Bron: Pexels
Britt (35) heeft drie kinderen en woont in de Randstad. Wekelijks schrijft ze een column voor Kek Mama over haar belevenissen als moeder van drie. Ze heeft al heel wat ervaring met zindelijkheid bij haar kinderen, dus dacht dat het zindelijk worden van jaar jongste een eitje zou zijn zonder zindelijkheidstraining Niet dus…
“Laat ik maar meteen bekennen dat ik een vrij luie moeder ben, die haar kinderen veel zelf laat ontdekken en ondervinden. Leren uit ervaring vind ik de beste manier van leren. Natuurlijk stimuleer en begeleid ik vaardigheden als lopen, lezen, aan- en uitkleden en drinken inschenken, maar ik laat het ze vooral zelf doen. Wanneer ze om hulp vragen, dan ben ik er.
Zo vind ik zindelijkheidstraining dus een beetje overbodig. Mijn gedachte over zindelijk worden is dat wanneer het kind er klaar voor is, het dat wel aangeeft. Door de luier met plas zelf uit te trekken bijvoorbeeld. Of wanneer het graag op het potje of de wc wil zitten, ook al gebeurt er dan niets. Bij mijn oudste hebben we daarom afgewacht tot hij zelf iets aangaf. Verschonen vond hij op een gegeven moment geen pretje meer en al snel daarna zei hij geen luier meer om te willen.
Op dat moment was hij net drie, diende zijn broertje zich bijna aan én had hij net zijn speen weggegooid. Hoe bedoel je, ik word grote broer?! Hij hield voet bij stuk en deed geen luier meer aan. Ging netjes naar de wc, met een ongelukje hier en daar, en was zindelijk zonder zindelijkheidstraining.
Lees ook – Niet volgens het boekje: ‘Mijn kind van 15 maanden is zo goed als zindelijk’
In de nacht wilde hij ook geen luier meer. Dat ging niet altijd even goed, maar we hadden een speciaal dekmatras dat alles opving, dus dat was niet zo erg. Hup, in de was en de volgende avond probeerden we het weer. Na een tijd was hij elke ochtend droog. Helemaal top dus, zo gingen we het bij de tweede ook weer aanpakken.
Toen die een jaar of drie was, gaf hij ook zelf aan dat een luier niet meer nodig was. Dus we volgden hem hierin. Hij was meteen dag en nacht zindelijk. Zo fijn voor dat kleine mannetje, maar ook voor ons. Ondertussen hadden we ons dochtertje gekregen. Als vanzelfsprekend zouden we het bij haar ook weer zo doen, zonder zindelijkheidstraining.
Lees ook – Is jouw kind nog niet zindelijk ’s nachts? Deze tips maken het verschil
Dat viel dus even vies tegen. Toen zij drie werd, gaf ze nog geen enkel teken van zindelijkheid. Luiers verschonen vond ze niet zo leuk, maar ze wilde ‘m wel per se om. Soms trok ze haar vieze luier uit en deed ze zelf een schone aan… Zelfstandig was ze toen zeker al, maar zindelijk… nee, dat niet.
Een paar maanden na haar derde verjaardag kregen we het lichtelijk benauwd. Ze moest nu toch wel interesse krijgen in dat potje, of moesten we echt aan zindelijkheidstraining beginnen? Voor het eerst in ons leven als ouders? We namen haar mee naar het toilet om te zien hoe het werkte, we zetten het potje voor haar neer, een krukje bij de wc. Niets werkte.
Lees ook – Mijn kinderen zijn bijna 4 jaar en nog niet zindelijk: straks worden ze geweigerd op school
Toen zijn we dus toch maar begonnen met een soort van zindelijkheidstraining. Dat wil zeggen: ze kreeg gewoon geen luier meer om en we vroegen de hele dag door of ze al moest plassen. Op de eerste dag plaste ze overal, behalve op de wc. We hadden niet zo’n zin in gebroken nachten, dus dan deden we wel een luier bij haar om. De tweede dag hield ze haar plas gewoon op tot ze niet meer kon en liet het dan lopen. Op de derde dag hetzelfde, maar dan op de kinderopvang.
Ten einde raad appte ik een vriendin met een dochter in dezelfde leeftijd. Ze appte terug dat we vol moesten houden, dat dit bij haar ook ongeveer zo ging. Dus we hielden vol. Op dag vier deed de mini uit zichzelf een plas op het potje. Trots dat ze zelf was en wij maar klappen en juichen. Ze had de smaak te pakken, want vervolgens rende ze de hele dag naar dat potje. Plas na plas ging erin. Tot ze zichzelf groot genoeg vond om op dag vijf op de wc te gaan.
Tot op de dag van vandaag is ze zindelijk, zonder nog maar een ongelukje gehad te hebben. Zelfs ’s nachts blijft ze droog en elke ochtend zit ze, nog steeds heel trots, op het toilet. Of het nou komt door dat kleine beetje zindelijkheidstraining of omdat we toch even doorgezet hebben om haar te stimuleren zonder luier rond te lopen, ik weet het niet. Toch zal ik niet zo hard meer roepen dat zindelijkheidstraining overbodig is.”
In ons Kek Mama magazine lees je de mooiste verhalen, herkenbare columns en de leukste fashion en lifestyle tips. Abonneer je nu voor slechts € 29,95 per jaar en ontvang de glossy als eerste op je deurmat.
Yolanthe Cabau is niet alleen een succesvolle actrice, presentatrice én Kek Mama columnist, maar vooral een liefdevolle moeder. Haar zoontje Xess Xava, die ze samen met ex-man Wesley Sneijder heeft, is haar grote trots. Maar zoals dat tegenwoordig helaas vaker gaat op sociale media, krijgt ook hij te maken met ongevraagde meningen en ongepaste opmerkingen.
Soms doe je als ouders iets waar je later spijt van hebt. Of waar je je enigszins voor schaamt. Zo ook Dilara, die door een actie niet bepaald meer goed bekend staat op de school van haar dochters.
Als de school belt flitsen er tachtig scenario’s door je hoofd, geen van alle goede. Gelukkig is er niet altijd sprake van rampspoed. Zoals bij Mieke (39), moeder van Merel (15) en Xavi (3).
Je kent het wel: je doet even snel een boodschap en tegen de tijd dat je thuiskomt, is er een klein drama ontstaan. Maar dit keer geen omgekieperd pak melk of een kleuter die zijn knuffel kwijt is. Nee, er is ingebroken! Of toch niet?
Marloes (33) is redacteur bij Kek Mama en woont met vriend, peuter (3) en baby (10 maanden) in Arnhem. Ze schrijft in haar columns over hoe ze het hoofd boven water houdt in haar chaotische gezinsleven en de overgang van één naar twee kinderen. Deze week over: de eerste wendag op de basisschool.
Patrick (53) is schrijver van romans en freelance tv-redacteur. Hij woonde over de hele wereld en heeft vijf kinderen. Voor zijn column put hij uit een oneindige bron van even herkenbare als opmerkelijke verhalen over het vaderschap.