Anna met Emma
Anna (30) is getrouwd met Tim (30) en samen hebben ze drie dochters: Emma (4) en de tweeling Olivia en Charlotte (5 maanden). Met een vleugje humor en sarcasme schrijft ze over het dagelijks leven hoe je jezelf niet verliest in het moederschap.
“‘Zou je een uur lang in volledige stilte kunnen doorbrengen?’, vraagt mijn beste, kinderloze vriendin aan mij. ‘Ik zou dat echt niet kunnen’, vervolgt ze. Ze is bloedserieus. ‘Hoe durf je?!’, denk ik, terwijl mijn oog begint te trillen, vast niet door de recent geplaatste botox.
Op de achtergrond roept mijn oudste dringend: ‘Mama als je iets wil pakken, ga je dat dan pakken?’ ‘Ja, schat.’ ‘En waarom?’ Help me. God allemachtig, hier ben ik niet op voorbereid. Mijn moederbrein zoekt het juiste antwoord, maar dat blijkt niet te bestaan.
‘Hè?! Ik kan me dat niet voorstellen!’, mijn vriendin herhaalt haar vraag. Ze zoekt mijn bevestiging. Jemig! ‘Nou,’, zeg ik zo kalm mogelijk, ‘zodra je de mogelijkheid verliest, ga je die juist missen’. Nee, dat snapt ze niet. Volgens haar is dit niet mogelijk. Een half uur in volledige stilte zou een godsgeschenk zijn met drie kids in mijn nek.
De meeste van mijn vrienden hebben nog geen kinderen. Hoewel onze vriendschappen nog steeds geweldig zijn, begrijpen zij niet altijd hoe mijn leven is veranderd. Ik snap hen wel, ik ben ook kinderloos geweest. Maar zij hebben nooit kinderen gehad en begrijpen minder goed waarom ik geen zin meer heb om tot 3 uur ’s nachts te wijnen. Ik kan de volgende ochtend niet op de bank uitbrakken.
Sommigen kijken verbaasd als je vertelt dat je ’s nachts opstaat omdat baby’s willen drinken of hun dag niet hebben. Iedere keer voel ik lichte irritatie als ze zeggen dat ze kort hebben geslapen (van 23:00 tot 11:30) en jaloezie dat ze ongestoord op de wc kunnen zitten.
“Hoewel onze vriendschappen nog steeds geweldig zijn, begrijpen zij niet altijd hoe mijn leven is veranderd”
Tegelijkertijd ben ik nog nooit gelukkiger geweest dan nu, met mijn koude koffie, honderd vragen per minuut, tekeningen die voor mij gemaakt worden en liedjes die mijn oudste zelf verzint (ook al komt het woord piemel verdacht vaak voor in de lyrics). Ik voel me belangrijk als een moeder met één kinderwagen mij voor laat gaan met mijn dubbele kinderwagen en peuter ernaast. Het is alsof je een VIP-bandje hebt. Zodra ze mij passeren, knikken ze lichtjes om hun begrip en respect te tonen. Hoe cliché ook, alleen moeders in dezelfde fase of die het recent hebben meegemaakt begrijpen mij echt. Ook al wil ik het niet altijd alleen over kinderen hebben. Daar heb ik mijn kinderloze vrienden voor.
Terwijl ik nog met mijn vriendin aan de lijn ben, hoor ik mijn oudste wakker worden. ‘Mammmaaaa, vind je de regenboog mooi?’ ‘Ik vind de regenboog super mooi, lieverd. En jij?’ ‘Ik ook. Zullen we iets maken?’ ‘Wat gaan we maken?’ ‘Alles met een regenboog.’
Misschien heeft mijn vriendin wel gelijk: een uur stilte is soms nodig, maar geeft mij lang niet de emoties die ik ervaar tijdens een gesprek met mijn kind. Er zal een moment komen wanneer ze niet meer ‘alles met een regenboog’ wil maken, en liever koester ik de momenten die we nu hebben dan dat ik mijn koffie in stilte drink.”
Lees Anna’s eerste column voor Kek Mama en volg haar avonturen op Instagram:
Anna: ‘De ochtend van de operatie trilde mijn hele lijf als een rietje van de spanning’
In de extra dikke special van Kek Mama lees je de mooiste verhalen, meest herkenbare columns en de leukste fashion en lifestyle tips. Abonneer je nu voor slechts €29,95 per jaar en ontvang de glossy als eerste op je deurmat.
Van extravagante thema’s tot dure locaties, het lijkt soms alsof de lat steeds hoger wordt gelegd voor kinderfeestjes. Maar wat doe je als je ineens zélf moet betalen voor het feestje waar je kind voor is uitgenodigd? Het overkwam Gina.
We vlogen het afgelopen jaar van de ene zwangerschapsaankondiging naar de andere. Hoog tijd om al het babynieuws op een rijtje te zetten: deze BN’ers verwachten een baby in 2025.
Een speeldagje bij een vriendin klinkt onschuldig, toch? Voor Brenda veranderde het in een dure les toen haar dochter Ellie per ongeluk een vaas omstootte. Wat volgde, was een Tikkie van 350 euro en een hoop gedoe.
Met de beste bedoelingen zet je jarenlang maandelijks braaf een bedrag opzij, om je kind een goede start te kunnen bieden. Om vervolgens je zoon op zijn achttiende verjaardag toegang te geven tot die spaarrekening en hij een jaar later geld komt vragen, omdat het op is.
Je kunt ze nog zo feilloos uit elkaar houden als ouders, maar als een tweeling iemand voor de gek wil houden dan is daar weinig tegen te doen.
Chiara dacht dat ze er vrede mee had om kerst alleen met haar eigen gezinnetje te vieren, maar nu het zover is wordt ze overmand door melancholie.