Onze baby is bijna acht maanden. Dat betekent dat we al zes sprongetjes en twee slaapregressies achter de rug hebben.
Er prijken inmiddels ook twee kleine tandjes in haar mond. Die zijn er niet zonder slag of stoot gekomen, kan ik je vertellen. Er kwamen slapeloze nachten en een boel spuitluiers aan te pas. Maar goed, dit zijn allemaal fases waarvan je van tevoren weet dat ze eraan komen. Dus als ouder weet je waar je aan begint, toch? Nope! Er zijn namelijk allerlei fases waar helemaal niemand je over vertelt. Terwijl een waarschuwing van tevoren best op z’n plaats is.
Zo wist ik bijvoorbeeld niet dat een baby in zijn eerste levensfase net een geit is. Dan heb ik het niet over het vermogen om te herkauwen of perfect ronde keutels te produceren (was het maar zo’n feest), maar over het geluid dat een pasgeboren baby maakt als hij slaapt. Het is net alsof je op een kinderboerderij staat! Maar nee hoor, het is je lieve kleine baby’tje dat al die malle geitengeluiden maakt. Werkelijk wonderlijk vond ik het. Probeer ook maar eens een oog dicht te doen met zo’n geit in je slaapkamer. En dat is dus als hij níét huilt, kun je nagaan.
Dan wil ik het even hebben over de eerste hapjes. Leuk, denk je van tevoren, ik mag mijn baby hapjes gaan voeren. Dat wordt vast een snoezig gezicht, zo’n smikkelende baby met een toet vol zelfgemaakte prut. Niemand vertelt je dat de kans heel groot is dat je langdurig in de keuken staat te zwoegen -snijden, koken, pureren, prakken- en dat je baby vervolgens zijn neus ophaalt voor het maaltje. Of nog erger: gaat kokhalzen, uitspugen, rillen en huilen. Bij mij duurde het maar liefst twee maanden voor ik een goedkeurende blik kreeg. En dat was na een kant-en-klaar-potje. Mijn ego doet nog zeer.
Omrollen is ook zo’n ding. Leuk hoor, als ze dat leren. Maar wat ze je niet vertellen is dat terugrollen nogal cruciaal is. Mijn baby kon wekenlang wél omrollen maar níét terugrollen. Dan lag ze op haar buik, wilde ze terug, lukte het niet en begon ze te huilen. Ook ‘s nachts. Driehonderd keer per nacht mochten papa en mama die lieve baby weer terug op haar rug leggen. En dan rolde ze een minuut later weer om.
En dan nog wat over dat omrollen: als ze de smaak eenmaal te pakken hebben, houden ze er niet meer mee op. Ook op het aankleedkussen. Als je een enorme poepluier tracht te verschonen. Of op het moment dat ze een plasje doen en jij de luier net los hebt. Of allemaal tegelijk. Ravage, kan ik je vertellen.
Momenteel zitten we in de tijgerfase. Onze baby doet haar stinkende best om zich over de vloer te bewegen, maar een schoonheidsprijs verdient haar techniek nog niet. Sterker nog: ze doet me weleens aan The Walking Dead denken. Je weet wel, die zombieserie. Als een bloeddorstige zombie sleept ze zichzelf over de grond. Meestal met als doel om iets met veel voltage erop te pakken en in haar mond te steken. We hebben het er maar druk mee.
Alles is een fase, zeggen ze niet voor niks. Het goede nieuws daarvan is dat het dus tijdelijk is. En dat is ook meteen het slechte nieuws, want alles gaat veel te snel voorbij. Zo zou ik mijn zombie van nu soms best weer even willen inruilen voor dat geitje van toen. Die geluiden waar ik toen van wakker lag, waren stiekem toch best wel schattig.
Tara (29) is moeder van dochtertje Rosie (7 maanden). Volg haar momlife via Instagram.com/tarastokdijk.
Danique Bossers (32) is CEO van mode-imperium Most Wanted en maakt de podcast Unfinished Business met verloofde Pieter Musters. Ook is Danique open over de ziekte endometriose, waar ze aan lijdt en aan geopereerd is. Ze maakte een podcastaflevering met specialist Maddy Smeets over deze slopende ziekte.
Het zoontje van Mandy, Thijs, is vijf jaar oud en is een energiebommetje. Mandy zelf geniet daarvan met volle teugen, maar haar vriendin is minder enthousiast en vindt Mandy’s kind te druk.
Wintersport: de een zweert erbij, de ander gruwelt van de kou. Maar sommige moeders lijken wel geboren voor de sneeuwpret. Of het nu gaat om razendsnel de piste afgaan of vooral après-skiën alsof het een Olympische sport is: je sterrenbeeld kan daar zomaar iets mee te maken hebben!
Er zijn van die vrouwen die meteen wisten: “Een dochter, dat past perfect bij mij!” Niet zo gek, want ze hadden al een zwak voor roze glitterjurkjes, vlechtkunst op topniveau en high tea’s met mini-sandwiches.
De bevalling: sommigen zien er als een berg tegenop, anderen krijgen een spirituele awakening tijdens de geboorte van hun kind. Hoe dan ook: het is altijd een verhaal op zich, wat moeders maar al te graag delen. Bij voorkeur met veel details. Deze week het bevallingsverhaal van Marloes.