Ik zou er niet zo snel voor kiezen om een minderjarige op mijn kind te laten passen. Daar heb ik een reden voor. Ik was namelijk zelf een waardeloze oppasser.
Ik was dertien jaar toen mij voor het eerst gevraagd werd om op te passen. Het ging niet zomaar om een uurtje spelen met een kleuter. Nee, ik moest het hele avondritueel van een peuter, dreumes en een baby faciliteren. Je leest het goed: drie kinderen kreeg ik onder mijn hoede. Nu denk je misschien dat ik vast heel volwassen voor mijn leeftijd was, dat ik zo’n taak toebedeeld kreeg. Nou nee, de enige verantwoordelijkheid die ik tot dan toe had gedragen was voor mijn huisdier op Habbo Hotel. Ik was op geen mogelijke manier klaar voor wat mij die avond te wachten stond. Toch zei ik enthousiast ja toen ik gevraagd werd. Noem het Pippi Langkous-mentaliteit, noem het gemeenschapszin, noem het behulpzaamheid. De werkelijkheid is natuurlijk dat ik centen wilde verdienen. Of moet ik zeggen: Habbo Credits?
Op de beruchte avond kreeg ik een instructie van heb ik jou daar. Er werd gedemonstreerd hoe ik een fles melk moest verwarmen en hoe ik de baby moest wassen voor het slapengaan. Ook kreeg ik een spoedcursus ‘de peuter wil niet slapen: wat moet ik doen?’ Als laatste -en in mijn tienerogen het belangrijkste- werd me uitgelegd hoe de televisie werkte. Want zo zou deze avond gaan verlopen, toch? Ik bracht de kids naar bed en de rest van de avond zou ik doorbrengen met een glas cola en de afstandsbediening? Ik geloof dat de optimistische ouders in kwestie daar ook vurig op hoopten. Het liep anders.
Ik maakte de fles keurig volgens de instructies klaar en paste het druppel-op-de-pols-principe toe, maar toen ik ‘m aan de baby gaf, begon ze hard te huilen. Help! De baby leek sowieso niet heel erg op de dertienjarige snotneus te wachten waar ze ineens haar zaterdagavond mee moest doorbrengen. Ik deed hard mijn best om als volleerd oppasser te werk te gaan, maar zij prikte recht door mijn act heen. Ze weigerde die avond te gaan slapen. In haar bedje bleef ze maar huilen, ik werd er radeloos van. Paniekerig belde ik haar ouders, die zich vanuit een luid restaurant verstaanbaar probeerden te maken. En -met de kennis van nu- al het een en ander aan alcoholische versnaperingen achter de kiezen hadden. ‘Ze heeft waarschijnlijk darmkrampjes’, werd me medegedeeld. Ze hadden me net zo goed kunnen zeggen dat ze de gekke koeienziekte had. Ik had geen idee wat ik met die informatie moest.
Niet veel later kwam de peuter uit zijn bed. Hij was verdrietig. Ik ook, maar daar schijn je een peuter niet mee te moeten lastig vallen. Ik probeerde hem weer in bed te krijgen, maar het is moeilijk om een rustgevende ambiance voor elkaar te krijgen met een krijsende baby op de achtergrond.
Uiteindelijk deed ik wat iedere paniekerige dertienjarige zou doen: ik belde mijn moeder. Ze kwam, zag en wiegde de baby in slaap. Vlak voordat de beschonken ouders jolig de drempel over struikelde, gaf mijn moeder de baby aan mij en vertrok. De ouders reageerden dik tevreden toen ik hun dromende dochter overhandigde. Ze bleek al weken slecht te slapen. De vader trok zijn portemonnee, gaf me veel te veel geld en ik maakte me gauw uit de voeten. Van het geld kocht ik nog drie huisdieren op Habbo Hotel, maar ik heb geen dag meer opgepast.
Tara (29) is moeder van dochtertje Rosie (9 maanden). Volg haar momlife via Instagram.com/tarastokdijk
Als moeder zou je je soms het liefst willen opsplitsen om je kind niet achter te hoeven laten, ook al weet je dat ie in goede handen is. Vooral bij oma. Althans, dat hoop je dan altijd maar. Toen Vanessa (35) thuis kwam, was de oppas van haar driejarige zoontje nergens te bekennen..
Serena Verbon (Beautylab) heeft op haar achtendertigste haar hypotheek – als single mom! – afgelost. Hoe heeft ze dit gedaan en is dat voor anderen ook verstandig om te doen?
Een kraamcadeau is een goedbedoelde verrassing voor de kersverse ouders en de pasgeboren spruit, maar soms krijg je iets waar je totaal niet op voorbereid bent. Hannelore (37) wist niet goed hoe ze moest reageren op het kraamcadeau van haar tante.
Heb je zin in een uitje met je kids dat niet alleen leuk, maar ook nog eens creatief en leerzaam is? Dan moet je bij Villa Zebra in Rotterdam zijn!
Eva kreeg toen ze zwanger was hyperemesis gravidarum: extreme misselijkheid en overgeven tijdens de zwangerschap. Alsof dit nog niet erg genoeg was, geloofde haar leidinggevende niet dat ze echt zo erg en zo vaak ziek was en werd ze uiteindelijk ontslagen. Pure zwangerschapsdiscriminatie.
Iedere ouder wil de eerste verjaardag van hun kind speciaal maken. Maar wat begon als een bescheiden feestje met familie en vrienden, eindigde voor Alaya in een groots evenement met een gastenlijst van honderd man, een ballonnenboog en een rekening waar ze liever niet te lang naar kijkt.