Marloes (33) is redacteur bij Kek Mama en schrijft in haar columns over hoe ze het hoofd boven water houdt in haar chaotische gezinsleven en de overgang van één naar twee kinderen. Ze woont samen met vriend, peuter (3) en baby (6 maanden). Deze keer over: borstvoeding geven tijdens migraine.
Als ik de bevalling heb gehad heb ik het ergste gehad dacht ik altijd. Niet wetende dat de hormoonschommelingen na mijn tweede bevalling enorm heftige migraine-aanvallen veroorzaakten waarbij ik letterlijk niks meer kon. En waar de gedachte door mijn hoofd schoot: ‘Wat vind ik pijnlijker: weeën of een migraine-aanval hebben?’
Ik heb altijd veel hoofdpijn gehad en soms ook stevige migraine-hoofdpijn met vlekken voor mijn ogen. Maar een migraine-aanval is andere koek. Het voelt alsof er continu iemand met een grote hamer op je hoofd staat te rammen en je hoofd knalt bijna uit elkaar van de pijn. Ook ben ik duizelig en misselijk. Licht, geluid en geur: elke prikkeling van mijn zintuigen is mij teveel. Het enige wat ik dan kan doen is liggen in een donkere, prikkelarme kamer en wachten totdat medicatie helpt of de aanval afzwakt.
Mijn migraine-aanvallen kwamen geheel onverwachts in de new born fase voor het eerst opzetten. Zo ook de eerste keer op een zondagavond. Ik was overdag met vriend, peuter en baby nog naar buiten geweest, een rondje lopen en een ijsje halen. Ik voelde me moe, maar blij. Het voelde steeds fijner om dit soort mini-uitstapjes te maken met ons nieuwe gezin van vier. Ik voelde aan het eind van de middag hoofdpijn opkomen, maar probeerde dat te negeren. Ik slikte zo min mogelijk paracetamol in verband met borstvoeding en m’n baby.
‘Wat vind ik pijnlijker weeën tijdens mijn bevalling of een migraine-aanval?’
Aan het eind van de middag zette mijn hoofdpijn door en ging ik op bed liggen. Het werd steeds erger en pijnlijker. Ook voelde ik dat ik moest gaan overgeven. Net op tijd wist ik een emmer te pakken en daarin te spugen. Heb ik buikgriep, dacht ik nog? Ik moet nooit overgeven.
Ik ging weer liggen maar de pijn achter mijn ogen begon steeds meer te drukken en werd ondraaglijk. Het sloeg binnen tien minuten om van: ik ga even op bed liggen tot ik voel mijn hoofd uit elkaar knallen. Rechtop zat ik op bed met de emmer op schoot. Liggen ging niet, dat deed teveel pijn. Inmiddels had ik wel twee paracetamol genomen, maar die kwamen er meteen weer uit.
Na een tijdje hoorde ik onze baby huilen. Ze was wakker geworden van haar dutje in de kinderwagen en ze wilde drinken, ik hoorde het meteen. Het was ook weer tijd. Mijn vriend kwam naar boven om te checken hoe het met mij ging en of ik in staat was borstvoeding te geven. ‘Anders pak ik nu gekolfde melk uit de vriezer’, zei hij. ‘Maar dat is toch niet op tijd ontdooid? Hoelang duurt dat wel niet?’ vroeg ik.
Ik herkende dit luide en duidelijke babyhuiltje als geen ander: zij had honger. Een oergevoel werd in mij getriggerd: ik moet mijn baby voeden. Ook al lag ik daar zelf te vergaan van de pijn en de minuten af te tellen, totdat dit overheersende gevoel van algehele malaise afzwakte. ‘Ik hoef haar alleen maar vast te houden, de rest doet ze zelf’, aan die gedachte hield ik me vast.
Dus daar lag ik dan met in mijn ene arm een emmer, voor als ik plotseling weer moest overgeven, en in mijn andere arm mijn baby om borstvoeding te geven. Ondanks de helse hoofdpijn en misselijkheid was ik dat moment toch ook best trots op mezelf. Daar lag ik dan mijn baby te voeden tijdens een migraine-aanval. Ik voelde me een soort superheld dat ik dit nog kon en ik besloot deze gedachte over veerkracht in mijn hoofd te prenten.
Als ik zelfs nu nog borstvoeding kan geven, onder deze omstandigheden, dan kan ik veel meer dan ik zelf denk. Ik zei tegen mijn vriend die naast me op bed zat en ons bezorgd in de gaten hield: ‘Vrouwen zijn wel echt het sterkste geslacht he?’ Hij knikte wijselijk.
Exclusief: abonnement Kek Mama met 50% korting
Is jouw partner altijd degene die je verrast met een romantisch gebaar? Een onverwacht cadeautje, een avondje fancy uiteten of zelfs een ontbijtje op bed. Sommige mannen lijken gewoon geboren voor romantiek. En ja hoor, je sterrenbeeld speelt daar zeker een rol in.
Van eenhoorns tot Elmo en van Paw Patrol tot prinsessen. Elke peuter komt in een fase waarin hij of zij enthousiast wordt van specifieke dingen. Daarom delen we iedere week een leuke peuterpassie van onze lezers, want soms zijn ze wel héél bijzonder.
Of je kind nu een echte fijnproever of een kieskeurige eter is, het menu van je kleintje kan een enorme zoektocht zijn. Wat eet een dreumes op een dag? En hoeveel eet een peuter nou écht? Wij geven je een realistisch kijkje in de keuken van andere ouders. Deze week het menu van Pippa.
Dat het ouderschap zwaar is, zal weinig moeders verbazen. Maar wist je dat meer dan 1 op de 4 moeders tijdens het voeden in slaap valt? Begrijpelijk? Absoluut. Maar ook risicovol, zeggen experts tegen Parents. Zo houd je volgens hen jezelf én je baby veilig.
Er zijn soms schoonmoeders die graag hun eigen plan trekken. Zo ook de schoonmoeder van Anjelica. Ze had duidelijk gemaakt dat alléén haar vriend bij de bevalling mocht zijn, maar raad eens wie er opdook? “Ze was stilletjes de ziekenhuiskamer ingeslopen.”
Ilva Kuijpers (27) is leerkracht van groep 1/2. Iedere maand schrijft ze voor Kek Mama een column over haar belevenissen op de basisschool.