Meet Johanna (36): biologiedocent, seksuele gezondheidsconsulent, en mama van twee jongens (5 en 7). Na haar recente scheiding jongleert ze met het ouderschap en deelt ze haar avonturen en inzichten.
Ik denk dat vele moeders er al over gehoord hebben. De serie “Adolescence”, die te zien is op Netflix. Een behoorlijk realistische inkijk in de leefwereld van jongeren anno nu. Voor mij was het een feest der herkenning als docent op een middelbare school. Als mentor krijg ik dagelijks te maken met de worstelingen van tieners. Op dit moment staan de heren onder een vergrootglas en dat voelen ze. Deze serie bevestigt de heikele situatie waar de maatschappij zich nu in bevindt.
Het lijkt alsof er in de wereld een kentering plaatsvindt. De rolpatronen die ontstaan zijn vanuit een christelijk beeld en zo gebleven zijn uit voornamelijk noodzaak, beginnen langzaam maar zeker af te brokkelen. Verandering is nooit leuk en er is een hele groep naarstig op zoek naar het plekje dat ze in deze nieuwe verdeling moeten vullen. Op zoek naar houvast, naar een nieuw doel, worden alle handvatten aangegrepen.
Als er iemand vol zelfvertrouwen, met het idee succesvol te zijn in het leven, zegt dat hij weet hoe je een “man” hoort te zijn, dan lijkt mij dat erg aanlokkelijk. Waar ik mijn vraagtekens bij zet is waarom het nodig is dat jongeren hier massaal op inhaken als er vanuit thuis een duidelijk voorbeeld van wat een goed mens is, aanwezig zou moeten zijn? En dan bedoel ik niet alleen een “vaderfiguur”, maar beide ouders die hier een rol in spelen.
Om mij heen zie ik gelukkig mijn generatie aan de slag gaan met “gentle parenting”. Niet handelen vanuit een autoritair perspectief, maar grenzen en regels onderbouwen en uitleggen. Nog steeds “nee” kunnen zeggen, maar zonder “omdat IK het zeg”. Dat er ruimte is voor alle emoties die kinderen voelen. Dat huilen, brullen, frustratie en teleurstelling mag, voor zowel jongens als meiden en alles ertussenin. Dat er geen onderscheid is tussen gender, stoer en zacht zijn.
Ik pas dit principe ook toe in mijn havo 5 mentorklas. Mijn leerlingen krijgen van mij wat ik benoem als “tough love”. Er is zachtheid en begrip, maar soms krijg je wat je nodig hebt en niet wat je wilt. Echter is het altijd met uitleg en onderbouwing. Tijdens ouder-leerling gesprekken gaat het niet om wat een kind fout doet, maar hoe het zich voelt, wat er speelt in het leven en wat het motiveert. Ik bied het kind een veilige ruimte om te mogen ‘zijn’, met alle emoties die daarbij horen, zonder oordeel.
In mijn ogen zijn heel veel mensen op zoek naar die veilige ruimte. Dat mogen ‘zijn’; een plek om te durven voelen, kwetsbaarheid toe te kunnen laten. Vrouwen vinden dat snel in hun vriendinnen kring, er wordt voor elkaar gezorgd. Bij mannen en jongens is dat minder, hoewel ik het gelukkig in mijn klassen steeds meer wél zie. Het is een voorbeeld van wat er zou kunnen zijn in deze nieuwe tijden. Een manier om nader tot elkaar te komen in plaats van het voeden van de verdeling.
Als er nieuwe verkiezingen komen, zal ik ook daarvoor gaan staan. Haatzaaiers die verdeling scheppen moeten het zwijgen opgelegd worden. Sterker nog, ik denk dat zij stiekem ook heel erg op zoek zijn naar dat veilige plekje… waar ze gewoon mogen zijn en al hun emoties even de ruimte krijgen. Dat ze als persoon gezien worden. Het zou mooi zijn als ze dat vinden, want dan hoeven ze niet zo om die aandacht te schreeuwen en hebben onze nieuwe generaties daar geen last van.
Meer columns van Johanna vind je hier.
Ga voor me-time met Kek Mama Magazine!
Een fijne oppas vinden is een zegen. Want als ouder is het een klein wonder als je iemand vindt die je leuk vindt, betrouwbaar is én altijd beschikbaar. Maar soms bezorgt zo’n zegen je ook bijna een hartaanval. Als je een Tikkie van 800 euro krijgt bijvoorbeeld.
Het kabinet presenteert de voorjaarsnota met maatregelen die de portemonnee van veel Nederlanders raken. Belastingverhogingen en een verlaging van het kindgebonden budget staan centraal in de plannen om de begroting sluitend te krijgen.
Iedere ouder maakt fouten. Kleine, grote, gênante – het hoort erbij. En meestal kun je er achteraf hartelijk om lachen. Maar soms ook niet. Carlijn baalt nog altijd dat haar dochter zilveren tanden heeft door haar fout.
Zangeres Eva Simons, die dit jaar de rol van Maria speelt in The Passion, deelt een intens persoonlijk verhaal. Tijdens een repetitie voor de paasvertelling kreeg ze een miskraam. “Het was intens verdrietig.”
“Ik vroeg het eigenlijk gewoon voor de grap…” Dat schrijft de 28-jarige Natallia Tarrien over het moment dat ze ChatGPT raadpleegde vanwege een vreemd gevoel in haar kaak. Wat begon als een onschuldig gesprekje met een chatbot, eindigde met een spoedopname, een bevalling en… het redden van haar leven.
Iedere zwangere vrouw droomt van haar perfecte babyshower: een feest vol liefde, verrassingen en alle aandacht voor haar en de baby. Maar wat als je die bijzondere dag ineens moet delen?