Anouk: ‘Ik was haar vergeten en de school uitgelopen zonder Lilou’

De Nobelprijs

“Iedere ouder vindt zijn eigen kind natuurlijk fantastisch. Ook ik sta regelmatig versteld om de wijze en grappige dingen die mijn kinderen zeggen of doen. Die kleine mensjes lijken soms net minivolwassenen. In gedachten ben je dan al je outfit aan het uitzoeken voor de uitreiking van de Nobelprijs (vul maar in voor welke categorie; the sky is the limit). Alleen net als je begint te denken dat je je taak hebt volbracht en jij je kind niets meer kunt leren, word je weer met beide benen op de grond gezet. Dan merk je dat hun lieve kleine kinderbrein nog lang niet is volgroeid en doen ze gewoon een beetje dom, en stop je die denkbeeldige galajurk voor de Nobelprijs toch maar weer terug de kast in.

Een pak rijst en veel geduld

Zo wilde Aurélie haar mobiele telefoon schoonmaken en dacht dat dat wel kon door deze onder de kraan te houden. Niet een heel goed idee. Het is serieus nooit bij mij opgekomen om haar uit te leggen dat je je mobiele telefoon beter niet lekker mee kunt nemen in bad, omdat deze nu eenmaal niet zo goed op water reageert. Ik ging ervan uit dat dat vanzelfsprekend zou zijn, maar kennelijk had ik een heel rijtje waarschuwingen moeten opdreunen. Een mobiele telefoon is niet geschikt om in de magnetron te stoppen, in de vriezer te leggen, om mee over te gooien, enzovoorts. Met de mobiele telefoon is het uiteindelijk goed gekomen, maar daarvoor kwam een nauwgezet stappenplan, een pak rijst en veel geduld aan te pas.

“Desondanks blijf ik mijn kinderen natuurlijk geweldig en slim vinden. Zo zit de natuur nu eenmaal in elkaar”

Lief en naïef

Emeline was ook zo lief en naïef. Eind groep vier hadden we haar verteld dat Sinterklaas niet bestaat. We dachten alles goed te hebben uitgelegd, maar een week later viel pas het kwartje en riep ze in een eurekamoment: ‘Oh, maar dan bestaat Piet zeker ook niet?!’. Voor de zekerheid hebben we haar toen maar uitgelegd dat de Paashaas ook niet echt bestaat. Ik bedoel, je weet maar nooit.

Vieve heeft logica nog niet helemaal ontdekt. Ze vindt het nog steeds lastig om haar trui weer goed te krijgen als deze binnenste buiten zit. Ze kijkt er dan gefrustreerd en luid zuchtend naar alsof het een rubikskubus is.  

Dan kleine Lilou. Ik liet haar foto’s zien van mijn zwangere buik van toen ik in verwachting was van haar. Ze zei dat ze het zo leuk vond in mijn buik en vroeg of ze daar nog een keer naar toe mocht. Geen idee hoe ze daar dan denkt te komen, maar mij lijkt het in ieder geval vrij pijnlijk.  

Desondanks blijf ik mijn kinderen natuurlijk geweldig en slim vinden. Zo zit de natuur nu eenmaal in elkaar. Het is ook niet zo dat ik zelf nooit wat doms doe. 

Een dikke onvoldoende

Pas had ik op een woensdagmiddag drie rapportgesprekken gepland met alle meiden erbij. Het was een strakke planning en ook nog verdeeld over twee verschillende schoolgebouwen. Na het laatste gesprek liep ik voldaan de school uit met drie mooie rapporten en rugtassen in mijn hand. De meiden deden het heel goed in de klas. Verder hadden ze ieder gesprek geduldig gewacht op de gang en lief met elkaar gespeeld. ‘Nou, doe ik het toch best goed’, dacht ik nog, totdat een moeder me achterna kwam gerend met Lilou in haar armen. Was ik die kleine schat helemaal vergeten en gewoon de school uitgelopen zonder haar. Donderde ik gelijk van mijn voetstuk af. Een dikke onvoldoende. Ik zag de opmerking op het rapport al voor me: ‘Dat was een beetje dom van je, mama!'”

Lees meer van Anouk:
Anouk: ‘Zat er geen gebruiksaanwijzing verstopt in die placenta?’
Anouk: ‘Onze jongste dochter (3) neemt standaard een babyccino’
Anouk: ‘Hoe vermoeider de meiden zijn, des te meer ze veranderen in kidzillas’

In ons Kek Mama magazine lees je de mooiste verhalen, herkenbare columns en de leukste fashion en lifestyle tips. Abonneer je nu voor slechts € 29,95 per jaar en ontvang de glossy als eerste op je deurmat.