Fotografie: Paulien van Beusekom
Rosie en ik waren onderweg naar de speeltuin toen ik in de verte een vrouw zag staan. Ze liet haar hond poepen, midden op het grasveld en straalde ontzettend uit dat ze het niet op ging ruimen. Zenuwachtig keek ze om zich heen. Ze hoopte dat niemand het doorhad.
Ik zou dat dus niet kunnen. Ik zou die warme drol liever een uur in mijn handpalm laten marineren dan dat ik ongedurig op de trage stoelgang van mijn viervoeter moet gaan staan wachten, terwijl ik ieder moment betrapt kan worden op mijn wangedrag. Maar ik ben dan ook een laffe burger. Zonder hond.
Ik ben ook zo laf dat ik nooit iets zou zeggen van dit soort praktijken. Wat dat betreft heeft de vrouw een goede passant aan mij. Niet aan mijn dochter. ‘DOEI’, riep Rosie keihard toen we de vrouw net voorbijgingen en ons in haar dooie hoek bevonden. Ze schoot een meter de lucht in.
Iedere week leert Rosie nieuwe woordjes. Aan het begin van de week leerde ze ‘doei’. Een paar dagen later kwam het woord ‘bah’. Ze is alleen nog niet zo goed in passende momenten kiezen voor deze woorden. Zo begrijpt ze niet dat je geen doei hoeft te zeggen tegen iemand met wie je slechts één seconde dezelfde stoeptegel hebt gedeeld. Ook snapt ze niet dat ‘bah’ in deze situatie gepaster was.
Even later liepen we achter een man die met een flinke teug en bijbehorend kabaal al het vocht uit zijn slijmvliezen onttrok en de enorme kwak kwijl daarna op de grond spuwde. Rosie wees ernaar. Ik knikte bemoedigend. Zeg het maar, kind. Dit is het perfecte moment om de nieuwste aanwinst van je vocabulaire te laten klinken. ‘DOEI’, riep ze weer.
Het was druk in de speeltuin. Ik haalde Rosie uit de buggy en parkeerde haar naast een speeltoestel. Op het toestel zaten al drie kinderen, waarvan er een woest naar Rosie keek. ‘Jij mag hier niet spelen!’, brieste ze naar mijn dochter. Ik trok mijn wenkbrauwen op. Rosie keek stoïcijns voor zich uit. Heerlijk om onder dit soort omstandigheden mentaal stabiel te kunnen blijven, simpelweg omdat je nergens een klap van verstaat. Ik verstond het wel en voelde mezelf al uit evenwicht raken. ‘Ga weg, kindje!’, riep het kind naar Rosie. Ik keek naar mijn dochter, dat kleine vrolijke goedzakje waar plots een hoop narigheid op werd afgevuurd. Ik implodeerde een beetje.
Ik besloot wat rondjes met haar te gaan lopen. Haar handen in mijn handen. Zij met trotse blik, ik met kromme rug. Terwijl we zo door de speeltuin sjokten, kwam het kind weer voorbij. Ze bromde boos naar Rosie en stak haar tong uit. Waar kwam deze vijandigheid vandaan? Terwijl ik met mijn onverschrokken kind verder liep, moest ik mijn best doen om mijn gedachten niet af te laten dwalen naar duistere plekken. Ze zeggen altijd dat kinderen zo gemeen tegen elkaar kunnen zijn. Is dit slechts een heel kleine fractie daarvan? Wat als ze later met echte pestkoppen te maken krijgt? De gedachten namen me over en ik implodeerde totaal.
Toen het kind maar door bleef gaan, ook na ingrijpen van dienstdoende moeder, besloot ik mijn kind op te pakken en naar een ander speeltuintje te gaan. Niet omdat Rosie last had van het meisje, maar omdat ik op dat moment te labiel bleek om met deze plotselinge rancune jegens mijn nageslacht om te gaan. Met Rosie op mijn arm haalde ik de buggy van de rem terwijl het akelige kind toekeek. Weer die uitgestoken tong. Rosie keek ernaar, wees en bracht recent opgedane kennis in de praktijk. ‘BAH!’, riep ze hard. Ik implodeerde van trots.
Tara (30) is moeder van dochtertje Rosie (1). Haar eerste boek met eerlijke verhalen over het ouderschap verschijnt begin 2025. Volg haar momlife tot die tijd via Instagram.com/tarastokdijk.
Is jouw partner altijd degene die je verrast met een romantisch gebaar? Een onverwacht cadeautje, een avondje fancy uiteten of zelfs een ontbijtje op bed. Sommige mannen lijken gewoon geboren voor romantiek. En ja hoor, je sterrenbeeld speelt daar zeker een rol in.
Ilva Kuijpers (27) is leerkracht van groep 1/2. Iedere maand schrijft ze voor Kek Mama een column over haar belevenissen op de basisschool.
Laurie (37) is orthopedagoog, opvoeddeskundige en moeder van zoons Dex (6) en Otis (2). Sinds dit jaar woont ze met haar gezin in Kaapstad. In haar column schrijft Laurie over haar ervaringen van het emigreren met twee jonge kinderen, het leven in Zuid-Afrika en de hoogtepunten en worstelingen van het ouderschap.
Doe jij als moeder het meest in huis? Van de kinderen naar school brengen tot de boel netjes houden? En merk je dat je partner niet altijd even enthousiast is om de handen uit de mouwen te steken? Het ligt niet aan hem, het ligt aan de sterren. Mannen met deze sterrenbeelden zijn namelijk luie […]
Denk je als moeder punten te scoren door je uit te sloven met de broodtrommel van je kind, word je op de vingers getikt door de juf. Het overkwam Cara. “Ik moet het van de juf gewoon bij een boterham met kaas houden.”
Dat het ouderschap zwaar is, zal weinig moeders verbazen. Maar wist je dat meer dan 1 op de 4 moeders tijdens het voeden in slaap valt? Begrijpelijk? Absoluut. Maar ook risicovol, zeggen experts tegen Parents. Zo houd je volgens hen jezelf én je baby veilig.