Column Saskia
Saskia Toonen (36) is getrouwd en moeder van A. (5) en B. (1.5). Ze schrijft en spreekt over emoties, het ego, moederschap, mentale gezondheid en rouw. Eerlijk, luchtig en altijd herkenbaar.
‘Ah, hij doet z’n oogjes open, kijk nou’. Met z’n vieren drukten ze hun neuzen tegen het plexiglas aan. Ik keek vanuit mijn bed aan de andere kant van de couveuse toe en realiseerde me plots; ik heb zijn open oogjes nog niet gezien. Mijn man zag de tranen over mijn wangen en dirigeerde onze ouders de kamer uit door de ziekenhuiskoffie warm aan te bevelen.
‘Is het niet slim als je even gaat rusten?’ vroeg ie zacht. Na de narcose had ik niet meer geslapen. Ik dwaalde tussen morfineroes en werkelijkheid in en probeerde iedere glimp van ons kindje in de couveuse op te vangen. ‘Ik kan niet slapen’, snikte ik, ‘ik moet hem in de gaten houden’. Premature baby’s kunnen de eerste dagen dippen was mijn man uitgelegd toen ik buiten bewustzijn in de OK lag. Sinds ik dat hoorde, hield ik de wacht.
Een verpleegkundige kwam binnen. ‘Zou mijn vrouw kunnen buidelen?’ Mijn man voelt soms beter aan wat ik nodig heb dan ikzelf. Ze glimlachte, ‘natuurlijk’. Voor de tweede keer in zijn tien-uur-oude leven kreeg ik onze zoon op mijn borst. Veilig. Bij mij. Eindelijk samen. Ik doezelde weg.
”Mijn man zag de tranen over mijn wangen en dirigeerde onze ouders de kamer uit door de ziekenhuiskoffie warm aan te bevelen”
Toen ik wakker werd stonden onze ouders weer in de kamer. Nu rondom mijn bed. Ik voelde me eindelijk onderdeel van de situatie. Ze bewonderden ons zoontje, op míjn borst. Ik voelde z’n warme lijfje. Rook zijn zachte kruin. Ik zag zijn oogjes opengaan. En voelde het moedergevoel in mijn gehavende buik opstaan.
Vandaag, op 17 november, is het wereld prematurendag. Een dag waarop internationaal wordt stilgestaan bij de impact die vroeggeboorte heeft. Ook ons eerste kindje kwam, in januari 2019, te vroeg. Al hadden wij ‘geluk’ qua weken, gewicht en benodigde zorg, het had nog zoveel slechter gekund. Voor alle ouders wiens start ook zo anders was dan verwacht, die uren, dagen, weken waakten en wachtten om hun kindje mee naar huis te nemen; vandaag denk ik aan jullie.
Wil je meer te weten komen over Saskia? Volg haar avontuur op Instagram via @saskiatoonen.
Ga voor me-time met Kek Mama Magazine!
Kinderen verzinnen de gekste dingen om ergens onderuit te komen. Vaak met hele slechte smoezen die je zo doorziet, maar soms zijn ze slimmer dan je verwacht. Zo dacht Sylvia maandenlang dat haar dochter naar paardrijles ging, maar dat was helemaal niet zo.
We kennen allemaal wel een verhaal over een bizar betaalverzoek, toch? Dat is lachen, tot het je ineens zelf overkomt. Sonja kreeg een Tikkie van het vriendje van haar dochter.
Liefde is prachtig, tot je ontdekt dat jouw sterrenbeeld en dat van je partner samen net zo goed matchen als een peuter en een witte bank.
In de podcast Geuze & Gorgels vertelt Monica Geuze dat ze de achternaam van haar dochter wil laten aanpassen. Zara-Lizzy gaat nu door het leven met de naam van haar vader, Veldwijk, en dat ziet haar moeder graag anders.
We doen het allemaal weleens: uit automatisme roepen we “Goed gedaan!” als onze kinderen iets presteren. Volgens kinderpsycholoog Becky Kennedy zijn juist deze twee woorden – hoe goedbedoeld ook – niet altijd goed voor het zelfvertrouwen van je kind.
Als ouder wil je natuurlijk niets liever dan je kleintje na het zwemmen lekker warm inpakken met een zachte handdoek. Maar wist je dat de manier waarop je die handdoek omdoet, een groot verschil kan maken voor de veiligheid van je kind? Zweminstructrice en waterveiligheidsadvocate Nikki Scarnati deelde onlangs een belangrijke tip.