Bron: Eigen beeld
Laurie (37) is orthopedagoog, opvoeddeskundige en moeder van zoons Dex (6) en Otis (2). Sinds dit jaar woont ze met haar gezin in Kaapstad. In haar column schrijft Laurie over haar ervaringen van het emigreren met twee jonge kinderen, het leven in Zuid-Afrika en de hoogtepunten en worstelingen van het ouderschap.
Afgelopen weekend besloot ik mijn innerlijke kind te omarmen (en tegelijk mijn oudste zoon blij te maken) door met hem naar Vaiana 2 te gaan. Of Moana, zoals ze eigenlijk heet. Waarom is dit eigenlijk aangepast voor de Nederlandse versie? Moana is prima uit te spreken in het Nederlands en betreft een vergelijkbare ingewikkelde klinkercombinatie, die überhaupt in de Nederlandse taal niet veel voorkomt. Sterker nog, bij Vaiana hebben de Nederlandse makers het eigenlijk alleen maar ingewikkelder gemaakt door de a-i-a combo. Moowaanaa is toch echt veel eenvoudiger uit te spreken?
Goed sorry, ik dwaal af. De originele Vaiana had ik destijds met veel plezier gekeken – de kleurrijke oceaan, de energieke liedjes, en de zelfontdekking van een moedige jonge vrouw. Maar, na jaren van Disney-sequels, had ik mijn twijfels. Zou dit vervolg een grandioze terugkeer naar de Polynesische eilanden zijn, of een slimme marketingzet om ons te laten betalen voor iets dat we eigenlijk al gezien hadden?
We gingen naar de bioscoop, hand in hand, klaar voor avontuur en zoute popcorn. Het was stervensdruk. Heel Kaapstad deed kerstinkopen in het overdekte winkelcentrum waar de bioscoop zich bevond en alle kinderen waren duidelijk omgekocht met een bioscoopbezoekje halverwege. Mijn zoon maakte zich zorgen of we nog wel op tijd zouden komen. Hij hoopte op leuke voorfilmpjes en was bang dat de popcorn op zou zijn. De onrust nam toe toen de vrouw achter de balie ons ophield doordat ze ineens ingewikkeld kwesties aan me voor ging leggen over de popcorn. Popcorn is een vrij simpele snack. Je eet het zoet of zout. Punt. Hier niet. Hier kwam de popcorn met een scala aan smerige poedertjes. Ik moest kiezen uit een poedertje met het extract van iets met ui en knoflook, barbecuesaus, boter (in poedervorm, braak), of bieslook en zure room. Het klonk allemaal ranzig.
Terwijl mijn zoon aan mijn arm aan het trekken was, probeerde ik duidelijk te maken aan de beste dame dat ik gewoon popcorn wilde met zout. Meer niet. Dat was ingewikkeld maar het kon wel. Ergens verderop stond het zout, dat mocht ik er dan zelf op strooien zei ze. Tot irritatie van mijn zoon moesten we dus voordat we de zaal konden betreden op zoek naar het zoutvaatje. Die bleek na lang zoeken opgesteld naast de suikerzakjes en het melkpoeder voor in de koffie. Een vergissing is snel gemaakt zou je denken. In gedachten verkneukelde ik me al over de proestende ouders die tijdens de film hun zoute espresso vakkundige probeerden uit te spugen.
Eindelijk zaten we. Met zoute popcorn. De film begon en meteen kwam de oceaan tot leven. De animaties waren prachtig, de liedjes pakten, en ik moet toegeven: het voelde goed om terug te zijn in Vaiana’s wereld. Tot vreugde van mijn zoon was de verstandelijk beperkte haan ook weer aanwezig. En ja hoor, halverwege kwam favoriet Dwayne Johnson (wat een stem) in het voorkomen van Maui ook weer om de hoek kijken. De arrogante halfgod met het ego van een Instagram-influencer. Dat mijn zoon duidelijk de humor van zijn vader heeft bleek wel weer toen hij helemaal in een scheur lag om Maui’s eigenwijze, tot leven komende, tattoo die herhaaldelijk in zijn tepel kneep (als je de film niet gezien heb klinkt dit maf).
Het concept van moed en zelfontdekking werd weer duidelijk aangestipt als hoofdthema van de film. Misschien een beetje veel van hetzelfde…maar who cares. Dit was een film voor de jonge, onbevangen kijker die zich geen zorgen maakt over plotwendingen of diepgang. En eerlijk gezegd, was dat een verfrissend inzicht. Toen de film afgelopen was applaudisseerde het publiek. Zo gezellig vind ik dat altijd. Net als het applaus wanneer een vliegtuig veilig is geland. Dat nooit iemand applaudisseert voor een buschauffeur wanneer die zijn enorme gevaarte netjes voor de halte tot stilstand heeft gebracht vind ik dan ook onbegrijpelijk, maar dat terzijde.
Vaiana 2 was wellicht op sommige fronten een beetje veel van hetzelfde, maar anderzijds precies wat we nodig hebben: een beetje onschuldige magie, een hoop catchy nummertjes en een klein beetje Maui-humor. Wat wil je nog meer? Ohja, de stem van Dwayne Johnson natuurlijk.
Meer lezen van Laurie? Neem een kijkje op haar blogpagina!
Een kinderwens hebben is een verlangen dat diep van binnen kan branden. Maar wat als jouw wens zó groot is, dat je een grens overschrijdt? Anna (28) deelt haar verhaal over een beslissing die haar leven voorgoed veranderde – en waar ze nog steeds mee worstelt.
We hoeven het jullie niet te vertellen, maar het leven met kinderen is duur. En het wordt alleen nog maar duurder, want de vaste lasten gaan ook in 2025 weer flink omhoog.
Soms kom je er niet uit in je eentje en kun je wel wat advies gebruiken. Elke dinsdag vertelt een lezeres daarom over haar dilemma.
Of je nu uit een warm nest komt of niet, je neemt altijd wel iets mee uit z’n jeugd waar je later mee worstelt. Wil je dat soort patronen doorbreken, misschien omdat je nu zelf een gezin hebt, dan is een familieopstelling geen slecht idee.
Als je de vieze was in de droger doet of tandpasta op je gezicht smeert, betekent dat niet dat je langzaam gek aan het worden bent. Het betekent dat je honderdduizend ballen tegelijk in de lucht houdt. Mag het dan alsjeblieft een keertje misgaan, ja?
Bella en Martin zijn hartstikke verliefd, maar toch komt seksen er nauwelijks van. Is het niet de baby die huilt, dan is het wel een ander kind dat het vuurtje weer weet te doven.