Britt: ‘Echte mannen huilen niet’

echte mannen huilen niet Bron: Pexels
Britt
Britt
Leestijd: 3 minuten

Britt (35) heeft drie kinderen en woont in de Randstad. Wekelijks schrijft ze een column voor Kek Mama over haar belevenissen als moeder van drie. Bij de sportles van haar oudste, krijgt ze medelijden met een verdrietig jochie dat van zijn moeder te horen krijgt dat echte mannen niet huilen.

Lees verder onder de advertentie

“Met alles wat ik in me heb, probeer ik mijn kinderen bij te brengen dat emoties en gevoelens erbij horen. Dat boos worden net zo normaal is als blij zijn en dat huilen net zo normaal is als lachen. Juíst mijn jongens breng ik dit bij, want mannen en emoties tonen was vroeger nogal een ding. Jongens moesten stoer zijn en sterker dan meisjes. Kennelijk hoorde huilen daar niet bij. Onzin natuurlijk, want jongens ervaren net als meisjes verschillende gevoelens en moeten die gewoon kunnen uiten. Het maakt ze zelfs empatischer.

Gelukkig, vind ik, gaat het er nu wel iets anders aan toe. De meeste kinderen mogen hun emoties gewoon tonen, ook wanneer het jongetjes betreft. In mijn geval ervaarde ik dat ik daarmee met mijn jongens op de goede weg zit. Toch gaat dit nog lang niet altijd op, zo bleek maar weer tijdens de sportles van mijn oudste.

Lees verder onder de advertentie

Echte mannen huilen niet

Een nieuw jochie, ik gok een jaar of zes, werd ‘moe’ halverwege z’n eerste boksles. Hij liep huilend naar zijn moeder toe. Eerste les, nieuwe mensen om hem heen, nieuwe omgeving, nog onwennig. Dat is gewoon spannend, heel begrijpelijk. Wat ik dus verwachtte, was een knuffel en wat medeleven van zijn moeder. Ik ga er zomaar vanuit dat dit ook was wat hij nodig had om door te kunnen gaan.

Lees verder onder de advertentie

Het raakte me dan ook echt dat zijn moeder juist wat afstand nam en hem toesprak. ‘Je wil toch een echte man worden?’, zei ze. ‘Echte mannen huilen niet, gewoon doorgaan en niet zo janken’. Met de tranen nog over zijn wangen liep het jongetje terug de les in. Zij ging daarna weg, liet hem alleen.

Ik wil er niet over oordelen, maar in mijn hoofd gebeurt het wel. Ik vind het gewoon oneerlijk voor de jongen, ik vind de moeder onwetend of ze houdt vast aan een hardnekkige overtuiging. Het steekt. In deze tijd zouden dit soort uitspraken niet meer moeten kunnen. Kinderen horen te huilen, daarmee geven ze iets aan. Een grens, een behoefte of gevoel.

Lees verder onder de advertentie

Had ik wat moeten doen of zeggen?

Ik voelde het verdriet van dat jochie en had hem graag willen knuffelen, zijn emoties willen erkennen en hem wat moed in willen spreken, maar dat vond ik dan weer niet eerlijk om te doen tegenover zijn moeder. Had ik toch iets moeten doen of zeggen? Ik weet het niet, je bemoeien met de opvoedmethodes van andere ouders ligt altijd erg gevoelig. Misschien beter van niet dan.

Lees verder onder de advertentie

Toch zit ik nog met dat kindje in mijn maag. En met de moeder eigenlijk ook. Plus met het gehele voorval, want dat beeld dat mannen hun gevoelens niet mogen uiten, heerst dus kennelijk nog steeds. Laten we dat met z’n allen eens heel snel uit de wereld helpen. Zullen we gewoon verbinding maken met onze kinderen, zodat ze kunnen zijn en worden wie ze zijn?”

In ons Kek Mama magazine lees je de mooiste verhalen, herkenbare columns en de leukste fashion en lifestyle tips. Abonneer je nu voor slechts € 29,95 per jaar en ontvang de glossy als eerste op je deurmat.

Meest bekeken