Een elleboog in mijn ribben. Nagels in mijn wang. Een kopstoot op mijn oog. Nee, ik ben niet betrokken geraakt bij een of ander straatgevecht. Dit is een typische ochtend met mijn kind.
Ik heb een nogal actieve baby. Even lekker knuffelen met mama, daar heeft ze vrij weinig behoefte aan. Doe ik toch een wanhopige poging, dan gebruikt ze al haar kracht -en dat is nogal wat – om van mij af te klauteren. Ik voel mij vaak meer klimtoestel dan moeder.
Deze ochtend was het kind weer eens takkevroeg wakker. We leggen haar wel even gezellig bij ons in bed, dachten mijn vriend en ik, nogal naïef. We konden het bijna niet navertellen. Deze baby is me er eentje. Ze duwt zonder pardon een knie in je maag om zich omhoog te werken. Ze zet haar klauwtjes in je gezicht om zich op te trekken aan je vel. Als ze haar evenwicht verliest, grijpt ze gauw je haar vast, om in haar val een flinke pluk mee te nemen. Vervolgens rolt ze zich in een rotvaart weer jouw kant op, waarbij ze je een bloedneus kopt. Gehuil volgt. Door jou, niet door haar. Ik snap nu waarom ze zeggen dat het levensgevaarlijk is om je baby bij je in bed te laten slapen. Het werd me bijna fataal.
Er stond een bezoekje aan het consultatiebureau op de planning. Het geklauter kon daarom maar beter stoppen. Niet alleen omdat we er vroeg moesten zijn, maar ook omdat de jeugdarts nog vermoedens van mishandeling zou uitspreken vanwege alle blauwe plekken en bloeduitstortingen. Wederom bij onszelf, niet bij het kind, die had nergens last van.
In de wachtkamer van het consultatiebureau hing een groot televisiescherm. Er werd continu een informatieve video afgespeeld. De video ging over schermtijd. Specifieker: hoeveel minuten per dag een kind naar een scherm mag kijken afhankelijk van zijn leeftijd. ‘0 tot 2 jaar: geen schermtijd’, stond er in koeienletters. Mijn dochter, die tot deze categorie behoort, had daar geen boodschap aan. We moesten een kwartier wachten en mevrouw heeft het volle kwartier met grote ogen naar het bewegende beeld gekeken. Ik vond het nogal ironisch.
Eenmaal aan tafel bij de jeugdarts kregen we flink op ons kop. We hadden het stappenplan In twee dagen wennen aan pindakaas verkeerd uitgevoerd. Ze had daardoor blijkbaar veel te veel pindakaas gekregen. Gelukkig is ze niet allergisch, zo bleek wel. Test dubbel en dwars geslaagd, dacht ik, maar de jeugdarts vond het ‘niet zo slim’. Weet je wat niet zo slim is, een anticampagne over schermtijd voor kinderen afspelen op een televisie in een wachtkamer vol kinderen, wilde ik tegen haar zeggen, maar ik hield me in.
‘Je hebt een flinke kras op je wang’, merkte ze plots op. ‘Mijn kind mishandelt me’, zei ik, in een poging tot humor. Ze lachte. ‘Het is een drukke, sterke meid! Jullie geven haar zeker veel spinazie?’ ‘Ja’, zei ik. ‘We roeren soms weleens een blaadje door de pindakaas.’
Ze schoof ons de folder In twee dagen wennen aan ei toe. ‘Lees die maar even goed.’ Haar toon was belerend.
‘Heb je ook een folder over schermtijd?’, vroeg mijn vriend. ‘Het is behoorlijk lastig om al die schermen te ontwijken tegenwoordig.’ Ik gniffelde.
Tara (29) is moeder van dochtertje Rosie (9 maanden). Volg haar momlife via Instagram.com/tarastokdijk
We kennen allemaal wel een verhaal over een bizar betaalverzoek, toch? Dat is lachen, tot het je ineens zelf overkomt. Sonja kreeg een Tikkie van het vriendje van haar dochter.
In de podcast Geuze & Gorgels vertelt Monica Geuze dat ze de achternaam van haar dochter wil laten aanpassen. Zara-Lizzy gaat nu door het leven met de naam van haar vader, Veldwijk, en dat ziet haar moeder graag anders.
Kinderen verzinnen de gekste dingen om ergens onderuit te komen. Vaak met hele slechte smoezen die je zo doorziet, maar soms zijn ze slimmer dan je verwacht. Zo dacht Sylvia maandenlang dat haar dochter naar paardrijles ging, maar dat was helemaal niet zo.
We doen het allemaal weleens: uit automatisme roepen we “Goed gedaan!” als onze kinderen iets presteren. Volgens kinderpsycholoog Becky Kennedy zijn juist deze twee woorden – hoe goedbedoeld ook – niet altijd goed voor het zelfvertrouwen van je kind.
Liefde is prachtig, tot je ontdekt dat jouw sterrenbeeld en dat van je partner samen net zo goed matchen als een peuter en een witte bank.
Slaap jij al jaren met lucide dromen over een volledige nacht doorslapen? Dan zou het zomaar eens kunnen dat jouw kinderen tot een van de sterrenbeelden behoren die bekendstaan als de slechtste slapers.