Beeld: Rianne Barger
Geke (@gekeborn) is verloskundige, echoscopist en anticonceptiespecialist en maakt daarnaast de podcast Zwanger & Zo. Hierin deelt ze verloskundige informatie en positieve bevallingsverhalen om aanstaande ouders te inspireren en ervaringen te delen. Daarnaast werkt ze aan een boek, wat naar verwachting april 2025 in de winkels ligt. In haar column neemt ze ons mee in haar onregelmatige leven als verloskundige.
Het is woensdagnacht en de telefoon gaat. Sander belt. De bevalling van Esther is begonnen! Hun zoon laat al een tijdje op zich wachten en omdat de inleiding al gepland staat, zijn we extra blij dat de bevalling nu toch spontaan begint. Vandaag loopt Tessa met mij mee, een verpleegkundestudent met interesse in de verloskunde. Studenten begeleiden vind ik een leuk onderdeel van ons vak. Gezellig samen op pad, iemand helpen in haar persoonlijke ontwikkeling en natuurlijk laten zien hoe prachtig de eerstelijns verloskunde kan zijn. Oh, die liefde breng ik zo graag over! Daarbij is het opleiden van nieuwe zorgverleners ook ontzettend belangrijk: de studenten van nu, zijn onze collega’s van de toekomst.
Als ik van Sander hoor dat Esther akkoord is dat Tessa mee komt, bel ik haar wakker. Na drie keer overgaan neemt een heldere stem de telefoon op. ‘Met Tessa, hoi!’ Ik grinnik. Die heeft vast geen oog dicht gedaan. Dat blijkt te kloppen: ‘Ik was gisteravond al zo enthousiast toen ik je appje ontving, ik heb wel drie keer gecheckt of je niet eerder gebeld had.’ Het wakker liggen ben ik gelukkig zelf verleerd, maar haar enthousiasme begrijp ik maar al te goed. Je eerste bevalling vergeet je immers nooit meer.
“Want ook dit is werken in de geboortezorg: samenwerken in de hectiek, rustig blijven als het spannend wordt en altijd blijven communiceren.”
De bevalling verloopt voorspoedig. Thuis, in bad wordt slechts anderhalf uur na onze komst een prachtig jongetje geboren. Hij doet het goed en ook de placenta komt zonder problemen. Dan doet zich helaas toch een complicatie voor: Esther haar baarmoeder trekt niet goed samen en ze verliest in korte tijd veel bloed. Het is alle hens aan dek en ik ben blij dat Tessa zo pro-actief handelt op mijn aanwijzingen. Alertheid, kalmte, instructies op kunnen volgen en niet in paniek raken – binnen twee tellen zie ik dat er een talentvolle zorgverlener in haar verscholen zit. Samen met de kraamverzorgster, het ambulancepersoneel en de brandweermannen krijgen we de situatie onder controle en Esther op tijd in het ziekenhuis.
Als de gynaecoloog de zorg van ons heeft overgenomen en we Sander hebben voorzien van een kop koffie, is er ook voor ons tijd om even uit te blazen. Ik ben goed getraind in dit soort situaties en hoewel het dan nog steeds heftig kan zijn, maak ik me vooral zorgen om Tessa. ‘O, nee, ik voel me goed hoor’, lacht ze dapper. ‘Ik vond het wel behoorlijk indrukwekkend, maar ook best… eh… interessant?’ We nemen ruim de tijd om na te praten. Zelf merk ik dat ik baal. Niet vanwege de complicatie (vervelend, maar gebeurt helaas af en toe) of mijn handelen (ik weet dat ik alles gedaan heb wat ik kon), maar omdat de eerste ervaring van Tessa nu zo’n gecompliceerde bevalling betreft. Hoe zal ze dat mee nemen in haar verdere studie? Zal het van haar een voorzichtige zorgverlener maken, of durft ze hierna misschien zelf nooit meer thuis te bevallen?
Zelf had ik het geluk dat mijn eerste bevalling, een prachtige thuisbevalling was. En hoewel ik dat eigenlijk iedereen gun, weet ik ook dat dat niet realistisch is. Want ook dit is werken in de geboortezorg: samenwerken in de hectiek, rustig blijven als het spannend wordt en altijd blijven communiceren. En daar zit ook een heleboel schoonheid in verscholen.
Ga voor me-time met Kek Mama Magazine!
Verena heeft drie kinderen en een druk gezin, maar ook een diep verlangen naar af en toe een momentje voor zichzelf. Haar vriendin Lisa denkt hier anders over. Ze besloot haar drie kinderen mee te nemen naar het feestje dat eigenlijk alleen voor volwassenen bedoeld was.
Heeft een groot leeftijdsverschil invloed op je relatie? Leeftijd is maar een getal, zeggen ze. Maar als je moeder je aankeek alsof je gek was toen je een oudere date meenam naar het kerstdiner, dan weet je: het speelt tóch een rol. En niet alleen in de ogen van de buitenwereld, maar soms ook als […]
Je kind gaat uit logeren, leuk! Totdat er ongewenste souvenirs mee naar huis komen. Dat ontdekte Nina, moeder van Alina (7), toen haar dochter na een gezellig logeerweekend ineens hevig begon te krabben. Wat een klein ongemak had kunnen zijn, ontaardde al snel in een drama én een nogal opmerkelijke Tikkie.
Anna (28) kreeg uit het niets een telefoontje van haar zus Jamie (36), met de mededeling dat ze even een paar weken op haar drie kinderen moest passen. Jamie had een babymoon geboekt met haar vriend en geen budget voor een oppas.
Sommige kinderen trekken vanaf dag één naar dieren toe alsof ze een magneet in hun kleine knuistje hebben. Ze aaien élke hond die ze tegenkomen, stoppen slakken in hun jaszakken (want hij had het koud) en houden fanatiek bij welke eenden er in de sloot wonen.
Iedere ouder kent het: je wilt een goede indruk maken, maar soms heb je gewoonweg geen tijd of energie om alles zelf te doen. Dus ga je voor een slimme oplossing die toch niet zo slim blijkt.
