Beeld: Michelle van den Broek Fotografie
Elsemieke (30) is samen met T (32), moeder van twee zoontjes (3,5 en 1,5) en redacteur bij Kek Mama. Probeert op veel te weinig slaap, als eersteklas chaoot, wat van het moederschap te maken.
Ik hoor het mezelf zeggen tegen andere moeders als ze het zwaar hebben: “Je doet het goed, je doet je best, je bent een goede moeder. Je mag ook ballen neerleggen als het even niet lukt om ze allemaal hoog te houden. Dat is toch volkomen logisch? Geeft niks. Je bent nog steeds een goede moeder.” Maar waarom geldt dat voor mezelf dan niet?
Voor mezelf geldt namelijk een compleet andere maatstaf, en ik heb het idee dat veel moeders dat zullen herkennen. Gebaseerd op wat ik dus om me heen zie gebeuren. Waarom houden wij ons massaal aan een gestoorde, made up maatstaf? Waarom moeten we al die ballen hoog proberen te houden? Ten koste van wat? En voor wie?
Na een heel jaar maar liefst vijftien keer per nacht wakker gemaakt te zijn door ons eerste zoontje, was de koek op. Ik ben zelf al een niet al te beste slaper – ik heb geen nacht meer doorgeslapen sinds de brugklas, met op zijn top elk kwartier wakker te worden gedurende de nacht – dus geloof me: ik weet wat moe zijn is. Maar na dat jaar; dat was een vermoeidheid van andere orde.
Gewoon voor de spiegel gaan staan en zeggen: ‘Je doet het goed, je doet je best, je bent een goede moeder.’
Het was gewoon op. Ik kon niet meer. Maar ja, welke bal ging ik dan laten vallen? Die van een sociaal leven lag al maanden te verpieteren op de grond. Een verzorgster om een deel van de zorg voor mijn paarden op te vangen, was ook al geregeld. Mijn kind kon niet op pauze, het huishouden ook niet. Een schoonmaakster, misschien? Een paard weg? Meer hulp? Maar van wie dan?
Uiteindelijk bleek het enige wat langdurig op pauze kon, mijn werk te zijn. Dat deed me goed, maar wel pas toen ik het gevoel van incapabel zijn kon loslaten. Ik was eindelijk weer gewoon af en toe alleen thuis, op mijn “werkdagen” ging zoontje O naar de gastouder. Ik hoefde eindelijk even… niets. Rond zijn eerste verjaardag ging O doorslapen. Ik niet, en nog niet. Maar langzaamaan krabbelde ik weer op. De ballen gingen een voor een weer de lucht in.
Niet zonder slag of stoot, en ook bij de tweede zoon ben ik opnieuw bijna tegen de lamp gelopen door te lang door te willen op te weinig slaap. Iets met een ezel en een steen. Maar het zit hem ook in andere dingen. Gaat verloofde T een weekend weg? Dan gaat de oudste uit logeren, want het avondritueel is nog altijd zo veel gedoe dat ik dat niet in m’n eentje wil doen. En dan voel ik me dus incapabel, omdat ik eigenlijk vind dat ik dat wel zou moeten kunnen. Andere moeders kunnen dat toch ook?
Voor anderen zijn we zorgzaam, liefdevol, geduldig, meelevend. Maar als het op onszelf aankomt, zijn we vaak snoeihard. Gemeen soms, zelfs. Hoe komt dat toch? Hoe mooi zou het zijn als we onszelf meer als een vriendin zouden behandelen? Gewoon voor de spiegel gaan staan en zeggen: “Je doet het goed, je doet je best, je bent een goede moeder.” En het ook geloven.
Ga voor me-time met Kek Mama Magazine!
Actrice en zangeres Birgit Schuurman (47) is altijd al druk, druk, druk in haar hoofd geweest. Toch kwam de ADHD-diagnose pas toen ze 45 was. Ze is samen met Sander en moeder van Chico (16) en Jimi (3).
Iedere moeder heeft geheimen. De een eet stiekem chocolade in de badkamer, de ander liegt over hoeveel schermtijd haar kinderen écht krijgen. Maar sommige geheimen gaan verder dan kleine leugentjes om bestwil. Kaya (36) heeft een bijbaan die niet aan het licht mag komen.
We hebben het allemaal wel eens gehoord: ‘De biologische klok tikt!’ Maar is er écht een beste leeftijd om zwanger te worden?
Een slaapfeestje voor zevenjarige meiden: cupcakes versieren, nagels lakken en een film kijken met popcorn. Klinkt als een droom, toch? Tot blijkt dat de matching pyjama’s van het feestje meer weg hebben van lingeriesetjes…
Vandaag start de nieuwe campagne van stichting Hartekind: ‘Elk kinderhart dat stopt, is er één te veel’. Wij spraken ambassadeur, comedian en moeder van een hartekindje Nienke Plas over de roerige start van haar dochter Harley en hoe het nu met haar gaat. “Ik besef elke dag hoeveel geluk we hebben gehad.”
Jitske’s dochter Ivy zit sinds dit jaar op de basisschool. Elke woensdagmiddag hoopt haar dochter met iemand te kunnen spelen maar dit lukt maar zelden. Moet ik me zorgen maken, vraagt Jitske zich af?
