Soms kan het niet anders dan dat opa en oma voor hun kleinkind zorgen. “Hoe zwaar het ook is, ik zou het zo weer doen.”
Adrie van Prooijen (65) is getrouwd met Leo (66) en oma van Britt (12).
“Mijn man en ik zagen het al helemaal voor ons: zodra we met pensioen gingen, zouden we met een caravan door Europa trekken. Maar toen werd onze dochter Carola zeven jaar geleden ernstig ziek. Een jaar later overleed ze. Ze was pas 32. Omdat de vader van Britt niet voor haar kon zorgen, wilde Carola graag dat haar dochter bij ons kwam wonen. Mijn man en ik twijfelden geen seconde, natuurlijk vonden we dat goed.
Britt was zes jaar oud. Ze had niet alleen haar moeder verloren, maar moest ook naar een nieuwe school. Ze had veel huilbuien, maar over het verlies van haar moeder praten kon ze niet. Tegelijkertijd rouwden mijn man en ik natuurlijk ook om onze dochter. Toch zetten we ons verdriet opzij: als ik huilde deed ik dat zo veel mogelijk als mijn kleindochter sliep.
Alles veranderde. Ineens zaten we weer midden in het schoolse leven. Ik vulde weer broodtrommels, moest naar ouderavonden, gaf me op als voorleesoma en hielp Britt met haar sommen. We waren weer gebonden aan schoolvakanties en gingen naar campings met zwembad en animatieteam. Britt vond het fantastisch, maar ik werd in het begin horendol van al die drukke kinderen.
Gek genoeg maak ik me meer zorgen om Britt dan om mijn eigen kinderen vroeger. Neem alleen het internet al: om de haverklap lees ik berichten over meisjes die een verkeerde foto op Snapchat of Facebook zetten. Daar lig ik echt wakker van, die problemen had ik niet toen onze kinderen nog klein waren.
Wat jammer is: mijn man en ik zijn niet meer de oma en opa die we vroeger waren. Toen kreeg Britt rustig een extra ijsje en mocht ze lekker laat naar bed als ze bij ons logeerde. Nu moeten we haar opvoeden en af en toe streng zijn. En ja, dan is het weleens heibel en gaat ze stampvoetend naar boven. Op die momenten vraag ik me af hoe mijn dochter het gedaan zou hebben en mis ik dat echte verwennen wat andere grootouders doen. Aan de andere kant: vorige week zei Britts mentor dat ze zo’n lief en sociaal kind is. Ik was apetrots. Dan hebben we het toch best goed gedaan.”
Nog meer portretten vind je in Kek Mama 05-2017.
1 April is voor kinderen een feestdag op zich. Geintjes bedenken, mensen foppen en dan gierend van het lachen kijken of iemand erin trapt. Maar dit jaar liep het bij Keesje thuis nét even anders dan gepland. Of nou ja, misschien juist precies zoals gepland: een Tikkie voor iedereen!
Yolanthe Cabau is niet alleen een succesvolle actrice, presentatrice én Kek Mama columnist, maar vooral een liefdevolle moeder. Haar zoontje Xess Xava, die ze samen met ex-man Wesley Sneijder heeft, is haar grote trots. Maar zoals dat tegenwoordig helaas vaker gaat op sociale media, krijgt ook hij te maken met ongevraagde meningen en ongepaste opmerkingen.
Merel had nooit gedacht zó’n moeder te worden en vond thuisblijfmoeder eigenlijk een beetje een vies woord. En haar baan was toch ook best leuk? Maar toen ze weer ging werken na haar verlof, wist ze ineens helemaal niet meer wat er nou zo leuk aan was geweest.
Soms gebeuren dingen zo snel dat je niet weet wat je overkomt, en heb je achteraf spijt dat je het niet anders aangepakt hebt. Zo ook Gwen, die met haar zoon een nare aanvaring had met de jeugdarts.
Ouders door het hele land zitten met een onverwacht probleem: de vrolijke Smiles-stickers van Jumbo, bedoeld om herplakbaar te zijn, zitten muurvast op de ramen. Waar kinderen enthousiast aan het plakken sloegen, zitten ouders nu gefrustreerd te schrobben. Jumbo reageert.
Ouders in heel Nederland zitten met een plakkerig probleem: de vrolijke Smiles-stickers van Jumbo, die zouden moeten kunnen herplakken, zitten vast op de ramen. Kek Mama to the rescue!
