Beeld: Michelle van den Broek Fotografie
Elsemieke (30) is samen met T, moeder van twee zoontjes (3,5 en 1) en redacteur bij Kek Mama. Probeert als eersteklas chaoot, met enorm slaaptekort, wat van het moederschap te maken.
Geef je een peuter één vinger, dan nemen ze gelijk je hele hand. Soms wil je ze een keer verwennen met een extraatje, ter uitzondering, gewoon, omdat je in een goede bui bent. Maar je weet eigenlijk ook: dit kan ik beter niet doen. Want voor een peuter bestaat een uitzondering niet. Uitzonderingen zijn altijd nieuwe regels.
Onze oudste, toen nog een dreumes, gaf ik een keer een krentenbol in de winkel tijdens het boodschappen doen, omdat hij honger had en al moe begon te worden. Om hem zoet te houden, dus. Moet kunnen, vind ik. Ik als nieuwe moeder had er niet bij stilgestaan dat dat voor hem betekende: elke keer in deze winkel krijg ik een krentenbol, en anders ga ik krijsen. Al doende leert men, zullen we maar zeggen.
Je denkt één keer een uitzondering te kunnen maken tijdens het avondritueel en niet een maar twee boekjes voor te lezen en je zit er als het aan je peuter ligt tot in den eeuwigheid aan vast. Hierom is ons zorgvuldig ingekorte avondritueel, wat ein-de-lijk niet meer een uur duurde, toch weer verlengd naar zo’n drie kwartier. Ook omdat hij een keer niet kon slapen en ik voorstelde om even over zijn rug te kriebelen. Sindsdien moet dat natuurlijk elke avond. Dus dan zit je daar naast zo’n peuterbed met je reet op die koude, harde vloer, je af te vragen waar het mis ging. Tsja. Bij die uitzondering dus.
Dan komt toch weer even dat Pennymeisje naar boven en dus reken je het af.
En strijk je één keer over je hart in de Kruidvat – omdat ze het enorme schap met stapels speelgoed heel marketingtechnisch hebben gepositioneerd, namelijk naast de ingang, waardoor je met geen mogelijkheid de winkel in kunt zonder daar eerst langs te moeten – want je kind komt aan met een prul dat hij graag wil hebben. Je bent in een goede bui, het kost een paar euro en ja, hij heeft al 350 auto’s maar nog niet deze specifieke met een trailer erachter waar het bijgeleverde paardje in kan. Dan komt toch weer even dat Pennymeisje naar boven en dus reken je het af.
Daarna kan je jezelf wel voor je kop slaan, want de eerstvolgende keren dat je die winkel in wil, denkt de peuter: “Oh ja, speelgoed, dat krijg ik nu dus.” Uitzondering wordt regel. Maar dat wordt het natuurlijk niet, want je bent gekke Henkie niet, wat resulteert in tien keer een driftbui moeten trotseren, omdat je dit keer wél voet bij stuk houdt. Was dat die ene prul waar toch al niet meer mee gespeeld wordt waard? Nope.
Tip van mij: doe het gewoon niet. Tenzij je zin hebt in driftbuien, natuurlijk.
Ga voor me-time met Kek Mama Magazine!
Een gepensioneerde basisschoolleraar geeft op het TikTok-account van haar dochters (@elenanico22) een belangrijk advies aan ouders. Ze deelt de grootste fout die ze vaders en moeders in de opvoeding heeft zien maken tijdens haar decennialange carrière. En het is simpeler dan je denkt.
Niets is zo ongemakkelijk als onbedoeld een gesprek horen dat niet voor jouw oren bedoeld is. Het overkwam Ava, die per ongeluk een telefoongesprek van haar schoonmoeder meeluisterde.
Kinderfeestjes zijn vaak een bron van plezier, maar soms nemen die verrassingen wel heel bizarre vormen aan. Je stuurt je kind vrolijk naar een feestje, en wat krijg je terug? Een huisdier. Het overkwam Saïda.
Patrick (53) is schrijver van romans en freelance tv-redacteur. Hij woonde over de hele wereld en heeft vijf kinderen. Voor zijn column put hij uit een oneindige bron van even herkenbare als opmerkelijke verhalen over het vaderschap.
Lara Temme is tekstschrijver en woont samen met haar zoon (7) en dochter (9) in Brabant. Thuis wordt er veel gelachen, geknuffeld, gehuppeld en gezongen. Wel vals, maar daar heeft het gezin zelf weinig last van. Evenals de altijd rommelige zolder.
Jannemiek heeft een prima band met haar schoonzus, maar zit niet per se te wachten op méér contact. Daar denkt haar schoonzus echter heel anders over. Hoe vertel je iemand dat je dat niet ziet zitten, zonder diegene te kwetsen?
