Elsemieke: ‘Ik kan zo bij de moedermaffia’

De moedermaffia, wie kent ze niet. Een leger van verbitterde moeders die andere moeders afvallen, publiekelijk dan wel achter de rug om, roddelen, veroordelen, bekritiseren, je kent het wel. En ik pas er zo tussen. In theorie.

Als je het Algemeen Nederlands Woordenboek de definitie vraagt, kom je uit op: “Een groep moeders die zich vol overgave stort op alle aspecten die bij het moederschap horen en bepaalde opvattingen heeft en uitdraagt over de juiste wijze van opvoeden en het vervullen van het moederschap, bijvoorbeeld over het geven van borstvoeding, bevallingsmethoden, kinderopvang en werken in combinatie met een gezin.” En op papier zou ik er zelf volledig bij horen.

Op en top moedermaffia

Ik heb namelijk ook twee keer anderhalf jaar borstvoeding gegeven, bewust geen flesvoeding. Ik wilde per se thuis bevallen, niet in het ziekenhuis. Ik wilde per se niet liggend op m’n rug bevallen. Ja, ik ben uiteraard ook in bad bevallen. Mijn kinderen gaan naar een gastouder, niet naar een kinderopvang. Ik ben een dag minder gaan werken toen ik moeder werd. Mijn kinderen sliepen hun hele eerste levensjaar bij ons op de kamer. Ook hebben ze geen puree gekregen, maar vaste stukken voedsel vanaf zes maanden. Ze kijken nauwelijks tv, een tablet hebben we niet en komt er ook niet. En ja, om het af te maken, onze opvoeding ligt niet verrassend ook  in de lijn van gentle parenting. Klinkt op en top moedermaffia, toch?

Het grote verschil is: ik zou nooit iemand anders beschuldigen dat ze het fout doen als ze het anders doen dan ik. Ik denk het wel eens, uiteraard, niks menselijks is mij vreemd. Maar tegelijkertijd wil ik er graag in geloven dat elke moeder het op de top van haar kunnen doet. Op een andere manier dan ik zou doen, dat kan, maar dat is niet háár probleem. Het is ook niet aan mij om haar te vertellen dat ik het anders zou doen, als ze daar niet om vraagt. Laat staan haar te vertellen dat ze het fout doet! Hoe vol van jezelf moet je wel niet zijn om dat te doen?

Om met Shania Twain te spreken: “let’s go, girls!”

Ongevraagd advies

Ik heb een keer de fout gemaakt om ongevraagd advies over borstvoeding te geven aan een vriendin wiens baby na 36 uur bevallen eindelijk via een keizersnede was geboren. Ze gaf aan dat het lastig ging, dat ze er stress van kreeg. Ik begon over alle voordelen. Even volhouden, dit, dat. Ze reageerde niet meer en een paar uur later besefte ik dat mijn gepreek ongeveer alles was wat ze niet nodig had gehad op dat moment. Daar voelde ik me echt rot over. Dus ik heb mijn excuses aangeboden aan haar en het was een wijze les. Geef geen ongevraagd advies. Punt.

Lees ook – Elsemieke: ‘Ik verander in een monster wanneer iemand gemeen doet tegen mijn kind’

Dus waarom doen de maffia moeders het dan wel? Zeker ook online, bij mensen die ze helemaal niet kennen? Ik blijf het een gek fenomeen vinden. Waar bemoei je je mee? Zeker online of mensen die je toevallig gewoon ergens tegenkomt: je weet niks van die mensen. Je ziet maar een fractie van hun leven. Een momentopname. Daar kan je niks op baseren. Een veelgehoord tegenargument is: “dit is gewoon mijn mening”. Ja, en die mag je ook hebben. Je hoeft hem alleen niet ongevraagd overal te verkondigen. Laat iedereen lekker in z’n waarde. Dat geldt trouwens voor iedereen, niet alleen voor moeders onderling.

Does lief

Ik geloof er echt in dat we elkaar als vrouwen (en zeker moeders) moeten supporten in plaats van neer halen. Daar komen we een stuk verder mee. Laten we wat liever voor elkaar zijn. Om met Shania Twain te spreken: “Let’s go, girls!” We got this.

Of we lachen er gewoon om, om het even luchtig af te sluiten. Zoals om dit hilarische filmpje van Vita Boers over de moedermaffia:

Dit bericht op Instagram bekijken

Een bericht gedeeld door Vita Cleo Boers (@vita.cleo)

In ons Kek Mama magazine lees je de mooiste verhalen, herkenbare columns en de leukste fashion en lifestyle tips. Abonneer je nu voor slechts € 29,95 per jaar en ontvang de glossy als eerste op je deurmat.