Anouk is trotse echtgenote van Erwin en mama van vier meiden: Aurélie (10), Emeline (8), Vieve (6) en Lilou (3). In hun levendige huishouden is het soms één en al chaos, maar liefde, gelach en spontane dansfeestjes voeren steevast de boventoon. Anouk deelt vol enthousiasme haar avonturen in het ouderschap.
Soms voel ik mij echt een enorme sukkel. Eén van de belangrijkste taken van het ouderschap vind ik wel het beschermen van je kind, vooral als ze nog klein zijn. Voor mijn gevoel ben ik daar een aantal keren in tekortgeschoten. Het kan namelijk zomaar gebeuren dat je opeens in een bizarre situatie belandt, waarvan je even niet goed weet hoe je ermee om moet gaan of je te verbaasd bent om adequaat te reageren. In die situaties heb ik soms uit beleefdheid niets gezegd, maar als het om je kind gaat is het niet erg om af en toe bot of onbeleefd te zijn.
Zo was ik een keer met mijn destijds tweejarige peuter op de kinderboerderij. Daar was ook een opa gezellig met zijn kleinkind een ijsje aan het eten. Hij had net uitgebreid aan zijn ijsje gelikt toen hij opeens zomaar het ijsje in de handjes van mijn dochter duwde. Hij zei: “eet jij maar lekker op” en tegen mij zei hij: “ze zat er zo verlangend naar te kijken”.
‘Eén van de taken van het ouderschap vind ik het beschermen van je kind. Voor mijn gevoel ben ik daar een aantal keren in tekortgeschoten’
Uhm ja, laat mij een kind zien dat niet verlangend naar een ijsje kijkt. Ik kijk ook zo vaak verlangend naar een mooie tas van een ander, maar nog nooit heeft diegene dan tegen me gezegd: “Hier, neem jij mijn YSL tas maar”. Maar goed, terug naar het ijsje (voordat het smelt). Mijn mond viel open van verbazing, terwijl de mond van mijn dochter juist gretig dichtklapte om het ijsje.
Stond ik daar met mijn mond vol tanden en mijn dochter met een mond vol ijs. Het enige dat ik kon stamelen was: “oh, dank u wel.” Het was natuurlijk hartstikke aardig bedoeld, maar om dan ongevraagd een afgelikt ijsje aan een klein kind te geven. Toen hij daarna niet keek, heb ik het ijsje meteen weggegooid, haar mondje gespoeld en een nieuw ijsje voor haar gekocht. Achteraf voelde ik me zo dom dat ik daar min of meer frozen stond en niet gelijk had ingegrepen.
Toch gebeurde er laatst weer iets waar ik me niet prettig bij voelde. Met mijn jongste dochter keek ik naar de turnles van de oudste dochters. Mijn jongste was een beetje aan het rondlopen en opeens trok een moeder, die ik nog nooit had gezien of gesproken, haar zomaar op schoot. Weer natuurlijk lief bedoeld en heus onschuldig, maar mijn dochter keek mij met grote ogen geschrokken aan. Ik zag dat ze naar mij wilde, maar weer zei ik uit beleefdheid niet direct iets.
Daar baal ik dan achteraf zo erg van, omdat het gevoel van mijn dochter op nummer één hoort te staan. Bovendien sta ik daar dan met mijn wijze lessen dat ze niet met vreemde mensen mogen praten, dat ze de baas zijn over hun eigen lichaam en ze geen kusjes en knuffels hoeven te geven als ze dat zelf niet willen. Vervolgens laat ik dan zoiets gewoon gebeuren. In gedachte hoorde ik mijn naam al omgeroepen worden voor de prijs van de slechtste moeder.
Gelukkig doet (slecht) voorbeeld in dit soort gevallen niet altijd volgen. Toen we laatst van school naar huis liepen, vroeg een man of ik maar liefst € 5,- voor hem had om een broodje te kopen. Ik wilde zijn verzoek net zo beleefd mogelijk afwijzen, toen mijn oudste dochter zei: “Nee, dat gaat helaas niet, want mijn moeder moet al eten kopen voor vier kinderen”. Nou, terwijl ik daar dus alweer met mijn mond vol tanden stond, liet mijn dochter het haar op haar tanden zien. Ik was zo trots dat we daarna een ijsje hebben gekocht.
Lees meer van Anouk:
Anouk: ‘Zat er geen gebruiksaanwijzing verstopt in die placenta?’
Anouk: ‘Onze jongste dochter (3) neemt standaard een babyccino’
Anouk: ‘Hoe vermoeider de meiden zijn, des te meer ze veranderen in kidzillas’
Exclusief: abonnement Kek Mama met 50% korting
Is jouw partner altijd degene die je verrast met een romantisch gebaar? Een onverwacht cadeautje, een avondje fancy uiteten of zelfs een ontbijtje op bed. Sommige mannen lijken gewoon geboren voor romantiek. En ja hoor, je sterrenbeeld speelt daar zeker een rol in.
Laurie (37) is orthopedagoog, opvoeddeskundige en moeder van zoons Dex (6) en Otis (2). Sinds dit jaar woont ze met haar gezin in Kaapstad. In haar column schrijft Laurie over haar ervaringen van het emigreren met twee jonge kinderen, het leven in Zuid-Afrika en de hoogtepunten en worstelingen van het ouderschap.
Soms staat het gewoon in de sterren geschreven: bepaalde moeders hebben een hart van goud, maar dat maakt ze soms ook net iets té lief. Ze willen alles en iedereen tevreden houden, maar vergeten daarbij zichzelf.
Denk je als moeder punten te scoren door je uit te sloven met de broodtrommel van je kind, word je op de vingers getikt door de juf. Het overkwam Cara. “Ik moet het van de juf gewoon bij een boterham met kaas houden.”
Denk je als moeder punten te scoren door je uit te sloven met de broodtrommel van je kind, word je op de vingers getikt door de juf. Het overkwam Cara. “Ik moet het van de juf gewoon bij een boterham met kaas houden.”
Amelia (30) is getrouwd met Liam (36), moeder van Mees (6) en Lucy (4). Ze vertelt over haar leven met twee jonge kinderen en hoe ze alles (meestal) draaiende houdt. Deze keer vertelt ze hoe ze zich tijdens haar zwangerschap allergisch voelde voor haar man.