Lara Temme is tekstschrijver en woont samen met haar zoon (7) en dochter (9) in Brabant. Thuis wordt er veel gelachen, geknuffeld, gehuppeld en gezongen. Wel vals, maar daar heeft het gezin zelf weinig last van. Evenals de altijd rommelige zolder.
“Kinderen opvoeden als je een uitgebreid cv bij de GGZ hebt, is best een uitdaging. Sowieso is de cocktail van hormonen, slaaptekort en een Mount Everest aan verantwoordelijkheidsgevoel een pittige. Laat staan als je op sommige dagen al meer dan genoeg hebt aan jezelf.
Toch moet je er staan. Niet alleen voor de dagelijkse zorgtaken, maar juist voor de emotionele ontwikkeling van je kind. En da’s wel even iets anders dan op de automatische piloot boterhammen smeren. Want hoe zorgt je ervoor dat je niet dezelfde fouten maakt als de fouten die jou in je leven zo ontzettend belemmerd hebben, en dat nog steeds volop doen?
Ik vind het heel belangrijk dat mijn kinderen zich geliefd voelen. Ik knuffel ze elke dag, ruimschoots vaker dan één keer. Ik zeg dat ik van ze houd, dat ik trots op ze ben en we kunnen over alles praten. Ik hoop dat dit een goede basis is voor zelfvertrouwen – en liefde. Dat mijn kinderen weten dat ze er mogen zijn met alles dat bij hen hoort. Maar natuurlijk heb ik ook zwakke punten. Wat betreft loslaten, laat ik bijvoorbeeld best wat liggen.
Het is vast geen verrassing dat het niet mijn sterkste punt is. Controleverlies vind ik net zo zuur als balsamicoazijn en mayonaise bij elkaar opgeteld. Ik zie de wereld als een plek vol gevaar, waarin je continu op je hoede moet zijn. Probeer dan maar eens uit te stralen dat je vertrouwen mag hebben in wat er komen gaat. Ik twijfel eraan of ik mijn kinderen daar genoeg in kan ondersteunen. Gelukkig kwam er een aantal jaar geleden een klein beetje hulp op mijn pad.
In 2021 stond het boek ‘Coco kan het’ centraal tijdens de Nationale Voorleesdagen. Over een vogeltje dat niet uit durft te vliegen en een moeder die haar helpt (of beter gezegd; haar gewoon van een tak af schopt). ‘Dit is het’, dacht ik. Onze nieuwe lijfspreuk! En die sloeg aan. Hoe vaak ik mijn jongste niet heb horen zeggen: ‘Coco kan het, ik kan het!’ En natuurlijk is het niet zo dat er ineens niets meer spannend was. Of dat dingen geen moeite meer kostten. Maar het hielp om dingen te proberen in plaats van ze bij voorbaat al niet aan te durven. Zelfs ik probeerde deze lifestyle eigen te maken: practice what you preach, óók als je naar de tandarts moet of door een tunnel rijdt.
“Ik moest even slikken na deze live-verwoesting van mijn lijfspreuk. Het gaat helemaal niet altijd goed, hoe hard je het ook probeert.”
Ik begon er warempel bijna in te geloven, in deze positieve benadering van het leven. Tot vorig jaar zomer. Onze hoogbejaarde kat kwam naar binnen door het luikje. In zijn bek een jong vogeltje. Midden in de woonkamer scheurde hij het arme beestje aan flarden. De onfortuinlijke nestverlater werd, op de pootjes na, compleet opgegeten. En zo veranderde ‘Coco kan het’ in ‘Coco can‘t’. Ik moest even slikken na deze live-verwoesting van mijn lijfspreuk. Het gaat helemaal niet altijd goed, hoe hard je het ook probeert.
Ondertussen zijn de kinderen al wat ouder en horen we Coco’s spreuk niet vaak meer thuis. Gelukkig is het mechanisme erachter iets dat ze onthouden hebben. Een spreekbeurt, door het gat zwemmen, zelf een chocomelk bestellen in een café.. Spannende dingen, maar de trots die je op hun gezichten ziet als ze het gedaan hebben, is onbetaalbaar.
Lees ook – ‘Het perfect willen doen als ouder werkt averechts’ >
Opvoeden is continu balanceren tussen vasthouden en loslaten, tussen uitdagingen aangaan en accepteren dat iets niet haalbaar is. Dat is voor iemand met angsten niet anders dan voor iemand zonder. Uiteindelijk maken alle ouders fouten, en kan niemand zijn kinderen voor alle nare dingen behoeden. En dat is ook niet erg. Het belangrijkste is dat je er alles aan doet om je kinderen een goede basis te geven. Want als het fundament goed is, is het zoveel gemakkelijker om vrolijk door het leven te vliegen. Ook als dat vliegen een keer niet lukt.”
In de glossy Kek Mama lees je de mooiste verhalen, meest herkenbare columns en de leukste fashion en lifestyle tips. Abonneer je nu voor slechts €29,95 per jaar en ontvang de glossy als eerste op je deurmat.
Dionne heeft een heel lieve schoonmoeder. Goed, ze is wat aanwezig en ze trekt het liefst haar eigen plan, ook als je je grenzen aan hebt gegeven, maar hey, de kinderen zijn dol op haar en het kan echt slechter.
Een koosnaam voor je partner, je herkent het vast. Zo’n bijnaam die je alleen tussen jullie tweeën gebruikt en uitspreekt als je denkt dat niemand luistert. Totdat je kind het oppikt en enthousiast deelt met de buitenwereld. Daria (32) maakte het mee. Het schaamrood staat nog steeds op haar kaken.
Marloes (33) is redacteur bij Kek Mama en woont met vriend, peuter (3) en baby (8 maanden) in Arnhem. Ze schrijft in haar columns over hoe ze het hoofd boven water houdt in haar chaotische gezinsleven en de overgang van één naar twee kinderen. Deze week over: ingesleten rolpatronen
Iedere ouder maakt weleens een fout, maar sommige momenten blijven je voor altijd achtervolgen. Wat begon als een onschuldige speelsessie in het park, veranderde voor Sandra in een schuldgevoel dat ze al 14 jaar met zich meedraagt.
Een Instagram-video waarin artsen vertellen wat ze hun eigen kids nooit zullen laten doen, ging viral. Van slaapfeestjes tot sekseducatie: het levert verrassende inzichten op.
We kennen het allemaal: boodschappen doen en telkens weer schrikken bij de kassa. Maar bij Vianna thuis is het elke week een financiële horrorfilm. Haar man en zoon hebben namelijk geen grenzen als het gaat om geld uitgeven aan proteïne snacks.