Elsemieke (30) is samen met T (32), moeder van twee zoontjes (3,5 en 1,5) en redacteur bij Kek Mama. Probeert op veel te weinig slaap, als eersteklas chaoot, wat van het moederschap te maken.
Lees verder onder de advertentie
Mijn baby gaat naar school. Goed, hij is natuurlijk geen baby meer. Gewoon vier, als hij eenmaal echt naar school gaat. Maar het voelt wel echt alsof mijn baby naar school gaat. Om me heen, van moeders met oudere kinderen, hoorde ik alleen maar dat je er zelf na een tijdje ook echt aan toe bent dat ze naar school gaan. Nou, ik wacht nog steeds, en dan moet dat dus binnen een maand nog gaan gebeuren. Ik verwacht het niet meer. Sterker nog, ik kan al janken als ik eraan denk.
Zoon-van-bijna-vier heeft er zelf overigens enorm veel zin in. Die roept al weken dat hij eigenlijk nu al wel naar school zou willen. Grappig vind ik dat, want hij heeft werkelijk geen flauw benul wat ‘school’ inhoudt. Waar baseert hij het op dat hij er graag heen wil? Van ons heeft hij het niet, wij praten er neutraal over en prijzen het hele concept ‘school’ niet enorm de hemel in. Dus waar hij het dan vandaan haalt? Geen idee.
Lees verder onder de advertentie
Controle
Ik kom mezelf heel erg tegen dat ik controle over mijn kind uit handen moet geven aan de school. Dat ik straks heel veel minder over hem te zeggen heb. Dat ik een controlfreak ben is voor velen geen verrassing, ook geen geheim overigens. Ik kom er openlijk voor uit. Ik ben niet per se een overbezorgde moeder ofzo, ik laat mijn kinderen vrijer dan menig ouder. Ze mogen veel. Ik hanteer voor veel dingen graag de ‘twee keer nee is ja’-regel. Is het levensgevaarlijk? Brengt het schade/last aan zichzelf of anderen? Twee keer nee? Dan ja. Geen zorgen, we hebben ook heus wel gewoon regels in huis die vallen onder fatsoensnormen, ook al is het niet levensgevaarlijk om geen dank je wel te zeggen. Maar toch.
Ik dwaal weer eens af: een controlfreak dus. Vier jaar lang heb ik nagenoeg alles voor hem kunnen bepalen, tot in de kleinste details. Hoe er met hem wordt omgegaan, hoe hij aangesproken wordt, wat er wel en niet tegen hem gezegd wordt, wat hij eet, wat hij niet eet, wat hij wel mag, wat hij niet mag. Voor mijn gevoel zie ik hem straks als hij op school zit nóóit meer. Hele dagen weg van mij, terwijl ik niet weet wat hij aan het doen is en of ze wel lief zijn voor hem (naast controlfreakerige eigenschappen, heb ik ook een naargeestig beeld van de mensheid, en blijkbaar nog niet genoeg therapie gehad om dat te verhelpen).
Lees verder onder de advertentie
Ease into it
Maar er is hoop. Hij is vriendjes geworden met een buurjongetje, van een jaar ouder. Hierdoor is hij de laatste tijd urenlang van huis. Buiten spelen. Ik weet dan dus niet ten alle tijden precies waar hij is en het zal je niet verbazen, dat vind ik best spannend. Maar dit is wel een soort voorloper op zijn schooldagen, waar ik ook geen zicht heb op wat hij allemaal precies doet. Hij geeft me – ongetwijfeld onbewust – op deze manier een zachte landing, want ik vind het inmiddels veel minder spannend dan een paar weken geleden.
Lees verder onder de advertentie
De wereld vergaat niet als ik geen controle heb! Wie had dat gedacht.
Iedere zwangere vrouw droomt van haar perfecte babyshower: een feest vol liefde, verrassingen en alle aandacht voor haar en de baby. Maar wat als je die bijzondere dag ineens moet delen?
Daniel (38) dacht dat hij het allemaal voor elkaar had: een lieve vrouw, een zoontje van vier en pas een tweede kindje erbij. Maar waar het gezin op het eerste gezicht compleet leek, begon het van binnen langzaam uit elkaar te vallen.
Het kabinet presenteert de voorjaarsnota met maatregelen die de portemonnee van veel Nederlanders raken. Belastingverhogingen en een verlaging van het kindgebonden budget staan centraal in de plannen om de begroting sluitend te krijgen.
Iedere ouder maakt fouten. Kleine, grote, gênante – het hoort erbij. En meestal kun je er achteraf hartelijk om lachen. Maar soms ook niet. Carlijn baalt nog altijd dat haar dochter zilveren tanden heeft door haar fout.