Column Kirsten Schilder: ‘Dit is het moment om even alles van thuis los te laten’

kirsten schilder nick schilder Bron: Eigen beeld
Kirsten Schilder
Kirsten Schilder
Leestijd: 3 minuten

Kirsten Schilder is getrouwd met zanger Nick Schilder en moeder van Nikki, Julian en Jackie. Daarnaast is ze oprichter van Making Memories.

Lees verder onder de advertentie

“‘Kirs, ze redden zich wel’, zegt Nick als we de taxi instappen. Een weekend zonder kinderen, iets waar ik al maanden naar uitkeek. Toch voelt het, net als voorgaande keren, alsof ik een deel van mezelf achterlaat.

Lees verder onder de advertentie

Niet loslaten maar anders vasthouden

We gaan om een speciale reden naar Londen. We zijn door vrienden uitgenodigd om naar… The Brit Awards te gaan! Een rode loper, champagne (wat ik overigens niet lust, maar wat er wel in overvloed is) en geweldige artiesten gegarandeerd. 

Lees verder onder de advertentie

Dit is het moment om even alles van thuis los te laten, even Nick en Kirsten te zijn, man en vrouw. En dat lukt… precies veertien minuten. Want dan trilt mijn telefoon. ‘Hoi mama, ben je er al?’, appt Jackie.

Gelijk gaat mijn telefoon. De kinderen verschijnen op het scherm: ‘Mamaaa, ik zag dat je online was. Waar ben je nu? Wat eet je? En natuurlijk ook: Hoe laat kom je zondag thuis?’ Om de anderen niet te veel te storen tijdens de bekend making van de genomineerden, beantwoord ik fluisterend hun vragen. 

Lees verder onder de advertentie

Lenny Kravitz op het podium

Voordat de eerste winnaar bekend wordt gemaakt, geef ik ze snel een kus door de camera. Met een goed gevoel hang ik op, en zie ik Lenny Kravitz op het podium een Award uitreiken aan Charli XCX. Maar een uur later gaat mijn telefoon weer. En nog eens. En nog eens. Nick lacht. ‘We hadden ze net zo goed mee kunnen nemen.’ En eerlijk? Het voelt ook een beetje zo. 

Lees verder onder de advertentie

Vroeger, toen mijn ouders een weekendje weggingen, betekende dat écht weg. Geen Facetime, geen WhatsApp, hooguit een telefoontje vanuit een telefooncel naar onze huistelefoon. Moest je maar net aanwezig zijn om ze te kunnen spreken.

Altijd bereikbaar

Maar wij? Wij zijn inmiddels áltijd bereikbaar. Het maakt niet uit waar we zijn, we luisteren naar de laatste Pokémon-vangst en geven we goedkeurend knikjes over de gekozen pyjama. Waarom doen we dit? Hebben ze ons echt nodig, of hebben wij hen nodig? Ze redden zich namelijk prima. 

Lees verder onder de advertentie

En wij? Wij moeten misschien leren om dat te accepteren. Niet in de zin van: ze doen maar, maar in de wetenschap dat ze veilig zijn, geliefd zijn, en dat we ze best even kunnen missen zonder dat de wereld vergaat.

Laatst zei een vriendin tegen mij ‘Kirs, je laat je kinderen nooit helemaal los, je houdt ze gewoon regelmatig anders vast.’ En dat is precies wat ik moet leren! Dus de volgende keer dat we een weekend weggaan, doe ik een experiment. De telefoon blijft in mijn tas. Niet de hele tijd, laten we niet overdrijven, maar lang genoeg om écht even afwezig te zijn.

En wie weet? Waarschijnlijk heb ik dan net een paar oproepen oproepen gemist. Maar misschien vang ik iets veel belangrijkers, het besef dat anders vasthouden niet betekent dat je minder van ze houdt. Alleen dat je erop vertrouwt dat ze best even zonder ons kunnen.”

Meest bekeken