Samyra (39) is moeder van drie dochters (7, 6 en 3). Net als haar man werkt ze parttime om zoveel mogelijk tijd met de meiden te zijn. Want: die zijn maar zo kort klein. Dit en andere inzichten over ouderschap, deelt ze in haar maandelijkse column.
Ah, vrouwen, wat zijn we toch wonderlijke wezens. Wat houdt dat nou in, dat hele vrouw zijn? Dat is een gevaarlijk terrein, want voor ik het weet benoem ik allerlei dingen die mannen ook gewoon kunnen. Bijvoorbeeld geëmotioneerd raken door een mooie film. Of meeleven met die collega die het zwaar heeft. Of vlechtjes maken in de haren van een kind. Dit soort dingen zul je sneller bij vrouwen plaatsen, maar mannen kunnen dit natuurlijk ook. Net als dat er echt wel vrouwen zijn die kunnen inparkeren (behalve ikzelf).
Er zijn allerlei typisch mannelijke of typisch vrouwelijke eigenschappen en gedragingen. Dit is typisch, omdat het over het algemeen meer in een man of juist een vrouw naar voren komt. Dit betekent natuurlijk niet dat dit dan ook altijd zo is. Dit soort dingen verschilt per persoon en zelfs per dag, per moment. Het ene moment zul je meer typisch mannelijke eigenschappen aanspreken, het andere moment juist weer typisch vrouwelijk.
Ik heb altijd grote weerzin tegen die psychologische modellen die je in één hoek zetten. “Jij hebt een rode persoonlijkheid”. Dat hoeft echt niet te betekenen dat je je dan nooit geel of blauw gedraagt. Iedereen draagt een beetje van alles in zich. Geweldig mooi zijn wij mensen toch.
Het afgelopen jaar ging het over de vraag of een moeder wel “moeder” moet heten, of “persoon waaruit het kind geboren is”. Alsof dit ook inwisselbaar is tussen mannen en vrouwen. Alsof mannen (hahaha) een kind zouden kunnen dragen. As if. Iedereen weet dat die al sterven van een mannengriep.
Een kind dragen, dat is namelijk geen eigenschap. Een kind met oerkracht op de wereld zetten is geen eigenschap. Borstvoeding geven is geen eigenschap. Dit zijn zaken die in mijn ogen onlosmakelijk verbonden zijn met moederschap.
‘Gelijkwaardigheid zou geen optie moeten zijn, maar de basis. Gelijkwaardigheid betekent in mijn ogen alleen niet ‘exact hetzelfde’
Ik wens voor vrouwen dat zij (overal ter wereld!) gelijkwaardig zijn, dat zij niet hoeven te vrezen voor hun leven, dat zij volledig trots kunnen zijn op alles dat een vrouw is. Gelijkwaardigheid zou geen optie moeten zijn, maar de basis. Gelijkwaardigheid betekent in mijn ogen alleen niet ‘exact hetzelfde’. Je hoeft niet hetzelfde te zijn of te kunnen om gelijkwaardig behandeld te worden. Gelukkig zijn er juist dingen die ons onderscheiden, die ieder mens uniek maken.
Ik ben in elk geval met trots een moeder die drie kinderen op de wereld heeft gezet. Dit is mijn prestatie, mijn oerkracht, mijn trots. Dit had niet iedere willekeurige persoon kunnen doen. Nee. Dus noem mij geen “persoon waaruit het kind geboren is”. Dit is er één van de vrouwen. Van ons. Van de moeders.
Meer van Samyra lezen? Hier vind je al haar andere columns.
Ga voor me-time met Kek Mama Magazine!
Genoeg vrouwen doen het weleens: stiekem in zijn telefoon kijken. Niet omdat ze op zoek zijn naar ellende, maar omdat er iets wringt. Een gevoel. Iets wat niet helemaal klopt. Het overkwam Iris. En voor ze het wist, zat ze in zijn telefoon, op zoek naar antwoorden waar ze helemaal niet voor was.
Een fijne oppas vinden is een zegen. Want als ouder is het een klein wonder als je iemand vindt die je leuk vindt, betrouwbaar is én altijd beschikbaar. Maar soms bezorgt zo’n zegen je ook bijna een hartaanval. Als je een Tikkie van 800 euro krijgt bijvoorbeeld.
Kijk, we maken allemaal weleens fouten als ouder. Het hoort erbij. Maar sommige gewoontes kunnen — als je ze keer op keer herhaalt — je kind echt schade toebrengen. Emotioneel. Mentaal. En op de lange termijn.
Je kind hoeft echt niet op zijn of haar vierde een businessplan te schrijven of knuffels te coachen met post-its op hun voorhoofd om later succesvol te worden.
Influencer Vera Camilla deelt verdrietig nieuws: ze had een chemische zwangerschap. De positieve test was zo gewenst, nadat zij en partner Jeff in november een miskraam meemaakten.
Marloes (33) is redacteur bij Kek Mama en woont met vriend, peuter (4) en baby (11 maanden) in Arnhem. Ze schrijft in haar columns over hoe ze het hoofd boven water houdt in haar chaotische gezinsleven en de overgang van één naar twee kinderen. Deze week over de eerste schooldag