Anna: ‘Het is goed zo. Ik wil geen kinderen meer’

“Er is iets magisch aan het krijgen van een kind. Wanneer je voor het eerst zwanger bent, voel je hoe je lichaam zich transformeert, hoe het in staat is om nieuw leven te creëren. De geboorte is een wonderbaarlijk moment, en het besef dat dat kleine mensje van jullie vlees en bloed is, kan je met verwondering vervullen. Het is een ervaring die woorden tekortschiet.

Het laatste kind

Maar er is een aspect van moederschap waar zelden bij wordt stilgestaan: het laatste kind. Dit is niet iets waar je een feestje voor organiseert of de wereld mee op de hoogte stelt. Het is een stille, innerlijke realisatie. Veel mannen en vrouwen besluiten na hun laatste kind om een definitieve keuze te maken, een ingreep te laten uitvoeren om geen kinderen meer te krijgen. Deze beslissing is vaak doordacht en weloverwogen, voorafgegaan door talloze gesprekken thuis. Maar in onze snelle wereld gunnen we onszelf niet altijd de tijd om echt stil te staan bij wat deze beslissing betekent.

Het is goed zo

Vorige week kwam mijn beste vriendin langs. Terwijl ze met mijn dochters speelde, zei ze met een glimlach: “Je maakt zulke mooie kinderen. Ik ben zo benieuwd hoe een jongetje van jullie eruit zou zien!” En voordat ik het doorhad, hoorde ik mezelf zeggen: “Het is goed zo. Ik wil geen kinderen meer.” Voor het eerst sprak ik die woorden hardop uit, zonder grapjes, zonder twijfel. Mijn man en ik maken hier en daar weleens een grapje over, maar diep vanbinnen weten we het allebei: ons gezin is compleet. Wij zijn gelukkig met onze drie meiden.

De laatste keer

Toch is het een vreemde gewaarwording als ik denk aan elke fase die mijn baby’s doorlopen hebben – het besef dat het de laatste keer was dat ik dit meemaakte. Die gedachte komt soms plotseling op, als een flits die door mijn hoofd schiet. Het doet me slikken, want ik zal nooit meer een groeiende buik zien, nooit meer een baby voelen trappelen in mijn buik, nooit meer de opwinding van een pretecho ervaren of het moment beleven waarop je hoort of het een jongen of een meisje is. Zelfs de herinnering aan die eindeloze, zware nachten krijgt een bijna romantische gloed, terwijl ik toen nauwelijks wist hoe ik de dag door moest komen.

Vol verwachting

Deze gevoelens maken me sentimenteel, maar ze brengen ook iets moois: het besef dat ik de momenten met mijn kinderen nog meer moet koesteren. Want terwijl ik met weemoed terugkijk op wat was, kijk ik ook vol verwachting vooruit naar wat nog komt. Toen we voor een tweede kind gingen, hielden we altijd de optie open voor een derde. Maar nu, gezegend met onze tweelingmeiden, voelt het alsof we onze koers hebben aangepast. Niet alleen vanwege de complicaties van mijn zwangerschap, maar ook vanwege de dromen en doelen die mijn man en ik hebben voor onze toekomst, samen, als onze dochters groot zijn.

“Deze gevoelens maken me sentimenteel, maar ze brengen ook iets moois: het besef dat ik de momenten met mijn kinderen nog meer moet koesteren”

Koester elk moment

De babyfase zal ooit terugkeren, maar dan vanuit een nieuw perspectief, wanneer mijn kinderen zelf kinderen krijgen. We zullen nieuwe herinneringen maken, terwijl onze meiden opgroeien, en samen bouwen aan de toekomst. Soms moet je iets hardop uitspreken of op papier zetten om het werkelijk te laten zijn. Deze column is voor mij een afsluiting van een hoofdstuk, het hoofdstuk van nieuwe levens verwelkomen. En voor jou hoop ik dat het een herinnering is om elk moment met je kinderen te koesteren. Want die momenten, hoe klein ook, zijn goud waard.”

Volg Anna’s avonturen op Instagram

In ons Kek Mama magazine lees je de mooiste verhalen, herkenbare columns en de leukste fashion en lifestyle tips. Abonneer je nu voor slechts € 29,95 per jaar en ontvang de glossy als eerste op je deurmat.