Eigen beeld
Saskia Toonen (37), getrouwd en moeder van A (6) en B (2) schrijft na twee gecompliceerde spoedkeizersnedes over het fysiek, mentaal en emotioneel herstel van haarzelf en haar jongens. Eerlijk, luchtig en herkenbaar.
Dinsdagochtend. Ik sla de warme deken van me af zodat de oudste bij ons in bed kan klimmen. Hij kruipt dicht tegen me aan. ‘Wie is er morgen jarig?’ vraagt hij retorisch. Het enthousiasme in z’n stem is hoorbaar. ‘Oh aapie’, zeg ik, ‘jij bent om half 1 ‘s nachts geboren dus jouw bevalling begon op de dag ervoor, vandaag dus.’ Ik voel z’n hoofdje op m’n arm rusten. Als vanzelf begin ik te vertellen.
‘Ik had de hele dag al buikpijn, maar ik dacht steeds dat dat door poep kwam.’ Hij gniffelt. ‘Bij zwangere vrouwen werken de darmen langzamer en nou ja… Toen papa thuis kwam van z’n werk, stopte hij me in bad en timede m’n buikpijn. ‘Dit zijn gewoon weeën’, zei hij. Je kon niet meer wachten aapie, ondanks dat je pas vijfendertig weken in m’n buik zat.’ Ik voel hem dichter tegen me aan kruipen. Hij slaat zijn beentje om de mijne.
‘Als een baby geboren gaat worden moet er ruimte komen in de vagina van de vrouw, zodat het kindje erdoor kan.’ We tuiten onze lippen en maken onze mond steeds wijder. ‘Jij vond het alleen echt niet meer fijn in m’n buik. Het werd ineens heel spannend. Je moest eruit. Via mijn buik.’ Ik zie mezelf weer liggen op mijn zij. Natuurlijk had ik door dat het goed mis was. Met mijn handen op mijn buik haalde ik zo diep mogelijk adem. En probeerde me voor te stellen hoe al die zuurstof naar dat kleine lijfje in mijn buik zou gaan. Mijn baby. In foetale nood.
‘Verder vertellen mama’, zegt hij zacht. Zo vertel ik, met allebei m’n jongens dicht tegen me aan, om zeven uur ‘s ochtends zijn geboorteverhaal.
‘De gynaecoloog rende alvast naar de OK om haar handen te wassen. Papa, tante Fem en een verpleegkundige renden met mijn bed er achteraan.’ Mijn man zucht bij de herinnering. ‘Normaal krijg je als vrouw een prik in je rug. Dan ben je gewoon wakker, maar voel je je buik en benen niet. Maar jij vond het zo niet meer fijn in m’n buik, dat ik moest gaan slapen. Een prik in je rug zetten kan soms wat lang duren en die tijd was er niet meer.’
‘Ik ook buik mama’, komt de jongste vrolijk tussendoor. ‘Ja, jij hebt ook in mijn buik gezeten’, glimlach ik. ‘Verder vertellen mama’, zegt de oudste zacht. Zo vertel ik, met allebei m’n jongens dicht tegen me aan, om zeven uur ‘s ochtends de oudste zijn geboorteverhaal. Over z’n slechte start. Hoe knap hij met wat hulp zelf begon te ademen. Dat ik langer in slaap op de OK moest blijven doordat ze per ongeluk in mijn blaas sneden. Hoe ik hem eindelijk zou ontmoeten, terwijl hij met zijn blote lijfje op papa’s blote borst lag op de medium care. En hoe papa meteen zou vragen aan de verpleegkundige of ie naar mij mocht.
Drie uur na zijn geboorte zou mijn zoon ein-de-lijk op mijn borst gelegd worden. Het is helend om het verhaal in Jip en Janneke taal te vertellen, merk ik. Of zijn de wonden met de tijd minder diep geworden? Als ze daarna joelend op bed heen en weer springen, overvalt me een gevoel van diepe dankbaarheid. Warmte stroomt vanuit m’n hart door m’n hele lijf. Ik kijk naar m’n jongens. Ze zijn hier. Ze zijn gezond. En de oudste is gewoon al zes.
Wil je meer te weten komen over Saskia? Via Instagram @saskiatoonen volg je haar avontuur. Hier lees je meer van Saskia’s columns.
Ga voor me-time met Kek Mama Magazine!
Een gepensioneerde basisschoolleraar geeft op het TikTok-account van haar dochters (@elenanico22) een belangrijk advies aan ouders. Ze deelt de grootste fout die ze vaders en moeders in de opvoeding heeft zien maken tijdens haar decennialange carrière. En het is simpeler dan je denkt.
Niets is zo ongemakkelijk als onbedoeld een gesprek horen dat niet voor jouw oren bedoeld is. Het overkwam Ava, die per ongeluk een telefoongesprek van haar schoonmoeder meeluisterde.
Patrick (53) is schrijver van romans en freelance tv-redacteur. Hij woonde over de hele wereld en heeft vijf kinderen. Voor zijn column put hij uit een oneindige bron van even herkenbare als opmerkelijke verhalen over het vaderschap.
Kinderfeestjes zijn vaak een bron van plezier, maar soms nemen die verrassingen wel heel bizarre vormen aan. Je stuurt je kind vrolijk naar een feestje, en wat krijg je terug? Een huisdier. Het overkwam Saïda.
Lara Temme is tekstschrijver en woont samen met haar zoon (7) en dochter (9) in Brabant. Thuis wordt er veel gelachen, geknuffeld, gehuppeld en gezongen. Wel vals, maar daar heeft het gezin zelf weinig last van. Evenals de altijd rommelige zolder.
Een leerkracht vertelt iedere week aan Kek Mama wat ze meemaakt. Deze keer: Juf Ellen (31) geeft les aan groep drie.