Tessa
Veel mensen om mij heen willen bewust geen kinderen.
En daar schrik ik van. Als vrouwen van mijn leeftijd zeggen dat ze ‘niet weten of ze wel kinderen willen’, schiet ik direct in de verdediging. ‘Hoezo niet?’, vraag ik. ‘Omdat ik niet weet of ik er zin in heb om altijd maar in de speeltuin te zitten in mijn weekend. Ik vind de vrijheid die ik nu heb heerlijk. Ik kan werken wanneer ik wil werken, ik heb een sociaal leven en we zijn gelukkig met onze relatie. Ga ik dat opgeven?’. Mijn oren klapperen. ‘Ja maar dan krijg je later toch spijt? Je weet niet wat je mist. De liefde voor je kind is niet uit te leggen. Dit is toch waar het leven om draait?’. Ik vind het niet te bevatten dat mensen zoiets groots als het ouderschap niet mee willen maken. Maar eigenlijk kan ik in dit soort situaties beter een vraag aan mezelf stellen. Waarom kan ik niet normaal reageren op het feit dat sommige vrouwen gewoon geen kinderen willen? Het antwoord? Omdat ik me persoonlijk aangevallen voel: het is alsof zij neerkijken op het leven dat ik leid. Op het leven waar ik wél voor heb gekozen. Het is alsof ze zeggen: ‘Ik heb medelijden met jou’. Dat doen ze helemaal niet, maar het voelt zo. Alsof ik een verkeerde keuze heb gemaakt door wel moeder te worden. Daar zit de wrijving in dit taboeonderwerp voor mij: soms is het moederschap zwaarder dan ik zelf dacht dat het zou zijn en dan bevliegt het me. Dan begrijp ik opeens wat de bewust kinderloze vrouwen bedoelen. Soms kost het me rete-veel tijd, moeite en energie om een dag te vullen met peuterpret. Af en toe baal ik dat ik vrienden moet afzeggen omdat ik een tweeling niet aankan in elke sociale setting, zoals in een restaurant of op een terras. Ja, dat is pittig, om toe te geven. Het leven is niet meer zoals vroeger nu ik moeder ben. Ik kan inderdaad niet meer zo’n sociaal leven leiden als ik dat zou willen en ik zit zeer zeker op zondagochtend om tien uur in een draaimolen. De ene week gaat me dat beter af dan de andere. Op zware dagen vol stampende voeten en onuitputtelijke driftbuien denk ook ik wel eens: waarom wilde ik dit eigenlijk zo graag? Als ik eerlijk vertel dat het ware moederen naast al die pure liefde óók gaat over geen tijd voor jezelf hebben, jaren niet kunnen doorslapen, midden in de nacht kinderkots opruimen, huilende peuters meesleuren in de supermarkt… Dan voel ik me rot. Omdat ik klaag over de kinderen die ik wilde en ik de kinderlozen hoor denken: ‘Zie je, dat mot ik niet’. Het is mooi als we elkaar in onze waarde laten: wel of geen kinderen. Het zal namelijk in beide gevallen niet altijd even makkelijk zijn. Je hebt goede en je hebt mindere dagen. Laten we elkaars keuzes in ieder geval proberen te begrijpen en te accepteren. Ik twijfelde nooit een seconde aan of ik op een bepaald punt in mijn leven met de juiste man kinderen zou willen. Moeder zijn vind ik het zwaarste en het mooiste tegelijk. Bodi en Daaf zijn een deel van mij, dat kan ik niet uitleggen. Dat is zo’n andere vorm van diepgaande liefde, niet te vergelijken met de liefde die ik voel voor mijn man, ouders of vriendinnen. Mijn kinderen zijn mijn hart en mijn leven. En van al die speeltuinen en eeuwige moeheid? Daar krijg ik later geen spijt van. Dat is iets dat ik zeker weet. Tessa Heinhuis (32) is moeder van Bodi en Daaf (3). Ze is hoofdredacteur van Mama Magazine en woont met haar kinderen en man Billy in Bussum.
View this post on Instagram
Yolanthe Cabau is niet alleen een succesvolle actrice, presentatrice én Kek Mama columnist, maar vooral een liefdevolle moeder. Haar zoontje Xess Xava, die ze samen met ex-man Wesley Sneijder heeft, is haar grote trots. Maar zoals dat tegenwoordig helaas vaker gaat op sociale media, krijgt ook hij te maken met ongevraagde meningen en ongepaste opmerkingen.
1 April is voor kinderen een feestdag op zich. Geintjes bedenken, mensen foppen en dan gierend van het lachen kijken of iemand erin trapt. Maar dit jaar liep het bij Keesje thuis nét even anders dan gepland. Of nou ja, misschien juist precies zoals gepland: een Tikkie voor iedereen!
Als de school belt flitsen er tachtig scenario’s door je hoofd, geen van alle goede. Gelukkig is er niet altijd sprake van rampspoed. Zoals bij Mieke (39), moeder van Merel (15) en Xavi (3).
Soms doe je als ouders iets waar je later spijt van hebt. Of waar je je enigszins voor schaamt. Zo ook Dilara, die door een actie niet bepaald meer goed bekend staat op de school van haar dochters.
Is jouw kind ook zo’n grapjas en ben je al de hele dag op je hoede? We delen de leukste 1 april grappen van onze Facebookvolgers.
Merel had nooit gedacht zó’n moeder te worden en vond thuisblijfmoeder eigenlijk een beetje een vies woord. En haar baan was toch ook best leuk? Maar toen ze weer ging werken na haar verlof, wist ze ineens helemaal niet meer wat er nou zo leuk aan was geweest.