Kek Mama-columnist Mariëtte Middelbeek zet elke week persoonlijk, herkenbaar en met humor de zaken voor je op een rij. Deze week: een paar dagen weg zonder de kinderen.
Lees verder onder de advertentie
‘Weet je het zeker?’ vroeg vriendin Maartje, lang geleden, toen ik nog zwanger was van Nora en we met een paar vriendinnen een weekend weg planden. ‘Túúrlijk!’ riep ik vrolijk, omdat ik net had uitgerekend dat de baby tegen die tijd een maand of acht zou zijn (ruim na mijn zelfgestelde deadline van zes maanden borstvoeding) en het me erg fijn leek tegen de tijd gewoon weer eens relaxed op een strandbedje te liggen.
Lees verder onder de advertentie
Dus boekten we en leefden we met het vooruitzicht van drie nachten naar de Turkse zon, all-inclusive bandje om de pols, eindelijk weer eens een heel boek lezen, eindeloos bijpraten, cocktails drinken en zo nog wat van die dingen. En toen kwam Nora en leek dat allemaal nog heel ver weg, tot het bewuste weekend zich afgelopen week ineens aandiende en ik werd geplaagd door een vreemde combinatie van heel erg naar uitkijken en heel erg tegenop zien. En dan ga je dingen denken. Althans, ik wel. Zoals dit:
We zouden hier echt eens met de kinderen naartoe moeten.
Waar ben ik aan begonnen? Ik ben hartstikke onmisbaar thuis. Maar dan ook echt onmisbaar. Want ik kan veel beter eh… Nou ja, ik ben gewoon onmisbaar.
Wijn om half één ’s middags. Ik denk dat ik in de hemel ben.
Wat als een van de kinderen vannacht wakker wordt en alleen maar mij wil? Eeuwige verlatingsangst ligt op de loer.
Een heel boek gelezen. Een HEEL boek. In anderhalve dag. Ik wist niet meer dat ik dat kon.
Ik moet NU facetimen met thuis. Waarom doet die %*&!#-wifi het niet?
Straks storten we neer met het vliegtuig en moeten de kinderen voor altijd leven met de gedachte dat mama sneuvelde omdat ze per se ‘gezellig met vriendinnen weg wilde’.
Waarom roep ik altijd zo stoer dat het zo goed is voor je om er af en toe eens uit te gaan zonder de kinderen, en heb ik dan toch buikpijn als het zover is?
Irritant, die krijsende kinderen hier.
Ik moet natuurlijk wel een cadeautje meenemen, maar ze hebben hier alleen maar meuk en daar ligt ons hele huis al vol mee.
O hé, drie nachten voorbij. Dat ging veel te snel.
Mariëtte Middelbeek (33) is schrijver en chef redactie van Kek Mama. Ze is getrouwd met Erik, met wie ze zoon Casper (2) en dochter Nora (8 maanden) heeft.
Dionne heeft een heel lieve schoonmoeder. Goed, ze is wat aanwezig en ze trekt het liefst haar eigen plan, ook als je je grenzen aan hebt gegeven, maar hey, de kinderen zijn dol op haar en het kan echt slechter.
Een koosnaam voor je partner, je herkent het vast. Zo’n bijnaam die je alleen tussen jullie tweeën gebruikt en uitspreekt als je denkt dat niemand luistert. Totdat je kind het oppikt en enthousiast deelt met de buitenwereld. Daria (32) maakte het mee. Het schaamrood staat nog steeds op haar kaken.
Marloes (33) is redacteur bij Kek Mama en woont met vriend, peuter (3) en baby (8 maanden) in Arnhem. Ze schrijft in haar columns over hoe ze het hoofd boven water houdt in haar chaotische gezinsleven en de overgang van één naar twee kinderen. Deze week over: ingesleten rolpatronen
Iedere ouder maakt weleens een fout, maar sommige momenten blijven je voor altijd achtervolgen. Wat begon als een onschuldige speelsessie in het park, veranderde voor Sandra in een schuldgevoel dat ze al 14 jaar met zich meedraagt.
Een Instagram-video waarin artsen vertellen wat ze hun eigen kids nooit zullen laten doen, ging viral. Van slaapfeestjes tot sekseducatie: het levert verrassende inzichten op.
We kennen het allemaal: boodschappen doen en telkens weer schrikken bij de kassa. Maar bij Vianna thuis is het elke week een financiële horrorfilm. Haar man en zoon hebben namelijk geen grenzen als het gaat om geld uitgeven aan proteïne snacks.