Beeld: Michelle van den Broek Fotografie
Elsemieke (30) is samen met T (32), moeder van twee zoontjes (3,5 en 1,5) en redacteur bij Kek Mama. Probeert op veel te weinig slaap, als eersteklas chaoot, wat van het moederschap te maken.
Ik hoor het mezelf zeggen tegen andere moeders als ze het zwaar hebben: “Je doet het goed, je doet je best, je bent een goede moeder. Je mag ook ballen neerleggen als het even niet lukt om ze allemaal hoog te houden. Dat is toch volkomen logisch? Geeft niks. Je bent nog steeds een goede moeder.” Maar waarom geldt dat voor mezelf dan niet?
Voor mezelf geldt namelijk een compleet andere maatstaf, en ik heb het idee dat veel moeders dat zullen herkennen. Gebaseerd op wat ik dus om me heen zie gebeuren. Waarom houden wij ons massaal aan een gestoorde, made up maatstaf? Waarom moeten we al die ballen hoog proberen te houden? Ten koste van wat? En voor wie?
Na een heel jaar maar liefst vijftien keer per nacht wakker gemaakt te zijn door ons eerste zoontje, was de koek op. Ik ben zelf al een niet al te beste slaper – ik heb geen nacht meer doorgeslapen sinds de brugklas, met op zijn top elk kwartier wakker te worden gedurende de nacht – dus geloof me: ik weet wat moe zijn is. Maar na dat jaar; dat was een vermoeidheid van andere orde.
Gewoon voor de spiegel gaan staan en zeggen: ‘Je doet het goed, je doet je best, je bent een goede moeder.’
Het was gewoon op. Ik kon niet meer. Maar ja, welke bal ging ik dan laten vallen? Die van een sociaal leven lag al maanden te verpieteren op de grond. Een verzorgster om een deel van de zorg voor mijn paarden op te vangen, was ook al geregeld. Mijn kind kon niet op pauze, het huishouden ook niet. Een schoonmaakster, misschien? Een paard weg? Meer hulp? Maar van wie dan?
Uiteindelijk bleek het enige wat langdurig op pauze kon, mijn werk te zijn. Dat deed me goed, maar wel pas toen ik het gevoel van incapabel zijn kon loslaten. Ik was eindelijk weer gewoon af en toe alleen thuis, op mijn “werkdagen” ging zoontje O naar de gastouder. Ik hoefde eindelijk even… niets. Rond zijn eerste verjaardag ging O doorslapen. Ik niet, en nog niet. Maar langzaamaan krabbelde ik weer op. De ballen gingen een voor een weer de lucht in.
Niet zonder slag of stoot, en ook bij de tweede zoon ben ik opnieuw bijna tegen de lamp gelopen door te lang door te willen op te weinig slaap. Iets met een ezel en een steen. Maar het zit hem ook in andere dingen. Gaat verloofde T een weekend weg? Dan gaat de oudste uit logeren, want het avondritueel is nog altijd zo veel gedoe dat ik dat niet in m’n eentje wil doen. En dan voel ik me dus incapabel, omdat ik eigenlijk vind dat ik dat wel zou moeten kunnen. Andere moeders kunnen dat toch ook?
Voor anderen zijn we zorgzaam, liefdevol, geduldig, meelevend. Maar als het op onszelf aankomt, zijn we vaak snoeihard. Gemeen soms, zelfs. Hoe komt dat toch? Hoe mooi zou het zijn als we onszelf meer als een vriendin zouden behandelen? Gewoon voor de spiegel gaan staan en zeggen: “Je doet het goed, je doet je best, je bent een goede moeder.” En het ook geloven.
Ga voor me-time met Kek Mama Magazine!
Als ouder doe je er alles aan om je kind veilig te houden. Maar helaas heb je dat niet altijd zelf in de hand. Lina’s ergste nachtmerrie werd werkelijkheid: haar zoon verdween van de opvang. De redder? Zijn GPS tracker.
Ah, Harry Potter! Die magische wereld waar iedereen – van kinderen tot volwassenen – zich in kan verliezen. Maar voordat je je mini-me introduceert aan Zweinstein, rijst de vraag: op welke leeftijd is dat eigenlijk een goed idee? Want hoewel het eerste boek begint met een elfjarige Harry die nog geen vlieg kwaad doet (behalve […]
Een treinrit kan een spannend uitje zijn. Niet alleen voor je kind, maar ook voor jou als ouder. Denise (36) nam haar vijfjarige dochter voor het eerst mee met de trein, maar dat avontuur liep anders dan verwacht.
Laurie (37) is orthopedagoog, opvoeddeskundige en moeder van zoons Dex (7) en Otis (2). Sinds dit jaar woont ze met haar gezin in Kaapstad. In haar column schrijft Laurie over haar ervaringen van het emigreren met twee jonge kinderen, het leven in Zuid-Afrika en de hoogtepunten en worstelingen van het ouderschap.
Janna (28) probeerde samen met haar vriend Ward (29) een polyamoureuze relatie. Wat eerst een spannend idee leek en een volgende stap naar ultieme vrijheid, betekende uiteindelijk het einde van hun relatie.
Jaimie Vaes heeft turbulente jaren achter de rug. In een video van Fawry not Sawry vertelt ze openhartig over het contact met haar ex Jorik Scholten, het alleenstaande moederschap en het autisme van haar zoontje Lío (5).
