Beeld: Michelle van den Broek Fotografie
Elsemieke (30) is samen met T (32), moeder van twee zoontjes (3,5 en 1,5) en redacteur bij Kek Mama. Probeert op veel te weinig slaap, als eersteklas chaoot, wat van het moederschap te maken.
Afgelopen dinsdag was het “Safer Internet Day”. Die dag staat in het teken van – het zal je niet verbazen – hoe je veilig gebruik kunt maken van het internet. Ik zie zelf zowel veel voordelen als veel nadelen van het hele fenomeen internet en dan vooral social media. Ik kijk er zelf dus ook behoorlijk tegenop dat ik mijn kinderen er ooit wegwijs in moet gaan maken. Ik weet zelf eigenlijk de weg ook nog niet echt, dus hoe moet ik het hen dan leren?
Het deed me ook denken aan een voorval wat ik zelf meemaakte via Instagram. In mijn hoofd was ik een jaar of zestien, maar – zoals een rasechte hoarder als mijzelf betaamd – bleek ik alle gesprekken en mailwisselingen te hebben bewaard en bleek het te zijn gebeurd in 2017. Toen was ik dus 23, niet zestien. Niet eens een tiener meer, maar zelfs ruimschoots een twintiger al. Een verschil van bijna tien jaar. My bad. Ik had ooit een heel goed geheugen, maar toen werd ik zwanger. En moeder. Het kan verkeren in ‘t leven.
Anyway, ik dwaal af, merk ik. Ik was 23 en werd benaderd door iemand op Instagram. Door ene Manisha, modellenscout van Elite Models. “Manisha” stuurde me een bericht dat ze mijn foto’s had gezien en vroeg of ik interesse had om model te worden. Je voelt hem inmiddels vast wel aankomen.
Gelukkig draait dit niet uit op een heel tragisch verhaal, want geloof het of niet, mijn soulcrushing onzekerheid en laag zelfbeeld heeft me destijds uit deze situatie gered. Dat ik daar toch nog eens wat aan zou hebben, wie had dat gedacht. Ik kon namelijk gewoonweg niet geloven dat iemand mij echt geschikt zou vinden als model. Best sneu, maar goed, laten we het positief bekijken: het heeft me in ieder geval íéts gebracht.
“Ik geloof nog steeds graag dat ik iets goeds heb gedaan die dag”
Ik ging in op “Manisha’s” gesprek en stelde enkele vragen. Er kwam een semi-legit verhaal uit, maar ik vertrouwde het dus voor geen meter. Ik stuurde een mail naar Elite Models waar “Manisha” scout voor zei te zijn en ik kreeg bijna meteen een reactie terug. Of ik mijn telefoonnummer kon doorgeven, zodat de situatie uitgelegd kon worden. Nu heb ik een hekel aan bellen, maar het moest maar, want mijn nieuwsgierigheid was gewekt. Aan de telefoon legde de jongen van Elite Models me uit dat dit allemaal nep was. Zie je wel.
Er bestond geen Manisha, dit was een jongen uit Rotterdam die dit, met de naam van Elite Models, al bij heel veel andere meisjes had gedaan om op deze manier naaktfoto’s te ontfutselen. Er was een hele rechtszaak over aangespannen en de jongen in kwestie was ook opgepakt. Of de jongen van Elite Models mijn nummer mocht doorgeven aan de zedendelicten rechercheur van de politie Rotterdam die bij de zaak betrokken was, zodat zij mij ook kon bellen? Niet bepaald hoe ik had verwacht dat die dag zou verlopen, maar nogmaals: ik was veel te nieuwsgierig om te weigeren. En ik besefte natuurlijk ook wel dat dit belangrijk was. Ik geloof nog steeds graag dat ik iets goeds heb gedaan die dag.
Voor ik het wist had ik dus de zedenrechercheur aan de lijn. Zij vertelde me dat die jongen was veroordeeld en vast had gezeten, maar nu net weer voorwaardelijk vrij was. En schijnbaar meteen maar door ging waar hij gebleven was. Omdat hij nog in zijn proeftijd zat, wilde ze snel handelen. Of ik haar screenshots van het hele gesprek kon mailen, of ik ook naaktfoto’s had gestuurd naar hem (dat had ik gelukkig niet), alles om hem zo snel mogelijk weer terug achter tralies te krijgen.
Helaas heb ik er daarna nooit meer wat van vernomen. Waarom krijgt nieuws vaak geen follow-up voor voor de nieuwsgierige mensen onder ons? Uiteraard heb ik het geprobeerd te vinden in het orakel Google, maar meer dan dit kon ik niet vinden. Dit artikel gaat over dezelfde jongen, maar in 2016, dus voordat hij was opgepakt en voorwaardelijk weer vrijgelaten. Ik ga er voor het gemak vanuit dat hij regelrecht terug de cel in ging door mijn screenshots. En dan maar hopen dat hij niet nog meer meisjes heeft gechanteerd om naaktfoto’s te sturen in de tussentijd.
Moraal van het verhaal: maak je kinderen weerbaar. Praat van jongs af aan over grenzen en laat je kinderen weten dat ze altijd bij jou terecht kunnen met dit soort kwesties. Zorg dat ze jou vertrouwen. En maak ze wegwijs op het internet. Daar is bijvoorbeeld Safer Internet Day voor.
Weet je niet zo goed hoe, net als ik met mijn eigen kinderen? Je hoeft het wiel niet opnieuw uit te vinden, dat is al lang voor jou gedaan. Elke maand schrijven Marjolein en Martine van ChatLicense een column over dit soort kwesties en hoe je ermee om kunt gaan, waar je ook je eigen vragen kunt insturen. Je kunt boeken kopen over dit onderwerp (boekentip van mij: Digitale Opvoeding van Marije Lagendijk). Geen zorgen dus, er is genoeg hulp om jezelf en je kinderen wegwijs te maken in de digital jungle.
Ga voor me-time met Kek Mama Magazine!
Je zou denken dat volwassenen met een hoge functie en flink salaris allemaal begonnen met een bibliotheekkaart op hun tweede en elke avond luisterden naar literaire meesterwerken bij het zachte licht van een nachtlampje. Dat zit toch anders.
André Hazes en Monique Westenberg zijn opnieuw uit elkaar. Dit laten zij weten via Instagram. ‘Loslaten is groeien,’ schrijft Monique.
Soms krijg je een Tikkie waar je even van moet knipperen. Niet vanwege het bedrag, maar vanwege de brutaliteit. Van 2,75 euro voor een kopje thee tot de benzinekosten van een lift die je niet wilde — dit zijn de Tikkies die je niet zag aankomen.
Spijt van de naam die je je kind besloot te geven, het zal niet veel mensen overkomen. Maar ze zijn er wel. En een van hen is Angela.
Een zwangerschap is al spannend genoeg, maar voor de Britse Lucy en haar man Adam werd het een ware achtbaan. Hun baby Rafferty kwam niet één, maar twee keer ter wereld.
Je denkt dat je iemand in huis haalt om op je kinderen te passen, maar intussen wordt je voorraadkast geplunderd en verdwijnen er sieraden. Wat begon als een klein vermoeden, groeide bij Carla uit tot een regelrechte mini-detectivezaak.
