Meet Johanna (36): biologiedocent, seksuele gezondheidsconsulent, en mama van twee jongens (5 en 7). Na haar recente scheiding jongleert ze met het ouderschap en deelt ze haar avonturen en inzichten.
Mijn mentoruren met 5 HAVO probeer ik zodanig te vullen dat ik mijn leerlingen kan ondersteunen in hun sociale/emotionele ontwikkeling als persoon. Eerlijk kijken naar henzelf en de wereld om hen heen vind ik een belangrijke eigenschap als ze de wijde wereld in moeten. Vandaag was het thema: het Algoritme. In hoeverre worden wij gevoed met informatie die daadwerkelijk voortkomt uit onszelf? Is dat wat we zien op bijvoorbeeld onze social media kanalen een realistisch beeld van onze persoonlijkheden? Onze visie, idealen, normen en waarden in het leven? Of is het alleen bepaald door een wiskundige formule?
Om het onderwerp leuk te introduceren liet ik mijn leerlingen raden wat er te zien zou zijn op mijn Insta pagina. Wat zou er door het algoritme getoond worden? Ik was verbaasd over hoeveel ze goed raadden: filmpjes over honden die mensen omver beuken, kinderen die vallen, boy mom filmpjes, quotes… We gingen maar eens een kijkje nemen. De leerlingen rechtten hun rug en gingen er goed voor zitten. Want dit gebeurt natuurlijk niet iedere dag, meegluren op de socials van je docent.
Er kwamen als eerste enkele filmpjes van vrouwen voorbij, die het hadden over de rechten van vrouwen en wat ze nou echt vonden van al die mannen met een microfoon. Het zorgde voor wat gegiechel, maar ook fel meeknikken. Erna kwam, zoals al geraden, een quote… met zo’n muziekje eronder… hoewel de boodschap behoorlijk cynisch was, vonden mijn leerlingen het toch passend. Een filmpje over ouderschap en generationeel trauma stond als volgende op het menu.
En toen opeens kwam de klapper: de close-ups en expliciete beelden spatten van het scherm af. Er zijn meerdere behoorlijk aantrekkelijke mannen te zien die gefilmd worden, terwijl ze zich in het zweet werken op het veld, in de fitness zaal en tijdens een wedstrijd. Ik kon niet anders dan met mijn enigszins rode hoofd heel hard te lachen. Tja dames en heren, ik volg dus een rugby site. Want ja… kijk dan, dit is toch heerlijk! Ogen rolden, want het zal ook eens niet dat De Vries met zoiets aan komt zetten. Tot grote teleurstelling van de groep vond ik het nu wel genoeg, hup, nu serieus aan de slag.
In de nasleep van de les merkte ik dat ik anders ging kijken naar wat ik zowat iedere dag mijn hersenpan in duw. Als je meekijkt met andermans ogen, word je opeens een stuk kritischer naar jezelf. Wat zeggen al die filmpjes eigenlijk over mij? In hoeverre is het mijn eigen mening die bevestigd wordt en in hoeverre is het een mening die niet van mij is, maar mij wel aan het vormen is? Mijn Instagram scrollen hoort een moment van ontspanning te zijn, maar kan onbewust een sturende werking op mijn leven hebben… Of geef ik er nu te veel lading aan?
Wat ik in ieder geval zeker weet is dat toen ik het zwaar had en mijn leven in puin lag, ik heel blij was met de herkenning in filmpjes van vrouwen die hetzelfde hadden meegemaakt. Dat ik kracht haalde uit die quotes waar wijze lessen ondersteund werden door die rustgevende muziek. Dat de mannenhaat filmpjes ervoor zorgde dat ik me niet alleen voelde en dat ik me heerlijk kon laten afleiden door die mooie mannenbillen die over het scherm heen bewogen tijdens een potje rugby. Dus daar ben ik dat algoritme dan toch wel dankbaar voor.
Ga voor me-time met Kek Mama Magazine!
Yolanthe Cabau is niet alleen een succesvolle actrice, presentatrice én Kek Mama columnist, maar vooral een liefdevolle moeder. Haar zoontje Xess Xava, die ze samen met ex-man Wesley Sneijder heeft, is haar grote trots. Maar zoals dat tegenwoordig helaas vaker gaat op sociale media, krijgt ook hij te maken met ongevraagde meningen en ongepaste opmerkingen.
Soms doe je als ouders iets waar je later spijt van hebt. Of waar je je enigszins voor schaamt. Zo ook Dilara, die door een actie niet bepaald meer goed bekend staat op de school van haar dochters.
Als de school belt flitsen er tachtig scenario’s door je hoofd, geen van alle goede. Gelukkig is er niet altijd sprake van rampspoed. Zoals bij Mieke (39), moeder van Merel (15) en Xavi (3).
Je kent het wel: je doet even snel een boodschap en tegen de tijd dat je thuiskomt, is er een klein drama ontstaan. Maar dit keer geen omgekieperd pak melk of een kleuter die zijn knuffel kwijt is. Nee, er is ingebroken! Of toch niet?
Marloes (33) is redacteur bij Kek Mama en woont met vriend, peuter (3) en baby (10 maanden) in Arnhem. Ze schrijft in haar columns over hoe ze het hoofd boven water houdt in haar chaotische gezinsleven en de overgang van één naar twee kinderen. Deze week over: de eerste wendag op de basisschool.
Patrick (53) is schrijver van romans en freelance tv-redacteur. Hij woonde over de hele wereld en heeft vijf kinderen. Voor zijn column put hij uit een oneindige bron van even herkenbare als opmerkelijke verhalen over het vaderschap.