Fotografie: Paulien van Beusekom
Tijdens mijn zwangerschap raakte ik geobsedeerd door placenta’s. Ik vond die malle moederkoeken fascinerend. Mijn obsessie nam vormen aan waarbij ik plaatjes van placenta’s googelde en die aan mijn vriend liet zien. “Kijk al die aders”, riep ik dan. Of: “Oeh, deze is helemaal paars”. Mijn vriend was niet zo gecharmeerd van deze hobby en zeker niet tijdens het avondeten.
Ik was vooral ontzettend benieuwd hoe die van mij eruit zou zien. Het werd dan ook een belangrijk hoofdstuk in mijn beknopte bevalplan: de placenta moest aan mij getoond worden. Dat gebeurde. Nu moet ik zeggen dat je hoofd iets minder naar placenta’s bewonderen staat als je net door de hel a.k.a. de persfase bent gegaan en daarvan uit ligt te puffen. Maar toch, ik bewonderde ‘m. Hij was alleen niet zo mooi als op de plaatjes. Sterker nog: hij was aan flarden! Mijn kind was nogal met een bloedvaart ter wereld gekomen en had het ding onderweg geruïneerd. Ik vond het tamelijk teleurstellend.
Wat er daarna met mijn placenta is gebeurd? Ik heb geen idee. Een vriendin zei laatst dat verloskundigen de placenta na een thuisbevalling gewoon in de kliko gooien. Het idee dat het bloederige ding -wat zo van de set van een horrorfilm kon zijn weggekropen- een week in onze kliko heeft gelegen, vind ik even lachwekkend als verontrustend. Natuurlijk heb ik het van tevoren zelf aangegeven, dat-ie weg kon. Dat doen ze namelijk niet altijd. Je kunt er tegenwoordig allerlei producten van laten maken, als je dat wil. Placenta-producten. Je zou als het ware een hele merchandiselijn kunnen beginnen omtrent je placenta.
Zo kun je allerhande kunstwerken van je placenta laten maken. Door ‘m in de inkt te dopen bijvoorbeeld, als een vlezige stempel, en er een kunstige afdruk van te maken. Ze kunnen ook sieraden maken van het ding. Misschien zelfs kledingstukken. Lady Gaga zou het wel weten. Mensen begraven hun placenta ook weleens in de tuin en planten er dan een boompje op. Een vleesboom, maar dan anders. Ik zou toch bang zijn dat de hond van de buren ‘m op een dag uitgraaft. Dat lijkt me rommelig.
Je kunt je placenta ook zelf opeten. Denk niet dat ik hier een grap maak. Je kunt ‘m gewoon in een smoothie gooien of lekker roerbakken. Ik vind dit een tikkeltje kannibalistisch. Toch liegen de voordelen er niet om. Door je placenta op te knabbelen, zou je sneller herstellen van je bevalling en minder vloeien. Dat had ik best kunnen gebruiken. Ik voelde me overreden door een vrachtwagen na mijn bevalling. Misschien had ik me dankzij zo’n placenta-snackje wel stukken minder ellendig gevoeld.
Maar nee, mijn placenta eindigde niet in een tupperware-bakje in de koelkast. Of als kunstwerk, boompje of sieraad. Want, dames en heren, ik vond mijzelf daar te nuchter voor. Vrij hypocriet, aangezien ik de ascendant van mijn dochter al op haar geboortedag zat te berekenen. Daar had ik best een placentapil bij kunnen innemen, dat had qua geloofwaardigheid niet veel meer uitgemaakt. Maar helaas is mijn placenta in de kliko gegaan. Zonde, vind ik nu. Zo’n merchandiselijn had ik met terugwerkende kracht best leuk gevonden. Een placentapannenkoekje in de kraamweek ook. Dan voelde ik me misschien niet overreden door een vrachtwagen, maar door een kleine personenauto, of zo.
Tara (30) is moeder van dochtertje Rosie (1). Haar eerste boek met eerlijke verhalen over het ouderschap verschijnt begin 2025. Volg haar momlife tot die tijd via Instagram.com/tarastokdijk.
Iedere moeder heeft geheimen. De een eet stiekem chocolade in de badkamer, de ander liegt over hoeveel schermtijd haar kinderen écht krijgen. Maar sommige geheimen gaan verder dan kleine leugentjes om bestwil. Kaya (36) heeft een bijbaan die niet aan het licht mag komen.
Actrice en zangeres Birgit Schuurman (47) is altijd al druk, druk, druk in haar hoofd geweest. Toch kwam de ADHD-diagnose pas toen ze 45 was. Ze is samen met Sander en moeder van Chico (16) en Jimi (3).
Vandaag start de nieuwe campagne van stichting Hartekind: ‘Elk kinderhart dat stopt, is er één te veel’. Wij spraken ambassadeur, comedian en moeder van een hartekindje Nienke Plas over de roerige start van haar dochter Harley en hoe het nu met haar gaat. “Ik besef elke dag hoeveel geluk we hebben gehad.”
Een slaapfeestje voor zevenjarige meiden: cupcakes versieren, nagels lakken en een film kijken met popcorn. Klinkt als een droom, toch? Tot blijkt dat de matching pyjama’s van het feestje meer weg hebben van lingeriesetjes…
Jitske’s dochter Ivy zit sinds dit jaar op de basisschool. Elke woensdagmiddag hoopt haar dochter met iemand te kunnen spelen maar dit lukt maar zelden. Moet ik me zorgen maken, vraagt Jitske zich af?
Elke zondag vertelt een moeder over het verhaal achter het bedrag op haar bankrekening. Deze week: Op de betaalrekening van Rabia en Ivar staat precies genoeg om van rond te komen. Het bedrag dat ze verdiende met haar escortwerk tijdens haar studententijd staat veilig op een eigen rekening.