Samyra (39) is moeder van drie dochters (7, 6 en 3). Net als haar man werkt ze parttime om zoveel mogelijk tijd met de meiden te zijn. Want: die zijn maar zo kort klein. Dit en andere inzichten over ouderschap, deelt ze in haar column.
“Op een doordeweekse dag kunnen mijn kinderen ineens niets meer zelf. Ze kunnen zich niet meer zelf aankleden, ze krijgen de tandpastatubes niet open (of het lukt wel en de hele badkamer zit onder) en niemand lijkt nog te weten hoe je een jurk over je hoofd aantrekt. Kortom: alle zelfstandigheid is volledig uit mijn mini’s verdwenen.
Op een weekenddag daarentegen, staan ze ineens om kwart over zes, volledig aangekleed én de tanden zijn gepoetst, naast mijn bed. ‘Mogen we naar beneden?! Je zou denken dat dit dan goed nieuws is. ‘Hoera, ze kunnen het wél zelf!’ Maar reken er maar op dat ze de maandag erop opeens weer alles zijn vergeten. Dan staat er dus weer één met een maillot over haar hoofd ‘kijk mama een hoed’ of is er iemand als in een Oscar-winnende uitvoering aan het huilen: ‘je kan met toch wel éven helpen, mama?’.
Ik noem dit soort gedrag selectieve zelfstandigheid: soms kan ik alles zelf en soms kan ik helemaal niets zelf. Het werkt ook andersom trouwens. Dat ze opeens té zelfstandig zijn op gebieden waarvan je liever niet hebt dat ze het alleen kunnen. ‘Mama, ik heb de kaarsen alvast aangestoken.’ Oeps…
“Eerlijk is eerlijk: ik ben zelf ook weleens selectief zelfstandig”
En dan ben ik, nadat het vuur is geblust en de irritatie is gezakt, geneigd om te denken ‘ach ja, wat schattig’ en ‘het hoort erbij’, alsof dit gedrag alleen bij kinderen voorkomt.
Eerlijk is eerlijk: ik ben zelf ook weleens selectief zelfstandig. In die ene vergadering ben ik ineens niet in staat om te notuleren. ‘Sorry, geen pen’. En nee, helaas… Ik ben écht onhandig, dus kan ik beter niet bij de knutselmiddag op school aansluiten. Of de andere kant op, dat ik besluit dat ik heus wel zelf de ramen op de bovenverdieping aan de buitenkant kan lappen. Om mezelf vervolgens compleet in de nesten te werken: het eindigt altijd in waterballet.
Lees ook – ‘Ik geef mijn kinderen geld voor huishoudelijke klusjes’
Volgens mij is het prima om op sommige momenten iets te laten liggen, al ben je ertoe in staat. Net als dat het heel gezond is om soms veel te overmoedig iets op te pakken. Zo leer je nog eens dat vuur heet is en water nat.
Kinderen zijn eigenlijk net grote mensen, maar dan in het klein. En nu ik er nog eens over nadenk ben ik komende maandag denk ik vergeten hoe ik kinderen moet aankleden. ‘Nee, sorry, ik weet opeens níet meer hoe het moet. Vraag het maar aan papa.'”
Meer weten over Samyra? Volg haar via LinkedIn.
In de extra dikke special van Kek Mama lees je de mooiste verhalen, meest herkenbare columns en de leukste fashion en lifestyle tips. Abonneer je nu voor slechts €29,95 per jaar en ontvang de glossy als eerste op je deurmat.
Iedere zwangere vrouw droomt van haar perfecte babyshower: een feest vol liefde, verrassingen en alle aandacht voor haar en de baby. Maar wat als je die bijzondere dag ineens moet delen?
Het kabinet presenteert de voorjaarsnota met maatregelen die de portemonnee van veel Nederlanders raken. Belastingverhogingen en een verlaging van het kindgebonden budget staan centraal in de plannen om de begroting sluitend te krijgen.
Daniel (38) dacht dat hij het allemaal voor elkaar had: een lieve vrouw, een zoontje van vier en pas een tweede kindje erbij. Maar waar het gezin op het eerste gezicht compleet leek, begon het van binnen langzaam uit elkaar te vallen.
Iedere ouder maakt fouten. Kleine, grote, gênante – het hoort erbij. En meestal kun je er achteraf hartelijk om lachen. Maar soms ook niet. Carlijn baalt nog altijd dat haar dochter zilveren tanden heeft door haar fout.
Drie zussen, tegelijkertijd zwanger, hoe groot is die kans? Niet groot, maar het overkwam Melinde en haar zussen toch. ‘Ultiem geluk.’
Een babyshower staat meestal in het teken van schattige cadeautjes en lieve speeches. Maar niet altijd.