Dit is de beste leeftijd om zwanger te worden
We hebben het allemaal wel eens gehoord: ‘De biologische klok tikt!’ Maar is er écht een beste leeftijd om zwanger te worden?
Lees meer
Saskia: ‘Mijn telefoon werd mijn reddingsboei’
Column Saskia
Saskia Toonen (37), getrouwd en moeder van A (6) en B (2), schrijft na twee gecompliceerde spoedkeizersnedes over het fysiek, mentaal en emotioneel herstel van haarzelf en haar jongens. Eerlijk, luchtig en herkenbaar.
Lees verder onder de advertentie
Op een dag thuis met de jongens, waarop de woonkamervloer bezaaid is met Magna Tiles, Duplo, Lego en alle kussens van de bank en ze in canon blijven roepen ‘mamaaaa, kijk’ realiseer ik het me met een schok als ik wéér naar het aanrecht loop om op mijn telefoon te kijken: als ik een slok wijn zou gaan nemen, een sigaret opsteken of een snuif coke, zou ik veel eerder inzien dat het problematisch gedrag is. Maar bij mijn telefoon heb ik lang mijn kop in het zand kunnen steken.
Lees verder onder de advertentie
Dagelijkse dopamineshots
Bij de oudste had ik het niet. Net wakker uit de narcose die nodig was om hem te redden van zijn foetale nood, pakte ik mijn telefoon en kwamen de buitenwereld, de appjes, de verwachtingen zó hard binnen dat ik van schrik mijn telefoon weer weglegde en maandenlang kon voelen; dit is teveel. Hoe anders was het na de tweede.
Lees verder onder de advertentie
Met een actiever insta account met meer volgers kon ik de dagelijkse dopamineshots niet meer missen. Sterker nog, het werd mijn escape. Mijn escape voor de werkelijkheid waarin het geboortetrauma van de eerste opgelaaid was door de heftige geboorte van de tweede, maar ik door de drukte dat een gezin met twee jonge kinderen met zich meebrengt, de tijd en ruimte om te voelen niet voelde en ik me hardmaakte om de dag door te komen. Iedere dag opnieuw.
Reddingsboei
Mijn telefoon werd mijn reddingsboei. Iets waaraan ik me iedere dag vastklampte, omdat ik dacht dat het tijd was voor mezelf, een moment van ontspanning, een manier om bij mezelf te komen en weer op te laden van alles wat het leven met twee jonge kinderen van me vroeg en dat stelselmatig meer was dan ik kon geven.
Lees verder onder de advertentie
Lees ook
Zoals iedere alcoholist heus weet dat het nooit bij één glas blijft en de kortstondige roes van ontspanning leidt tot afhankelijkheid waarbij je het middel of gedrag gaat gebruiken als kanaal voor negatieve gevoelens – hallo verslavingscirkel – zo ging ik mijn telefoon steeds meer en obsessiever gebruiken om even mijn gedachten te verzetten. Met meer gedachten tot gevolg waardoor de neiging om weer te vluchten in diezelfde telefoon alleen maar sterker werd.
Eindeloze shampoofles
Ik deed het overigens vroeger al. Afleiding zoeken. Iedere keer als ik als 11-jarige pre-puber in bad lag, pakte ik een shampoofles om de achterkant te lezen. ‘Masseer in op nat haar. Goed uitspoelen met water’. De angst om alleen met mezelf en mijn gedachten te zijn bleek zo groot dat ik zelfs de ingrediënten doornam; ‘Aqua, Sodium Laureth Sulfate, Cocamidopropyl Betaine’. En omdat de tekst op een shampoofles vrij beperkt is, begon ik na een halve minuut gewoon weer bovenaan.
Lees verder onder de advertentie
Wist ik veel dat ik door de technologische revolutie twintig jaar later een eindeloze shampoofles in mijn broekzak zou hebben. Dat het me af zou leiden van verbinding met mijn kinderen, doordat ik druk ben met staren naar iemand anders’ leven op insta. Dat het de verbinding met mezelf zou bemoeilijken, omdat ik altijd áán blijf staan door het scrollen en de prikkels die daarbij binnenkomen. En dat het me weghoudt bij die bron van creativiteit – dat ongrijpbare niets van waaruit mijn teksten en columns als vanzelf ontstaan – omdat er nooit meer níets is.
Erkenning
In bed, aan tafel, op de bank, wc en fiets, op de trap onderweg naar boven en ja zelfs in de auto (ik reed in de piek van onze slapeloze nachten eens twee banden van de auto lek tegen een vluchtheuvel met mijn telefoon in mijn handen); ik zit compleet gevangen in mijn rondje van mail-insta-facebook-nu.nl. Ik word er gek van. En het lukt me niet ermee te stoppen.
Lees verder onder de advertentie
De eerste stap naar herstel is erkenning – daarom stellen verslaafden zich in films altijd voor in een AA cirkel met de woorden die we allemaal kennen – dus laat ik dat hier doen: hallo, ik ben Saskia en ik ben verslaafd aan de afleiding die mijn telefoon biedt.
Ik heb de magische oplossing (nog) niet in handen. Maar het uitspreken naar mijn man, het opschrijven hier en de aanschaf van een brick blokje (dat alle gewenste apps op je telefoon blokkeert) lijken eindelijk wat lucht te brengen. Waardoor uiteindelijk deze column als vanzelf ontstaat. Zalig.
Wil je meer te weten komen over Saskia? Via Instagram @saskiatoonen volg je haar avontuur. Hier lees je meer van Saskia’s columns.
Abonneer met cadeau of korting
Ga voor me-time met Kek Mama Magazine!
