Anna (30) is getrouwd met Tim (30) en samen hebben ze drie dochters: Emma (4) en de tweeling Olivia en Charlotte (8 maanden). Met een vleugje humor en sarcasme schrijft ze over het dagelijks leven hoe je jezelf niet verliest in het moederschap.
Elke keer als ik mijn oudste van de BSO haal en een tekening of knutselwerk zie, ben ik oprecht blij als ze dat aan mij laat zien en heel enthousiast vertelt over wat ze heeft gemaakt. Ik kijk er altijd naar, ik luister altijd naar haar, want zo weet ik hoe zij denkt, hoe haar fantasie werkt en welke emoties zij eventueel in haar werkje steekt. Maar eerlijk, wat moet ik er verder mee doen? Zij is vier, en elke dag van haar eerste verjaardag komt ze thuis met een werkje. Overdreven gezegd, maar je snapt wel wat ik bedoel.
Mijn huis en hoe het eruit ziet, is heel belangrijk voor mij. Het is altijd minimalistisch geweest, maar heel wat heb ik moeten aanpassen in mijn interieur smaak met de komst van drie kinderen. Het is geen geheim dat speelgoed overal ligt en dat ik soms een lolly tussen mijn beige bankkussens kan vinden.
‘Elke keer als ik die kast opendoe en die box met tekeningen zie staan, vraag ik mezelf oprecht af: Gaat Emma hier überhaupt later naar vragen?’
Maar nu beginnen de knutselwerkjes toch wel aardig wat oppervlakte te veroveren. Ik heb een aantal in mijn keuken staan, een aantal hangen aan mijn mooie glazen woonkamerdeuren, en nog een paar zijn er verspreid in het huis. Nog ongeveer duizend liggen in een plastic box in de kast. Ik heb me namelijk heel lang schuldig gevoeld, en dat gevoel zei dat ik alles moest bewaren, want anders zou er iets heel slechts gebeuren.
Elke keer als ik die kast opendoe en die box zie staan, vraag ik mezelf oprecht af: Gaat Emma hier überhaupt later naar vragen? Of bewaar ik dit mijn hele leven? Verhuist die doos elke keer met ons mee en word ik zo’n moeder die bij een fancy bruiloft van haar dochter gaat staan en jankend van geluk alle werkjes van haar dochter laat zien? Nah, does not sound like me. Waarom bewaar ik ze? Omdat mijn eigen knutselwerkjes niet bewaard zijn door mijn ouders? Omdat ik bang ben dat ze later denkt dat ik haar niet serieus nam? Wordt liefde voor je kind gemeten in het aantal bewaarde knutselwerkjes?
Van de week heeft mijn vader mij een verjaardagskaart laten zien die ik voor hem heb geschreven toen ik vier was. Hij liet dat heel trots aan mij zien en ik kon het me bijna niet herinneren. Maar: hij heeft het bewaard, gekoesterd. Lief vond ik dat wel, maar niet overdreven.
Echter, werd mijn liefde of respect voor mijn vader niet bepaald door het kaartje. Wel door de woorden die hij nu kiest als hij met mij communiceert, door dat hij zijn fouten kon bekennen vele jaren later, in mijn gezicht, en door de waardering die hij dagelijks uitspreekt. Ik heb dus liever dat ik een moeder ben die haar kind respecteert, naar haar luistert, ondersteunt en fouten kan bekennen. Als ik dat niet kan, maar wel alle knutselwerkjes heb bewaard, heb ik een probleem.
Ik zie twee hele rare tekeningen op tafel liggen, van gisteren kennelijk, niet gezien. Ik pak ze allebei van tafel, druk met mijn voet op een pedaal waardoor de papierbak openschiet. Zo, opgeruimd staat netjes.
Volg Anna’s avonturen op Instagram.
Ga voor me-time met Kek Mama Magazine!
Kinderen verzinnen de gekste dingen om ergens onderuit te komen. Vaak met hele slechte smoezen die je zo doorziet, maar soms zijn ze slimmer dan je verwacht. Zo dacht Sylvia maandenlang dat haar dochter naar paardrijles ging, maar dat was helemaal niet zo.
We kennen allemaal wel een verhaal over een bizar betaalverzoek, toch? Dat is lachen, tot het je ineens zelf overkomt. Sonja kreeg een Tikkie van het vriendje van haar dochter.
Liefde is prachtig, tot je ontdekt dat jouw sterrenbeeld en dat van je partner samen net zo goed matchen als een peuter en een witte bank.
In de podcast Geuze & Gorgels vertelt Monica Geuze dat ze de achternaam van haar dochter wil laten aanpassen. Zara-Lizzy gaat nu door het leven met de naam van haar vader, Veldwijk, en dat ziet haar moeder graag anders.
We doen het allemaal weleens: uit automatisme roepen we “Goed gedaan!” als onze kinderen iets presteren. Volgens kinderpsycholoog Becky Kennedy zijn juist deze twee woorden – hoe goedbedoeld ook – niet altijd goed voor het zelfvertrouwen van je kind.
Als ouder wil je natuurlijk niets liever dan je kleintje na het zwemmen lekker warm inpakken met een zachte handdoek. Maar wist je dat de manier waarop je die handdoek omdoet, een groot verschil kan maken voor de veiligheid van je kind? Zweminstructrice en waterveiligheidsadvocate Nikki Scarnati deelde onlangs een belangrijke tip.