Anna (30) is getrouwd met Tim (30) en samen hebben ze drie dochters: Emma (4) en de tweeling Olivia en Charlotte (8 maanden). Met een vleugje humor en sarcasme schrijft ze over het dagelijks leven hoe je jezelf niet verliest in het moederschap.
Elke keer als ik mijn oudste van de BSO haal en een tekening of knutselwerk zie, ben ik oprecht blij als ze dat aan mij laat zien en heel enthousiast vertelt over wat ze heeft gemaakt. Ik kijk er altijd naar, ik luister altijd naar haar, want zo weet ik hoe zij denkt, hoe haar fantasie werkt en welke emoties zij eventueel in haar werkje steekt. Maar eerlijk, wat moet ik er verder mee doen? Zij is vier, en elke dag van haar eerste verjaardag komt ze thuis met een werkje. Overdreven gezegd, maar je snapt wel wat ik bedoel.
Mijn huis en hoe het eruit ziet, is heel belangrijk voor mij. Het is altijd minimalistisch geweest, maar heel wat heb ik moeten aanpassen in mijn interieur smaak met de komst van drie kinderen. Het is geen geheim dat speelgoed overal ligt en dat ik soms een lolly tussen mijn beige bankkussens kan vinden.
‘Elke keer als ik die kast opendoe en die box met tekeningen zie staan, vraag ik mezelf oprecht af: Gaat Emma hier überhaupt later naar vragen?’
Maar nu beginnen de knutselwerkjes toch wel aardig wat oppervlakte te veroveren. Ik heb een aantal in mijn keuken staan, een aantal hangen aan mijn mooie glazen woonkamerdeuren, en nog een paar zijn er verspreid in het huis. Nog ongeveer duizend liggen in een plastic box in de kast. Ik heb me namelijk heel lang schuldig gevoeld, en dat gevoel zei dat ik alles moest bewaren, want anders zou er iets heel slechts gebeuren.
Elke keer als ik die kast opendoe en die box zie staan, vraag ik mezelf oprecht af: Gaat Emma hier überhaupt later naar vragen? Of bewaar ik dit mijn hele leven? Verhuist die doos elke keer met ons mee en word ik zo’n moeder die bij een fancy bruiloft van haar dochter gaat staan en jankend van geluk alle werkjes van haar dochter laat zien? Nah, does not sound like me. Waarom bewaar ik ze? Omdat mijn eigen knutselwerkjes niet bewaard zijn door mijn ouders? Omdat ik bang ben dat ze later denkt dat ik haar niet serieus nam? Wordt liefde voor je kind gemeten in het aantal bewaarde knutselwerkjes?
Van de week heeft mijn vader mij een verjaardagskaart laten zien die ik voor hem heb geschreven toen ik vier was. Hij liet dat heel trots aan mij zien en ik kon het me bijna niet herinneren. Maar: hij heeft het bewaard, gekoesterd. Lief vond ik dat wel, maar niet overdreven.
Echter, werd mijn liefde of respect voor mijn vader niet bepaald door het kaartje. Wel door de woorden die hij nu kiest als hij met mij communiceert, door dat hij zijn fouten kon bekennen vele jaren later, in mijn gezicht, en door de waardering die hij dagelijks uitspreekt. Ik heb dus liever dat ik een moeder ben die haar kind respecteert, naar haar luistert, ondersteunt en fouten kan bekennen. Als ik dat niet kan, maar wel alle knutselwerkjes heb bewaard, heb ik een probleem.
Ik zie twee hele rare tekeningen op tafel liggen, van gisteren kennelijk, niet gezien. Ik pak ze allebei van tafel, druk met mijn voet op een pedaal waardoor de papierbak openschiet. Zo, opgeruimd staat netjes.
Volg Anna’s avonturen op Instagram.
Ga voor me-time met Kek Mama Magazine!
Van extravagante thema’s tot dure locaties, het lijkt soms alsof de lat steeds hoger wordt gelegd voor kinderfeestjes. Maar wat doe je als je ineens zélf moet betalen voor het feestje waar je kind voor is uitgenodigd? Het overkwam Gina.
We vlogen het afgelopen jaar van de ene zwangerschapsaankondiging naar de andere. Hoog tijd om al het babynieuws op een rijtje te zetten: deze BN’ers verwachten een baby in 2025.
Een speeldagje bij een vriendin klinkt onschuldig, toch? Voor Brenda veranderde het in een dure les toen haar dochter Ellie per ongeluk een vaas omstootte. Wat volgde, was een Tikkie van 350 euro en een hoop gedoe.
Met de beste bedoelingen zet je jarenlang maandelijks braaf een bedrag opzij, om je kind een goede start te kunnen bieden. Om vervolgens je zoon op zijn achttiende verjaardag toegang te geven tot die spaarrekening en hij een jaar later geld komt vragen, omdat het op is.
Je kunt ze nog zo feilloos uit elkaar houden als ouders, maar als een tweeling iemand voor de gek wil houden dan is daar weinig tegen te doen.
Chiara dacht dat ze er vrede mee had om kerst alleen met haar eigen gezinnetje te vieren, maar nu het zover is wordt ze overmand door melancholie.