Tara: ‘Oud & Nieuw met een baby vond ik maar stom’

Column Tara Fotografie: Paulien van Beusekom
Tara Stokdijk
Tara Stokdijk
Leestijd: 3 minuten

Vroeger vond ik Oud & Nieuw best een leuk feest. Het enige nadeel was dat je altijd ergens in de vrieskou in een rij moest staan. In je panty.

Lees verder onder de advertentie

O, en dat iedereen altijd om je goede voornemens vraagt. Ik ben namelijk niet zo’n sportief typ. Zelfs niet een die zich sportieve dingen voorneemt en ze dan niet doet. Ik neem me helemaal niks voor. De groeten.

Lees verder onder de advertentie

Jip & Janneke champagne

Verder vond ik Oud & Nieuw leuk. Toen ik twee jaar geleden zwanger was, zag dat feest er opeens iets anders uit voor mij. En met iets anders bedoel ik: er bevond zich ineens Jip & Janneke champagne in mijn glas. Daar vind ik overigens helemaal niks mis mee. Goed spul.

Lees verder onder de advertentie

Panische zenuwpees

Oud & Nieuw werd pas echt anders toen de baby er was. En met anders bedoel ik dit keer: stom. Ik zal hierbij een eerlijk en kwetsbaar beeld van mezelf schetsen: ik zat de hele nacht panisch met de babyfoon in mijn handen. Kijken of mijn kleine baby’tje niet wakker schrok van de harde vuurwerkknallen. Dat leek me namelijk het allerzieligste op aarde. Soms klonk het werkelijk alsof er een kerncentrale ontplofte in haar kamertje, zo hard. Bij elke knal sliep mijn baby gewoon door en zat ik woest te briesen. ‘Wat nou als ze wél wakker was geworden?!?!?!’ Moppersmurf was er niks bij. 

Lees verder onder de advertentie

Vanaf ons dakterras was het zicht op al het vuurwerk prachtig. Toen ik het terras opstapte verdween de verbinding van de babyfoon alleen direct. Ik heb dus welgeteld één seconde op het dakterras gestaan.

Ongeboren gehoorhangen

Ik was vorig jaar een enorme zenuwpees. Ik vond Oud & Nieuw niet leuk, en Oud & Nieuw mij ook niet. Het jaar ervoor was ik trouwens ook al een zenuwpees. Ik weet nog goed dat ik met mijn zwangere pens stond te Googelen of de vuurwerkknallen schadelijk waren voor de ongeboren gehoorgangen van mijn ongeboren baby. 

Lees verder onder de advertentie

Nog geen zenboeddha

Dit jaar zijn mijn kind en haar inmiddels geboren gehoorgangen anderhalf. Ik wil het graag anders aanpakken. Minder zenuwpezerig. Ik weet alleen niet zo goed hoe. Er is namelijk in wezen niet zoveel veranderd. Behalve dat mijn kind een jaar ouder is en een voorliefde voor oliebollen heeft ontwikkeld (sorry consultatiebureau, arresteer me alsjeblieft niet). Tot mijn spijt moet ik mededelen dat ik zelf in het afgelopen jaar nog niet de zenboeddha ben geworden die ik zou willen zijn. Ik ben dan ook niet in staat om aan te nemen dat mijn kind dit jaar weer door de knallen heen zal slapen, omdat ze dat vorig jaar ook deed.

Lees verder onder de advertentie

Goed voornemen

Toch wil ik het anders doen. Ik neem me voor om me dit jaar nergens druk om te maken en niet continu naar die babyfoon te kijken. Dan schrikt dat kind toch wakker? Nou en! Komt ze uit bed en krijgt ze een oliebol (grapje, consultatiebureau, echt grapje). Hé, wacht eens? Is dit nou een voornemen? Een goed voornemen? Krijg nou wat! Ik ben wél een ander mens dit jaar. Er is nog hoop!

Tara (30) is moeder van dochtertje Rosie (1). Haar eerste boek met eerlijke verhalen over het ouderschap verschijnt begin 2025. Volg haar momlife tot die tijd via Instagram.com/tarastokdijk.

Meest bekeken