Fotografie: Paulien van Beusekom
Iemand die ik volg op Instagram kondigde haar zwangerschap aan. Bij een foto van haar bolle buik gebruikte ze de woorden ‘ongepland’ en ‘ongelukje’. Uit de tekst werd ook duidelijk dat ze ‘op dat moment geen anticonceptie gebruikte, maar niet had verwacht dat het zo snel zou gaan’.
Nu vind ik het allereerst vrij lullig om je ongeboren foetus een ‘ongelukje’ te noemen. Als ik net verwekt was, zou ik persoonlijk liever aangekondigd worden als ‘gelukje’ dan als ‘ongelukje’, maar ik kan natuurlijk niet voor de foetus in kwestie spreken.
Daarnaast vraag ik me af of je wel van een ongelukje kan spreken als je ervoor hebt gekozen om onbeschermde seks te hebben. Dat is toch een beetje alsof je een scheerapparaat pakt, deze op de hoogste stand zet, over je gehele schedel haalt en roept dat je ongepland kaal bent geworden.
Het is niet dat ik helemaal niet in het fenomeen ‘ongeplande zwangerschap’ geloof. Als je de pil gebruikt, schijnt er nog 0,1 tot 0,5 procent kans te zijn dat je toch zwanger wordt. In zo’n geval kan ik me vinden in het woord ongepland. Ik heb ook weleens een foto gezien van een pasgeboren baby met een spiraal in zijn hand. De spiraal die zijn komst eigenlijk had moeten voorkomen. Ook hier lijkt het woord ongepland mij op z’n plaats, net als woorden als wonderlijk, bizar en what the fack.
Je hoort ook vaak dat vrouwen de pil vergeten te slikken. Nu gebruik ik ook de pil, maar ik vergeet ‘m nooit. Wat mij wel vaak gebeurt -en hier hoor je nooit iemand over- is dat ik een pil kwijtraak. Dan probeer ik dat kleine flut pilletje uit de strip te drukken, schiet-ie met een bloedvaart omhoog en eindigt-ie na een driedubbele flikflak in de gootsteen. Of hij valt op de grond, maar is vervolgens niet meer te vinden. Alsof ik een Bermudadriehoek speciaal voor pillen in mijn badkamer heb.
Ik wil verder niet te veel kwijt over mijn motoriek, maar dit gebeurt me ongeveer drie keer per maand. Ik heb er nog geen oplossing voor gevonden. Als het gebeurt, neem ik gewoon de volgende pil uit de strip. Zo blijf ik aan het einde van iedere maand met een tekort zitten.
Mocht ik ooit weer zwanger raken, zou dit ermee te maken kunnen hebben, maar jullie zullen het nooit weten. Hoewel een pil die in een gootsteen verdwijnt misschien veel weg heeft van een ongelukje, zal ik dat woord nooit in de mond nemen.
Tara (30) is moeder van dochtertje Rosie (1). Haar boek ‘Blender zonder deksel: eerlijke verhalen over het ouderschap’ is nu te pre-orderen via Uitgeverijseptember.nl.
Genoeg vrouwen doen het weleens: stiekem in zijn telefoon kijken. Niet omdat ze op zoek zijn naar ellende, maar omdat er iets wringt. Een gevoel. Iets wat niet helemaal klopt. Het overkwam Iris. En voor ze het wist, zat ze in zijn telefoon, op zoek naar antwoorden waar ze helemaal niet voor was.
Kijk, we maken allemaal weleens fouten als ouder. Het hoort erbij. Maar sommige gewoontes kunnen — als je ze keer op keer herhaalt — je kind echt schade toebrengen. Emotioneel. Mentaal. En op de lange termijn.
Een fijne oppas vinden is een zegen. Want als ouder is het een klein wonder als je iemand vindt die je leuk vindt, betrouwbaar is én altijd beschikbaar. Maar soms bezorgt zo’n zegen je ook bijna een hartaanval. Als je een Tikkie van 800 euro krijgt bijvoorbeeld.
Je kind hoeft echt niet op zijn of haar vierde een businessplan te schrijven of knuffels te coachen met post-its op hun voorhoofd om later succesvol te worden.
Hij kwam er niet via de geijkte paden, maar via een affaire. Maar dat maakt het zoontje van Sarah er zeker niet minder gewenst om.
Marloes (33) is redacteur bij Kek Mama en woont met vriend, peuter (4) en baby (11 maanden) in Arnhem. Ze schrijft in haar columns over hoe ze het hoofd boven water houdt in haar chaotische gezinsleven en de overgang van één naar twee kinderen. Deze week over de eerste schooldag