Lara Temme is tekstschrijver en woont samen met haar zoon (7) en dochter (9) in Brabant. Thuis wordt er veel gelachen, geknuffeld, gehuppeld en gezongen. Wel vals, maar daar heeft het gezin zelf weinig last van. Evenals de altijd rommelige zolder.
Nieuw jaar, nieuwe ronde, nieuwe kansen! Tijdens een heel gezellige oudjaarsavond met vrienden luidden we 2025 in. Mijn belangrijkste goede voornemen: me minder laten leiden door mijn angsten. Ook al gaat het goed, de angst voor mogelijk onheil speelt nog steeds een grote rol in mijn leven. Ik gun het mezelf dat ik dingen ga doen die ik graag wil doen, en niet afhaak omdat dat veiliger voelt. Ook mag ik meer voor mezelf kiezen. Dat is voor een conflictvermijder vaak moeilijk, maar als ik nu, in het jaar dat ik 40 hoop te worden, niet ga staan voor wat ik belangrijk vind, dan ben ik bang (haha) dat ik dat nooit meer zal doen.
Ik begon meteen goed, op 1 januari. Het waaide flink, stormachtig haast, en ik wilde eigenlijk gaan wandelen. Maar toen ik naar buiten keek, ging het waarschuwingsalarm af in mijn hoofd. Gevaar! Vallende takken en bomen! Overlijden op nieuwjaarsdag! Ik twijfelde. We zaten heerlijk te relaxen binnen, de kinderen spelend, de katten in dromenland op hun favoriete plekjes. Wilde ik ons gezinsgeluk (want stel dat ik dood zou gaan) echt opgeven voor een wandeling?
Natuurlijk wilde ik dat niet. Maar ik wist ook dat die denkwijze funest is. Ik wil niet meer bang zijn voor het leven, dus ik besloot om een klein rondje te lopen. Uiteindelijk liep ik ruim een uur in de wind, die zijn best deed de zorgen uit mijn hoofd te waaien, en was ik bij thuiskomst zelfs trots op mezelf. Ik besloot ter plekke dat ik vaker iets zou doen waar ik me niet comfortabel bij voelde.
Maar ik hoop vooral dat ze een gelukkige middelbare schooltijd zal hebben. Dat ze naast alle dingen die moeten, ook kan genieten van alles daaromheen.
Het volgende oefenmoment diende zich al snel aan: een open avond van mijn oude middelbare school, waar we naartoe gingen voor onze dochter. Ik had er geen leuke tijd: mijn angsten begonnen steeds meer ruimte in te nemen en daardoor miste ik de aansluiting met mijn klasgenoten. Nadat ik in 2002 slaagde, was ik geen enkele keer meer teruggegaan, ook niet voor de reünie ter ere van het 100-jarig bestaan. Ik had er weinig behoefte aan, en al helemaal niet meer toen ik hoorde dat je er een kaartje voor moest kopen. 16,50 betalen om me weer een keer de niet-populaire te voelen – zoveel zelfhaat had ik nou ook weer niet.
Op een koude vrijdagavond stapten we het gebouw binnen. Ik herkende de gangen, de lange trap aan de linkerkant vlakbij de hoofdingang. Ik zag mezelf weer zitten, op de bankjes bij het raam, naar Marco Borsato luisterend (ja, dat mocht toen nog). Een van mijn favoriete nummers toen, ‘Niemand’, geeft perfect weer hoe mijn middelbare schooltijd was. Eenzaam.
Ook al was mijn eigen schooltijd geen feestje, mijn dochter vond de avond geslaagd. Net als ik: de sfeer was goed, de indrukken ook. Het beklemmende gevoel dat ik er vroeger ervaarde, was nu totaal afwezig. Ik wisselde zelfs nog wat anekdotes uit met docenten waar ik zelf ooit les van had gehad. Zoals de keer dat ik mijn mondeling Engels deed zonder dat ik The Lord of the Rings had gelezen. Voor iemand die niets durft, vond ik dat achteraf eigenlijk best een dappere actie, al schaam ik me er nog steeds een beetje voor. Sorry, meneer Geurts.
Gelukkig spreekt onze dochter nu al ruimschoots beter Engels dan ik toen deed. Ik duim dat ze ook een fijnere studiementaliteit zal ontwikkelen. Maar ik hoop vooral dat ze een gelukkige middelbare schooltijd zal hebben. Dat ze naast alle dingen die moeten, ook kan genieten van alles daaromheen. En met twee ouders die zich prima thuis voelden in de zesjescultuur, zou dat zomaar eens kunnen gaan lukken.
Meer van Lara vind je hier.
Ga voor me-time met Kek Mama Magazine!
Een gepensioneerde basisschoolleraar geeft op het TikTok-account van haar dochters (@elenanico22) een belangrijk advies aan ouders. Ze deelt de grootste fout die ze vaders en moeders in de opvoeding heeft zien maken tijdens haar decennialange carrière. En het is simpeler dan je denkt.
Niets is zo ongemakkelijk als onbedoeld een gesprek horen dat niet voor jouw oren bedoeld is. Het overkwam Ava, die per ongeluk een telefoongesprek van haar schoonmoeder meeluisterde.
Kinderfeestjes zijn vaak een bron van plezier, maar soms nemen die verrassingen wel heel bizarre vormen aan. Je stuurt je kind vrolijk naar een feestje, en wat krijg je terug? Een huisdier. Het overkwam Saïda.
Patrick (53) is schrijver van romans en freelance tv-redacteur. Hij woonde over de hele wereld en heeft vijf kinderen. Voor zijn column put hij uit een oneindige bron van even herkenbare als opmerkelijke verhalen over het vaderschap.
Lara Temme is tekstschrijver en woont samen met haar zoon (7) en dochter (9) in Brabant. Thuis wordt er veel gelachen, geknuffeld, gehuppeld en gezongen. Wel vals, maar daar heeft het gezin zelf weinig last van. Evenals de altijd rommelige zolder. Nieuw jaar, nieuwe ronde, nieuwe kansen! Tijdens een heel gezellige oudjaarsavond met vrienden luidden we […]
Jannemiek heeft een prima band met haar schoonzus, maar zit niet per se te wachten op méér contact. Daar denkt haar schoonzus echter heel anders over. Hoe vertel je iemand dat je dat niet ziet zitten, zonder diegene te kwetsen?