Meet Johanna (36): biologiedocent, seksuele gezondheidsconsulent, en mama van twee jongens (5 en 7). Na haar recente scheiding jongleert ze met het ouderschap en deelt ze haar avonturen en inzichten.
Samen met een vriendin was ik op pad. Lekker aan het struinen door de botanische tuinen om te eindigen in het café voor een hapje. Vriendin en ik houden enorm van “mensen kijken”. Er is niets leuker dan om je heen kijken en mensen te observeren. Kijken naar verhoudingen, bedenken wat er speelt in hun gedachten, in hun leven.
Naast ons zit een tafel vol mensen, met een en al gezelligheid. In eerste instantie lijkt het een groot gezin, de warmte en familiariteit straalt ervan af. Als we beter kijken zien we dat het een gemengde groep betreft, een koppel bestaande uit een man en vrouw, vier kinderen en nog een volwassen vrouw. Vriendin en ik speculeren over wat de samenstelling is van deze familie en kijken met een glimlach naar hoe fijn deze mensen het met elkaar hebben. Na een tijdje stiekem meeluisteren merken we dat de man en de vrouw die er alleen tussen zit, gescheiden zijn… Het is een samengesteld gezin.
Mijn emoties spelen op en ik kijk mijn vriendin met tranen in mijn ogen aan, hardop vraag ik me af: kan dit ook mijn toekomst zijn? Dat alle nare emoties en gevoelens er niet meer zijn en we op een leuke en fijne manier met zijn allen om kunnen gaan? Het voelt hoopvol en hopeloos tegelijkertijd. Hierop hopen betekent het daadwerkelijk loslaten wat er allemaal is gebeurd in de afgelopen jaren; het gevoel tekort gedaan zijn niet meer laten overheersen en het verleden niet als richtlijn aan te houden. Kan ik dat wel?
Het voelt voor mij als een stap terug als ik de situatie zoals hij nu is gewoonweg accepteer. Ik ben me nu juist bewust van mijn eigen grenzen, wat ik verdien en wil in het leven. Het voelt als zelfverraad op het moment dat ik de gemaakte keuzes ten opzichte van mij “oké” zou vinden. Toch wil ik graag vooruit, een nieuw normaal creëren voor de kinderen en mijzelf. Een stabiele basis waar we op kunnen bouwen.
Dat begint voor mij bij het gevoel gehoord te worden. Dat ik, met mijn behoeften en wensen, als moeder, gerespecteerd word. Daar tegenover zou ik datzelfde respect aan de andere partij moeten geven. Lukt mij dat? Ondanks mijn gevoel behandeld te zijn als vervangbaar goed? Kan ik die pijn aan de kant zetten? Het voelt als intern getouwtrek, waar ik de balans niet weet te vinden.
Het ideale gescheiden gezin bestaat niet, net zoals de ideale relatie niet bestaat. Het is een proces waarin je moet blijven werken en communiceren. Het is zinvol en mooi om een plaatje te hebben waar je naartoe wilt werken, zodat je voor ogen houdt wat voor jou belangrijk is. Het is echter nog belangrijker om jezelf niet te verliezen in dat plaatje. Misschien moet ik de lat niet zo hoog leggen en beginnen met iets kleins. Zonder ruzie een gesprek met elkaar voeren zou een mooie eerste stap zijn… Dan volgt de tweede vast vanzelf. Hopelijk lopen we dan langzaam richting die grote tafel.
Meer columns van Johanna vind je hier.
Ga voor me-time met Kek Mama Magazine!
Yolanthe Cabau is niet alleen een succesvolle actrice, presentatrice én Kek Mama columnist, maar vooral een liefdevolle moeder. Haar zoontje Xess Xava, die ze samen met ex-man Wesley Sneijder heeft, is haar grote trots. Maar zoals dat tegenwoordig helaas vaker gaat op sociale media, krijgt ook hij te maken met ongevraagde meningen en ongepaste opmerkingen.
1 April is voor kinderen een feestdag op zich. Geintjes bedenken, mensen foppen en dan gierend van het lachen kijken of iemand erin trapt. Maar dit jaar liep het bij Keesje thuis nét even anders dan gepland. Of nou ja, misschien juist precies zoals gepland: een Tikkie voor iedereen!
Als de school belt flitsen er tachtig scenario’s door je hoofd, geen van alle goede. Gelukkig is er niet altijd sprake van rampspoed. Zoals bij Mieke (39), moeder van Merel (15) en Xavi (3).
Soms doe je als ouders iets waar je later spijt van hebt. Of waar je je enigszins voor schaamt. Zo ook Dilara, die door een actie niet bepaald meer goed bekend staat op de school van haar dochters.
Is jouw kind ook zo’n grapjas en ben je al de hele dag op je hoede? We delen de leukste 1 april grappen van onze Facebookvolgers.
Merel had nooit gedacht zó’n moeder te worden en vond thuisblijfmoeder eigenlijk een beetje een vies woord. En haar baan was toch ook best leuk? Maar toen ze weer ging werken na haar verlof, wist ze ineens helemaal niet meer wat er nou zo leuk aan was geweest.