Johanna: ‘Als er iets gebeurt in het co-ouderschap dat niet oké is, mogen kinderen ook bijbehorende emoties zien’

column johanna
Redactie Kek Mama
Redactie Kek Mama
Leestijd: 4 minuten

Meet Johanna (36): biologiedocent, seksuele gezondheidsconsulent, en mama van twee jongens (5 en 7). Na haar recente scheiding jongleert ze met het ouderschap en deelt ze haar avonturen en inzichten.

Lees verder onder de advertentie

Van binnen naar buiten

Mensen zijn complex, je ziet een deel aan de buitenkant en een groot deel is verborgen van binnen. Lang niet iedereen laat het achterste van hun tong zien. Vaak laten we niet dezelfde persoon zien in de verschillende rollen die we vervullen. Ik werd en wordt eigenlijk nog steeds omschreven als een “powervrouw”, als ik ergens voor ging dan moest alles wijken. Ik werkte hard, maar was ook hard naar anderen vond men. Dit was echter alleen de buitenkant…

Lees verder onder de advertentie

Johanna heeft de broek aan

Van binnen ben ik iemand die (te) vaak meebuigt. Ik heb het beste met iedereen om mij heen voor, gun mensen de wereld en cijfer mezelf daardoor snel weg. Hoewel ik dat meestal op de achtergrond doe. Binnen relaties was dat helemaal zo. Mensen om mij heen grapte wel eens: “Johanna heeft sowieso de broek aan in de relatie”. Het tegenovergesteld was waar…je hoefde bij zo’n uitspraak alleen maar naar mijn beste vriendin te kijken die dan haar hoofd naar beneden liet zakken en nee schudde. Want ik deed mezelf structureel tekort. 

Lees verder onder de advertentie

Emoties leren opkroppen

Mijn hele leven – en dat zal een ervaring zijn die meerdere vrouwen hebben – krijg ik te horen dat ik niet te heftig moet zijn, niet te luid, rustig aan moet doen naar anderen, meer luisteren, niet te fel moet uithalen. Iedere keer worden de gevoelens die jij ervaart en wilt uiten ingeperkt. We moeten kalm doen en kalm blijven, want anders ben je bazig en naar en vindt men je ingewikkeld. Dus als ik me niet gehoord voelde, als ik onrecht voelde, enthousiasme voelde, passie voelde.. dan werd dat ingeperkt. Emoties komen er dan, als ze lang genoeg opgehoopt zijn, meestal uit in frustratie, boosheid, verdriet en tranen.

Lees verder onder de advertentie

Co-ouderschap relatie

Begrijp me niet verkeerd, ik weet heel goed dat er soms situaties zijn waar er een belang bij is alle partijen aan te horen en mijn eigen gevoel en mening even aan de kant te zetten. Dat is bijvoorbeeld iets wat ik constant doe in mijn co-ouderschap. Het is in belang van mijn kinderen dat hun ouders goed met elkaar om kunnen gaan. Toch vind ik ook dat als er iets plaatsvindt dat niet oke is, de kinderen ook de emotie die daarbij hoort mogen zien.

Lees verder onder de advertentie

‘We moeten kalm blijven, want anders ben je bazig en vindt men je ingewikkeld’

Ik hoop juist hen te leren emotie en gevoel niet op te kroppen, maar dit te uiten en te verwerken. Juist door het te doorvoelen krijgen we later geen last van die emotie. Zodra ik dus emotie toon, leg ik hen ook uit waar het vandaan kwam en als die emotie niet fair was, dan bied ik ook mijn excuses aan hen aan. We praten erover en komen daardoor alleen maar nader tot elkaar. 

Meebuigen of knakken?

Werkte het maar zo bij iedereen. Dat men elkaars emotie en gevoel ziet, herkent en valideert. Dat er ruimte is om alles te uiten en te doorvoelen. Empathie hebben voor elkaar zou alles een stuk mooier en makkelijker maken. Want hoelang kan je meebuigen voordat je knakt? En als eenmaal iets geknakt is, is het heel moeilijk om te lijmen. 

Lees verder onder de advertentie

De oplossing daarvoor ligt voor mij in het op tijd aangeven van je grenzen, tot hier en niet verder. Iets dat ik voorheen te weinig gedaan heb, maar nu aan het leren ben. Ik ben klaar met meebuigen, een deel van mij is geknakt en dat doet onnoemelijk veel zeer. Nu ga ik gewoon volledig mezelf zijn, met al mijn gevoel en emotie. Als anderen daar niet mee kunnen dealen? Mijn advies: kijk eens bij jezelf naar binnen, naar je eigen gevoel, want waarschijnlijk is er ooit een keer iets bij jou geknakt. 

Lees meer van Johanna:
Johanna: ‘Ik gaf mezelf de taak om een uitstekende wingwoman te zijn die avond’
Johanna: Ik heb 2 kinderen, maar in mijn columns staat verslag over mijn seksuele escapades. Is dat erg?’
Johanna: ‘Het voelt alsof mijn positie als moeder in gevaar wordt gebracht: moet ik ze nu gaan delen?’

Meest bekeken