Saskia Toonen (36) is getrouwd en moeder van A. (5) en B. (1.5). Ze schrijft en spreekt over emoties, het ego, moederschap, mentale gezondheid en rouw. Eerlijk, luchtig en altijd herkenbaar.
“‘Papa, mama, kijk!’ Een week nadat de tweede telg ons gezin heeft verrijkt, is de behoefte van onze peuter om gezien te worden nog groter dan normaal. ‘PAPA, MAMA. HEEL LANG KIJKEN!’ Logisch, al kost het me meer moeite om voorbij het dwingende gedrag te kijken en de behoefte eronder te zien.
Mijn lief zet muziek op. Ah ja, samen dansen. Altijd fijn om aan het einde van de dag energie kwijt te raken en ons verbonden te voelen. Hoewel dansen voor mij, met weer een doormidden gesneden buik, vooral voorzichtig heupwiegen op de plaats betekent.
Onze peuter mag als eerste een liedje kiezen, en dus lopen we als een beer, stampen we als een olifant en sluipen we als een tijger door de kamer (met dank aan Dirk Scheele en zijn nummer ‘Ik loop, ik loop’). Mijn man kiest daarna voor ‘Pressure makes diamonds’ van Danny Vera. Maar, als het mijn beurt is om te kiezen, kan ik niks bedenken. Mijn lief ziet me twijfelen en stelt zachtjes voor: ‘Superwoman’? Poh. Ik weet niet of ik dat al aankan.
Ik had het zo mooi bedacht. En gevisualiseerd. Een muzieklijst samengesteld voor tijdens de bevalling. Idealiter zou ‘Superwoman’ van Alicia Keys spelen als ik hem eruit zou persen. Ik wist dat de kans op die precieze timing nihil was, maar het me alleen al voorstellen gaf zoveel power. Ik draaide het nummer de laatste weken snoeihard in de auto. Met een hand op mijn buik zong ik mee.
“Gotta find the strength in me. Cause I am a superwoman. Yes I am. Yes she is.”
De noten droegen me naar een plek waar geen angst was, alleen vertrouwen en oerkracht. De realiteit bleek anders. Mijn ontsluiting ging in twee uur zo rap dat we nog niet op de helft van de muzieklijst waren. En na een half uur persen bleek er te veel reactie van hem op mijn weeën en was de ligging te ongunstig. Het werd een keizersnede. Wéér.
Lees ook – ‘Een keizersnede: zo zit dat’>
In de OK was geen muziek. Alleen mijn gekakel tegen de anesthesist, omdat ik heel veel interesse in iemand toon als ik niet weet wat ik met een situatie aan moet. Mijn geklets werd ruw onderbroken door de stem van de gynaecoloog: ‘Stilte, concentratie’. Door een zeldzame complicatie bleek ons kindje vast te zitten in mijn buik. Je voelde de paniek de OK vullen, er werd nog geroepen iemand bij te bellen, maar godzijdank hoorde ik een paar seconden later achter het doek de verlossende woorden: ‘Ik heb hem’.
Waar ik gevisualiseerd had hem zelf aan te pakken, de eerste te zijn die hem aan zou raken, bleek de realiteit dat ik mijn hand tegen het plastic doek duwde waar hij met blauwe lippen en een wit lijfje kort tegenaan werd gedrukt om vervolgens uit mijn zicht opgelapt te worden met zuurstof.
Ik wil me zo graag een superwoman voelen, maar het lukt me nu nog even niet. Weer had ik hulp van buitenaf nodig. In een andere tijd of plaats hadden we het niet overleefd. Dat wat schijnbaar iedere vrouw kan, lukte mij tot twee keer toe niet. En dat schrijnt. Net als m’n buikwond.
Ik weet dat ik me straks weer sterk ga voelen. Dat ik ook de mooie stukken uit deze bevalling ga zien. Maar voor overheerst de teleurstelling nog. Het falen, het missen van de ontlading. Het is een wirwar van heel veel.
Ik sta met mijn telefoon in mijn handen in de woonkamer. Na even twijfelen druk ik toch op play. Alicia Keys begint te zingen. Mijn lief pakt me vast, ik druk mijn natte wangen tegen zijn borst. Onze peuter komt aangerend en perst zich tussen onze knieën in om mee te dansen. Ik kijk naar ons brok geluk van negen en een halve pond in de box en leg een hand op mijn lege buik als ik haar hoor zingen:
‘Even when I’m a mess
I still put on a vest
With an S on my chest
Oh yes
I’m a Superwoman
Yes I am
Yes we are.'”
Wil je meer te weten komen over Saskia? Volg haar avontuur op Instagram via @saskiatoonen.
In de glossy Kek Mama lees je de mooiste verhalen, meest herkenbare columns en de leukste fashion en lifestyle tips. Abonneer je nu voor slechts €29,95 per jaar en ontvang de glossy als eerste op je deurmat.
Ruzie met je partner, het overkomt de beste. Of het nu gaat om een niet-opgeruimde sok, een ruzie om een vuilniszak of de thermostaat die op de verkeerde stand staat, kleine irritaties kunnen zomaar escaleren. Dat weet Valerie (26) als geen ander.
Marloes (33) is redacteur bij Kek Mama en woont met vriend, peuter (3) en baby (7 maanden) in Arnhem. Ze schrijft in haar columns over hoe ze het hoofd boven water houdt in haar chaotische gezinsleven en de overgang van één naar twee kinderen. Deze week over: hoe een zieke peuter zorgt voor het terugschieten in vaste rolpatronen.
Een nieuw jaar, een nieuw bedrag voor de kinderbijslag. Dat is fijn om te weten, want elke euro helpt als je kinderen sneller groeien dan je portemonnee kan bijhouden. Dit zijn de bedragen voor 2025.
She’s baaaaack, zoals Selma Omari zelf zegt in de trailer van haar realityshow Selma; Op mijn manier. In het nieuwe seizoen volg je haar uitdagingen in het alleenstaande moederschap. “Ik vind het moeilijk, ik heb het onderschat.”
Sanne is bekend van haar sketchvideo’s op haar Instagramkanaal @laviesanne. Ze is moeder van James (9), Isé (6) en Amélie (2).
Of je kind nu een echte fijnproever of een kieskeurige eter is, het menu van je kleintje kan een enorme zoektocht zijn. Wat eet een dreumes op een dag? En hoeveel eet een peuter nou écht? Wij geven je een realistisch kijkje in de keuken van andere ouders. Deze week het menu van Ties.Vajèn is […]