Vader Aaron Gouveia kreeg van alle kanten te horen dat ouders niet de hele dag hun smartphone bij zich moeten dragen als ze met hun kinderen zijn. Dus toen hij z’n telefoon thuis was vergeten tijdens een middag vissen met zijn zoon (3), besloot hij niet terug te gaan.
Maar daar kreeg hij achteraf spijt van. Waarom? Dat legt hij uit op Huffington Post.
‘Allereerst: het uitzicht langs het water was prachtig, dus ik had graag een paar foto’s gemaakt’, schrijft hij. ‘We zagen schildpadden, een otter en een hele familie ganzen. Steeds vroeg mijn zoon of ik en foto kon schieten. En steeds moest ik zeggen dat ik mijn telefoon was vergeten.’
Maar dit was niet de belangrijkste reden dat Aaron graag zijn mobiel mee had genomen. ‘Mijn zoon had zijn eerste vis ooit gevangen. Hij was uitzinnig van vreugde en zo trots op zichzelf, dat hij meteen vroeg: ‘Papa, heb je dit gefilmd?’. Echt, dat vergeet ik nooit meer.’
Lees ook
Moeder pakt mobiel van zoon af met verrassend gevolg >
‘Natuurlijk was ik blij dat ik getuige was van dit mooie moment, maar weet je wat het nog mooier had gemaakt? Een video of foto die ik steeds opnieuw kon terugkijken. Die ik aan familie en vrienden kon laten zien. Die ik mijn zoon ook jaren later nog vol trots kon laten zien, als mooie herinnering aan deze dag.’
Aaron snapt dat al die ‘opvoedgoeroes’ beweren dat je van ieder moment moet genieten en niet steeds je telefoon bij je moet hebben, maar hij had deze mooie dag graag voor altijd vastgelegd.
Van extravagante thema’s tot dure locaties, het lijkt soms alsof de lat steeds hoger wordt gelegd voor kinderfeestjes. Maar wat doe je als je ineens zélf moet betalen voor het feestje waar je kind voor is uitgenodigd? Het overkwam Gina.
We vlogen het afgelopen jaar van de ene zwangerschapsaankondiging naar de andere. Hoog tijd om al het babynieuws op een rijtje te zetten: deze BN’ers verwachten een baby in 2025.
Een speeldagje bij een vriendin klinkt onschuldig, toch? Voor Brenda veranderde het in een dure les toen haar dochter Ellie per ongeluk een vaas omstootte. Wat volgde, was een Tikkie van 350 euro en een hoop gedoe.
Met de beste bedoelingen zet je jarenlang maandelijks braaf een bedrag opzij, om je kind een goede start te kunnen bieden. Om vervolgens je zoon op zijn achttiende verjaardag toegang te geven tot die spaarrekening en hij een jaar later geld komt vragen, omdat het op is.
Chiara dacht dat ze er vrede mee had om kerst alleen met haar eigen gezinnetje te vieren, maar nu het zover is wordt ze overmand door melancholie.
Je kunt ze nog zo feilloos uit elkaar houden als ouders, maar als een tweeling iemand voor de gek wil houden dan is daar weinig tegen te doen.
