Saskia: ‘De regel in m’n hoofd dat het in de herfstvakantie gezellig zou moeten zijn, zal niet hebben geholpen’

Saskia Toonen

28 oktober, 2024 - 13:06

Leestijd: 4 minuten

Half acht ’s ochtends. Ik sta op de badkamer van ons herfstvakantiehuisje en zoek een Spotify nummer op mijn telefoon. De regel in m’n hoofd dat het juist deze week gezellig zou moeten zijn zal niet geholpen hebben. Ineens was het er weer. Mijn venijnigheid. Zijn terugtrekken. De eindeloze discussies.

‘Wat zou je kunnen helpen?’ vroeg ‘ie zojuist vanuit bed. Ik stond kwaad naast de rand. Na een vroege ochtend vol geruzie waarin ik wegliep, fluisterschreeuwde “ik vind het verstikkend” en hem van alles verweet, proberen we voorzichtig weer tot elkaar te komen. Ik weet wat me helpt. Ik vergeet het alleen iedere keer. Omdat in mijn hoofd kruipen, argumenten verzinnen, focussen op wat híj anders had kunnen doen in plaats van voelen wat er écht bij mij speelt, is wat ik al m’n hele leven doe. 

Ik zucht als ik me realiseer wat helpt. ‘De anger release oefening doen’ mompel ik zacht. 

In de lichaamsgerichte therapie die ik volgde, was mijn boosheid een thema waar we veel mee werkten. Emotie komt van het Latijnse emovere en betekent ‘in beweging komen’, leerde ik van de therapeut. Iedere keer als ik ruzie maak met mijn lief, de verantwoordelijkheid voor hoe ik me voel bij hem neergooi, hem wegduw met mijn woede terwijl ik juist zo snak naar verbinding, is een signaal dat ik in beweging mag komen. Ruimte maken om te zakken. Van mijn hoofd naar mijn lijf. Ik wéét het. Maar de weerstand er tegen is soms zo groot.

“na een vroege ochtend vol geruzie waarin ik wegliep, fluisterschreeuwde “ik vind het verstikkend” en hem van alles verweet, proberen we voorzichtig weer tot elkaar te komen”

Ik druk op play van het anger release nummer en hoor de diepe synthesizer klanken en de kenmerkende kerkklok. Als de pauken aanzwellen begin ik tussen het bad waar we afgelopen dagen zo vaak het strandzand van de jongens afspoelden, de kledingkast waar alle schone kleren inmiddels uit verdwenen zijn en het badmeubel waar we gisteravond nog gierend van de lach de handjes wasten, te bewegen.

Mijn hoofd probeert me nog op andere gedachten te brengen. ‘Moet je kijken hoe belachelijk je doet.’ ‘Als iemand je zou zien, denken ze dat je knettergek bent.’ Precies daarom ben ik op de badkamer gaan staan. Uit het zicht van mijn mannen. Om letterlijk om die schaamte heen te dansen die zo diep in mij als vrouw verankerd zit.

Ik dans. Ik schud. Ik hups. Ik boks in de lucht. Ik zucht. Ik kreun. Ik leun achterover met mijn handen in mijn nek. Ik trek gekke bekken en brul met open mond zonder geluid want hee de jongens slapen nog. Al die opgekropte emoties waar in de drukte van alledag zo weinig ruimte voor is, correctie, waar ik zo weinig ruimte voor maak, breng ik deze vrijdagochtend in de badkamer van ons vakantiehuisje in beweging. Zo laat ik eindelijk stromen wat alweer even vastzat.

Nadat het nummer afgelopen is, ga ik zitten op de badkamer vloer. Ik voel mijn hart kloppen, mijn lijf tintelen, ik vóel weer. Mijn harde pantser is verdwenen.

Dan sta ik op en loop naar het geluid dat inmiddels uit de slaapkamer van de jongens komt. Ik vind mijn drie mannen stoeiend op het onderste stapelbed. ‘Mamaaaa’ roepen ze in koor als ik binnenstap. Ik voel mijn hart warm worden.

Wil je meer te weten komen over Saskia? Volg haar avontuur op Instagram via @saskiatoonen.

In ons Kek Mama magazine lees je de mooiste verhalen, herkenbare columns en de leukste fashion en lifestyle tips. Abonneer je nu voor slechts € 29,95 per jaar en ontvang de glossy als eerste op je deurmat.