Anna: ‘Een deel van mij is in dat ziekenhuis gestorven, en nu lijkt niemand dat nog te herinneren’

Anna Falko-Mishutin

25 augustus, 2024 - 06:00

Leestijd: 4 minuten

“We hebben allemaal die beelden wel eens gezien: moeders op sociale media die altijd alles voor elkaar lijken te hebben. Het huis is netjes, de kinderen stralen en ze zien er zelf stralend en uitgerust uit alsof ze moeiteloos door het leven dansen. Als je naar mijn sociale media kijkt, zou je denken dat ik ook zo’n moeder ben. Maar wat je daar niet ziet, zijn de momenten waarop ik ’s nachts wakker lig, de dagen waarop ik mezelf amper naar de douche krijg en de keren dat ik zo oververmoeid ben dat ik alleen nog maar kan huilen.

De donkere momenten

Ja, ik houd van mijn leven, maar dat betekent niet dat elke dag een goede dag is. Net als andere moeders ken ik de donkere momenten: slapeloze nachten, de constante mentale vermoeidheid en de druk om te presteren, ook als ik me vanbinnen gebroken voel. Juist daarom is mijn mentale gezondheid nu belangrijker dan ooit.

Als alles goed lijkt (aan de buitenkant, op foto’s), vergeten mensen soms dat er een verhaal achter zit. Ja, mijn kinderen zijn nu gezond en gelukkig. Maar vóór hun geboorte heb ik drie weken in het ziekenhuis doorgebracht, en voerde ik elke dag hetzelfde gesprek met de artsen: “Twin A (Olivia) zal het misschien niet halen en dan zal je een doodgeboren kind ter wereld brengen.” 

Geïsoleerd in mijn kamer

Toen mijn meisjes via een keizersnede werden geboren, kreeg ik geen enkele kans op herstel. Mijn kinderen bleven in het ziekenhuis als patiënten, terwijl ik dat niet meer was. Ik moest drie dagen na de keizersnede voor hen en voor mezelf zorgen, zonder mijn man, mijn familie of vrienden aan mijn zijde. Ik kolfde elke drie uur melk voor mijn kinderen terwijl ik in een rolstoel zat, want elke keer dat ik opstond of liep, deed mijn litteken zoveel pijn dat het voelde alsof mijn ogen in zout water doken. 

Terwijl andere moeders thuis waren en bezoek en cadeaus kregen, was ik geïsoleerd in mijn kamer, elke dag uitkijkend naar de dokters om te horen of Olivia goed genoeg groeide. Na de geboorte van mijn baby’s leek het voor anderen alleen maar vreugde en geluk, maar niemand wist wat ik in dat ziekenhuis doormaakte. Een deel van mij is in dat ziekenhuis gestorven. En nu lijkt niemand dat nog te herinneren. Ze vergeten dat ik daar elke dag brak. Omdat ik elke dag opstond en doorging. Want je beseft pas hoe sterk je bent wanneer dit de enige keuze is: sterk zijn.

“En ondanks alles blijf ik kiezen voor geluk, voor liefde en voor mezelf”

Blijven vechten

En nu, wanneer iemand me probeert te veroordelen om mijn levensstijl, mijn keuzes, of hoe ik mijn kinderen opvoed, zeg ik dit: ik ben een krachtige, sterke en toegewijde moeder voor mijn kinderen. En net zoals ik dat toen deed, zal ik blijven vechten voor mezelf, mijn familie en mijn kinderen. Zelfs als ik pijn heb, moe ben of op het randje van instorten sta. Ik zeg niet dat elke keuze die ik maak juist is. Maar alles en iedereen die ik in mijn leven heb, is er dankzij mijn eigen keuzes. 

Dus als je naar mij kijkt en denkt dat alles vanzelf gaat, weet dan dat achter elke glimlach, elke stap en elke keuze een verhaal schuilt. Een verhaal van kracht, doorzettingsvermogen en soms onzichtbare strijd. Het leven is niet altijd mooi of makkelijk, maar het is juist die reis die me heeft gevormd tot de vrouw en moeder die ik vandaag ben. En ondanks alles blijf ik kiezen voor geluk, voor liefde en voor mezelf. Want uiteindelijk ben ik degene die bepaalt hoe mijn verhaal verder gaat.

Volg Anna’s avonturen op Instagram

In ons Kek Mama magazine lees je de mooiste verhalen, herkenbare columns en de leukste fashion en lifestyle tips. Abonneer je nu voor slechts € 29,95 per jaar en ontvang de glossy als eerste op je deurmat.