Beeld: Paulien van Beusekom
Ellen is trajectbegeleider in het voortgezet speciaal onderwijs, thrillerauteur bij uitgeverij De Fontein, moeder van Lewis en Miles (13 en 10) uit een vorige relatie en Sophia (2) en baby Aiden met haar vriend Nils. Volg haar op Instagram.
Mijn moeder deed het altijd voor ons en ik doe het nog steeds voor mijn jongens; opstaan, ontbijt maken en hun broodbakjes vullen voor school. Ook al zijn ze dertien en tien jaar oud en weet ik heus wel dat ze dat zelf kunnen, ik doe dat voor ze. Ik ben bij de jongens altijd bang dat ik verwende, onzelfstandige mannen kweek wanneer ik ze dingen uit handen blijf nemen. Het is echt een schrikbeeld voor me, dat ik later schoondochters krijg die me verwijten dat het mijn schuld is dat mijn zoons niks kunnen of doen. Aan de andere kant; ontbijt maken en een broodbakje klaarzetten … mag dat niet gewoon uit moederliefde? Zijn er niet genoeg moeders die broodbakjes (of complete bentoboxen) klaarmaken voor hun kinderen, ook al zijn het pubers.
De voorjaarsvakantie komt eraan. Ik werk natuurlijk in het onderwijs en eigenlijk hebben de jongens en ik altijd dezelfde vakantieweken. Nu loopt de school van Lewis echter een week voor, waardoor hij dus weer moet starten in de week dat ik vakantie heb. Hij vroeg meteen: ‘Sta je ’s ochtends dan wel met mij op?’ Ik antwoordde dat ik het ook wel lekker vond om die week geen wekker te zetten, maar ik ben vaak vroeg
wakker vanwege de kleintjes dus waarschijnlijk sta ik tegen zeven uur toch wel beneden. Niet per se om zijn broodbakje te maken, want dat kan natuurlijk de avond van tevoren, maar simpelweg omdat ik mijn kind graag uitzwaai en daar zit voor mij misschien juist wel het punt.
Een vriend van Lewis doet en kan alles zelf in de ochtend. Die is heel zelfstandig en rijdt op tijd de deur uit terwijl – bij wijze van – zijn ouders al op het werk zijn of nog in bed liggen. Ik weet dat ik dat ook kan doen, want als ik Lewis die verantwoordelijkheid geef dan weet ik zeker dat het goedkomt. Maar ik wíl dat niet. Ik wíl graag opstaan omdat ik mijn kind dus gedag wil zeggen in de ochtend, ook al is hij al dertien. Ik wil hem een kus geven, uitzwaaien en hem een fijne dag op school wensen. Ze moeten best een eind fietsen en dat blijf ik altijd een beetje spannend vinden – zeker met alle nieuwsberichten over ongelukken met scholieren in het verkeer. Ik vind het gewoon belangrijk om de dag te starten samen met mijn kinderen.
Ik vind het gewoon belangrijk om de dag te starten samen met mijn kinderen
Dus heeft het met verwennen te maken, dat zorgen in de ochtend? Worden ze er onzelfstandig van als ik hun ontbijt maak en brood en fruit voor ze klaarzet? Ik betwijfel het, en anders is het maar zo. Er komt vast een dag dat ze geen brood meer mee willen omdat ze fikandelbroodjes gaan halen in de pauze. Maar dan nog, dan sta ik met ze op, zorg ik dat ze iets voedzaams eten in de ochtend en zwaai ik ze uit.
Het hoort voor mij bij het ouderschap, het is een stuk aandacht. Goed de deur uit, fijne dag lieverd, fiets voorzichtig, tot vanmiddag.
Eerder schreef Ellen over de hulp die iedere kraamvrouw zou kunnen gebruiken en hoe jij die gaan geven.
Ga voor me-time met Kek Mama Magazine!
Genoeg vrouwen doen het weleens: stiekem in zijn telefoon kijken. Niet omdat ze op zoek zijn naar ellende, maar omdat er iets wringt. Een gevoel. Iets wat niet helemaal klopt. Het overkwam Iris. En voor ze het wist, zat ze in zijn telefoon, op zoek naar antwoorden waar ze helemaal niet voor was.
Een fijne oppas vinden is een zegen. Want als ouder is het een klein wonder als je iemand vindt die je leuk vindt, betrouwbaar is én altijd beschikbaar. Maar soms bezorgt zo’n zegen je ook bijna een hartaanval. Als je een Tikkie van 800 euro krijgt bijvoorbeeld.
Kijk, we maken allemaal weleens fouten als ouder. Het hoort erbij. Maar sommige gewoontes kunnen — als je ze keer op keer herhaalt — je kind echt schade toebrengen. Emotioneel. Mentaal. En op de lange termijn.
Je kind hoeft echt niet op zijn of haar vierde een businessplan te schrijven of knuffels te coachen met post-its op hun voorhoofd om later succesvol te worden.
Hij kwam er niet via de geijkte paden, maar via een affaire. Maar dat maakt het zoontje van Sarah er zeker niet minder gewenst om.
Marloes (33) is redacteur bij Kek Mama en woont met vriend, peuter (4) en baby (11 maanden) in Arnhem. Ze schrijft in haar columns over hoe ze het hoofd boven water houdt in haar chaotische gezinsleven en de overgang van één naar twee kinderen. Deze week over de eerste schooldag
