Saskia Toonen (36) is getrouwd en moeder van A. (5) en B. (1.5). Ze schrijft en spreekt over emoties, het ego, moederschap, mentale gezondheid en rouw. Eerlijk, luchtig en altijd herkenbaar.
‘Ah, hij doet z’n oogjes open, kijk nou’. Met z’n vieren drukten ze hun neuzen tegen het plexiglas aan. Ik keek vanuit mijn bed aan de andere kant van de couveuse toe en realiseerde me plots; ik heb zijn open oogjes nog niet gezien. Mijn man zag de tranen over mijn wangen en dirigeerde onze ouders de kamer uit door de ziekenhuiskoffie warm aan te bevelen.
‘Is het niet slim als je even gaat rusten?’ vroeg ie zacht. Na de narcose had ik niet meer geslapen. Ik dwaalde tussen morfineroes en werkelijkheid in en probeerde iedere glimp van ons kindje in de couveuse op te vangen. ‘Ik kan niet slapen’, snikte ik, ‘ik moet hem in de gaten houden’. Premature baby’s kunnen de eerste dagen dippen was mijn man uitgelegd toen ik buiten bewustzijn in de OK lag. Sinds ik dat hoorde, hield ik de wacht.
Een verpleegkundige kwam binnen. ‘Zou mijn vrouw kunnen buidelen?’ Mijn man voelt soms beter aan wat ik nodig heb dan ikzelf. Ze glimlachte, ‘natuurlijk’. Voor de tweede keer in zijn tien-uur-oude leven kreeg ik onze zoon op mijn borst. Veilig. Bij mij. Eindelijk samen. Ik doezelde weg.
”Mijn man zag de tranen over mijn wangen en dirigeerde onze ouders de kamer uit door de ziekenhuiskoffie warm aan te bevelen”
Toen ik wakker werd stonden onze ouders weer in de kamer. Nu rondom mijn bed. Ik voelde me eindelijk onderdeel van de situatie. Ze bewonderden ons zoontje, op míjn borst. Ik voelde z’n warme lijfje. Rook zijn zachte kruin. Ik zag zijn oogjes opengaan. En voelde het moedergevoel in mijn gehavende buik opstaan.
Volgende week, op 17 november, is het wereld prematurendag. Een dag waarop internationaal wordt stilgestaan bij de impact die vroeggeboorte heeft. Ook ons eerste kindje kwam, in januari 2019, te vroeg. Al hadden wij ‘geluk’ qua weken, gewicht en benodigde zorg, het had nog zoveel slechter gekund. Voor alle ouders wiens start ook zo anders was dan verwacht, die uren, dagen, weken waakten en wachtten om hun kindje mee naar huis te nemen; volgende week denk ik aan jullie.
Wil je meer te weten komen over Saskia? Volg haar avontuur op Instagram via @saskiatoonen.
Dé #1 glossy voor moeders
Dolblij was Luuk (29) toen zijn schoonmoeder meteen te hulp sprong na de zware bevalling van Anouk, maar nu is zijn schoonmoeder niet meer weg te slaan uit het gezin. ‘Ik overdrijf niet als ik zeg dat ze elke dag even aanwipt.’
Het is de grootste angst van veel moeders in wording: dat de babynaam die je al jaren klaar hebt liggen voor je neus wordt weggekaapt. Het overkwam Vera. “Ik wist niet wat ik hoorde, had ze nou écht mijn babynaam gestolen?”
Een pretecho is een bijzonder moment voor aanstaande ouders. Zeker als ze op dat moment ontdekken of ze een jongen of meisje verwachten. Toen Carmen (34) aan haar schoenmoeder vertelde dat ze weer oma zou worden van een kleindochter, had ze deze reactie nooit verwacht.
Anna (30) is getrouwd met Tim (30) en samen hebben ze drie dochters: Emma (4) en de tweeling Olivia en Charlotte (8 maanden). Met een vleugje humor en sarcasme schrijft ze over het dagelijks leven hoe je jezelf niet verliest in het moederschap.Geen Nederlands pratenHeel wat jaren geleden was ik als 17-jarig meisje paniekerig mijn […]
Niet alle kinderen strooien met zoetsappige woorden, maar dat betekent niet dat ze niet van je houden. Ze laten het alleen op een andere manier zien.
Elsemieke, moeder van twee zoontjes (3 en 1) en redacteur bij Kek Mama, heeft haar roeping in het moederschap gevonden en probeert er als eersteklas chaoot, met ook nog een enorm slaaptekort, wat van te maken.