Fotografie: Paulien van Beusekom
Het grappige van samen een kind krijgen, is dat het de verschillen tussen jezelf en je partner blootlegt. Zo kwamen mijn vriend en ik er al vrij snel achter dat hij iets beter met ernstig slaapgebrek om kan gaan dan ik.
Ik verander in een volslagen krankzinnige als ik niet keurig acht uurtjes per nacht slaap. Mijn vriend daarentegen is na de ergste horrornacht nog steeds zijn goeiige zelf. Van verdikking van de oogleden is zelfs nauwelijks sprake, terwijl ik werkelijk een vergunning bij de gemeente moet aanvragen voor De Wallen onder mijn ogen. Als ik veel geluk heb, herinnert mijn vriend zich dit grote verschil als onze dochter om 6 uur ’s ochtends eist uit haar bed gehaald te worden en laat hij mij nog even een half uurtje liggen. Ik lig dan wel te marineren in schuldgevoel, moet ik zeggen, waardoor ik mijn bewalde gedaante toch redelijk snel naar de benedenverdieping beweeg.
Een ander verschil tussen ons heeft meer met toekomstige praktijken te maken: kinderfeestjes. Onze dochter (1) heeft momenteel nog geen kindervrienden om kinderfeestjes voor te geven, maar mijn vriend en ik speculeerden er toch al veelvuldig over. Zo lijkt het mijn vriend hartstikke plezant om met een groep enthousiaste basisschoolkinderen naar een of ander speelparadijs of zwembad te gaan, mij lijkt het de hel. Het leek me dan ook een logische conclusie dat hij alle toekomstige kinderfeestjes op zich zal nemen, liet ik hem weten. Hij mompelde iets over ‘samenwerking’, ’taakverdeling’ en ‘catering’, waarna ik heb toegezegd broodjes knakworst te gaan maken. Ik zie er nu al tegenop.
Doe jij eigenlijk wel wat? Ik hoor het u denken. Ik geef toe dat veel van deze verschillen in mijn voordeel uitpakken, omdat mijn vriend van alles op zich neemt, maar ik wil u wel even herinneren aan het zwangeren, baren en het mezelf omtoveren tot melkmachine dat allemaal aan het begin van dit traject heeft plaatsgevonden. Zo toonde mijn vriend verdomd weinig initiatief om zelf even die baby eruit te persen en is er geen druppel melk uit zijn tepels gekomen. Heel teleurstellend.
Daarnaast is er ook een verschil dat vele malen ongunstiger voor mij uitpakt. Zo is mijn vriend een sociaal type. Zo’n type dat graag praatjes maakt met wildvreemde mensen. Ik ben dat… tja, niet. Het probleem: ons kind lijkt op haar vader in deze. Nu kan ze nog niet praten, dat scheelt, maar toch lukt het haar om te pas en te onpas contact te maken met allerlei onbekende mensen. Zo liep ik laatst nog in een drukke winkelstraat, toen ik me ineens afvroeg waarom mijn kind zo ontzettend zat te lachen vanuit haar buggy. Ik volgde haar blik, keek over mijn schouder en zag dat er een oude man wild naar haar liep te zwaaien in mijn dooie hoek. Hij begon daarna ook nog allerlei Donald Duck-achtige geluiden naar haar te maken. Ik weet niet hoe jullie daarmee omgaan, maar ik vind dit soort situaties lastig. Ik wist nog maar net ‘hehe’ uit mijn mond te persen en daarna zette ik het op een rennen.
Mijn dochter gaat graag voor de meest vreemde types. Ze zou ervoor kunnen kiezen om lief te lachen naar een schattig omaatje of om contact te maken met een gezellige moeder, maar dat heeft niet haar voorkeur. Als er ergens een onwelriekende man loopt met een houten poot en maar twee tanden in zijn mond, dan is de kans groot dat mijn kind het dán op een charmeren zet. En dan moet ik daar dus ook wat mee.
Mijn vriend heeft hier helemaal geen last van en vindt het alleen maar ‘leuk’ en ‘gezellig’ dat zijn kind al zo sociaal is. Nu hoor ik u -wederom- al denken: hij is de Ernie van de relatie en jij bent de Bert. Ik kan u op analytisch niveau geen ongelijk geven, maar wil u wel even wijzen op het tijdstip waarop dit duo doorgaans te zien is. Echt belachelijk vroeg. Ik kan onmogelijk Bert zijn.
Tara (30) is moeder van dochtertje Rosie (1). Volg haar momlife via Instagram.com/tarastokdijk
Van extravagante thema’s tot dure locaties, het lijkt soms alsof de lat steeds hoger wordt gelegd voor kinderfeestjes. Maar wat doe je als je ineens zélf moet betalen voor het feestje waar je kind voor is uitgenodigd? Het overkwam Gina.
Een speeldagje bij een vriendin klinkt onschuldig, toch? Voor Brenda veranderde het in een dure les toen haar dochter Ellie per ongeluk een vaas omstootte. Wat volgde, was een Tikkie van 350 euro en een hoop gedoe.
We vlogen het afgelopen jaar van de ene zwangerschapsaankondiging naar de andere. Hoog tijd om al het babynieuws op een rijtje te zetten: deze BN’ers verwachten een baby in 2025.
Met de beste bedoelingen zet je jarenlang maandelijks braaf een bedrag opzij, om je kind een goede start te kunnen bieden. Om vervolgens je zoon op zijn achttiende verjaardag toegang te geven tot die spaarrekening en hij een jaar later geld komt vragen, omdat het op is.
Je kunt ze nog zo feilloos uit elkaar houden als ouders, maar als een tweeling iemand voor de gek wil houden dan is daar weinig tegen te doen.
Chiara dacht dat ze er vrede mee had om kerst alleen met haar eigen gezinnetje te vieren, maar nu het zover is wordt ze overmand door melancholie.