Johanna: ‘De expliciete beelden spatten van het scherm af voor de ogen van mijn leerlingen’

column johanna
Johanna de Vreis
Johanna de Vreis
Leestijd: 4 minuten

Meet Johanna (36): biologiedocent, seksuele gezondheidsconsulent, en mama van twee jongens (5 en 7). Na haar recente scheiding jongleert ze met het ouderschap en deelt ze haar avonturen en inzichten.

Lees verder onder de advertentie

Het algoritme

Mijn mentoruren met 5 HAVO probeer ik zodanig te vullen dat ik mijn leerlingen kan ondersteunen in hun sociale/emotionele ontwikkeling als persoon. Eerlijk kijken naar henzelf en de wereld om hen heen vind ik een belangrijke eigenschap als ze de wijde wereld in moeten. Vandaag was het thema: het Algoritme. In hoeverre worden wij gevoed met informatie die daadwerkelijk voortkomt uit onszelf? Is dat wat we zien op bijvoorbeeld onze social media kanalen een realistisch beeld van onze persoonlijkheden? Onze visie, idealen, normen en waarden in het leven? Of is het alleen bepaald door een wiskundige formule?

Lees verder onder de advertentie

Mijn eigen Insta-account

Om het onderwerp leuk te introduceren liet ik mijn leerlingen raden wat er te zien zou zijn op mijn Insta pagina. Wat zou er door het algoritme getoond worden? Ik was verbaasd over hoeveel ze goed raadden: filmpjes over honden die mensen omver beuken, kinderen die vallen, boy mom filmpjes, quotes… We gingen maar eens een kijkje nemen. De leerlingen rechtten hun rug en gingen er goed voor zitten. Want dit gebeurt natuurlijk niet iedere dag, meegluren op de socials van je docent.

Lees verder onder de advertentie

Er kwamen als eerste enkele filmpjes van vrouwen voorbij, die het hadden over de rechten van vrouwen en wat ze nou echt vonden van al die mannen met een microfoon. Het zorgde voor wat gegiechel, maar ook fel meeknikken. Erna kwam, zoals al geraden, een quote… met zo’n muziekje eronder… hoewel de boodschap behoorlijk cynisch was, vonden mijn leerlingen het toch passend. Een filmpje over ouderschap en generationeel trauma stond als volgende op het menu.

De klapper

En toen opeens kwam de klapper: de close-ups en expliciete beelden spatten van het scherm af. Er zijn meerdere behoorlijk aantrekkelijke mannen te zien die gefilmd worden, terwijl ze zich in het zweet werken op het veld, in de fitness zaal en tijdens een wedstrijd. Ik kon niet anders dan met mijn enigszins rode hoofd heel hard te lachen. Tja dames en heren, ik volg dus een rugby site. Want ja… kijk dan, dit is toch heerlijk! Ogen rolden, want het zal ook eens niet dat De Vries met zoiets aan komt zetten. Tot grote teleurstelling van de groep vond ik het nu wel genoeg, hup, nu serieus aan de slag.

Lees verder onder de advertentie

Zelf ook wat geleerd

In de nasleep van de les merkte ik dat ik anders ging kijken naar wat ik zowat iedere dag mijn hersenpan in duw. Als je meekijkt met andermans ogen, word je opeens een stuk kritischer naar jezelf. Wat zeggen al die filmpjes eigenlijk over mij? In hoeverre is het mijn eigen mening die bevestigd wordt en in hoeverre is het een mening die niet van mij is, maar mij wel aan het vormen is? Mijn Instagram scrollen hoort een moment van ontspanning te zijn, maar kan onbewust een sturende werking op mijn leven hebben… Of geef ik er nu te veel lading aan? 

Lees verder onder de advertentie

Een steun

Wat ik in ieder geval zeker weet is dat toen ik het zwaar had en mijn leven in puin lag, ik heel blij was met de herkenning in filmpjes van vrouwen die hetzelfde hadden meegemaakt. Dat ik kracht haalde uit die quotes waar wijze lessen ondersteund werden door die rustgevende muziek. Dat de mannenhaat filmpjes ervoor zorgde dat ik me niet alleen voelde en dat ik me heerlijk kon laten afleiden door die mooie mannenbillen die over het scherm heen bewogen tijdens een potje rugby. Dus daar ben ik dat algoritme dan toch wel dankbaar voor. 

Lees verder onder de advertentie

Meest bekeken