Beeld: Rianne Barger
Geke (@gekeborn) is 28 jaar, verloskundige, echoscopist en anticonceptiespecialist en maakt daarnaast de podcast Zwanger & Zo. Hierin deelt ze verloskundige informatie en positieve bevallingsverhalen om aanstaande ouders te inspireren en ervaringen te delen. Daarnaast werkt ze aan een boek, wat vanaf mei in de winkels ligt. In haar column neemt ze ons mee in haar onregelmatige leven als verloskundige.
Het is donderdagavond en ik heb om 18.00 uur de dienst overgenomen van mijn collega. ‘Marije is wat aan het rommelen’, draagt ze me over. ‘Haar vliezen zijn gebroken, haar weeën nog niet regelmatig, maar dat zal vast niet lang meer duren. De vorige keer beviel ze voor een eerste kind best vlot na het breken van de vliezen.’ Ik snap wat ze bedoelt. Mijn collega heeft de vorige bevalling van Marije begeleid, twee jaar terug, en nu is ze zwanger van haar tweede kind. Ze woont in een dorp aansluitend aan ons werkgebied. Meestal zitten cliënten uit dat dorp bij een buurtpraktijk, maar toevallig hebben we afgelopen maanden een paar cliënten daarvandaan gehad. Nu toevallig zelfs twee vrouwen in dezelfde flat.
Die avond check ik regelmatig mijn telefoon. Ik ben gewend om verschillende dagen per week oproepbaar te zijn, maar meestal weet ik niet dat er iemand ‘bezig’ is. Dat is het voordeel van ons werk: als we gebeld worden, moeten we negen van de tien keer ook echt aan de slag. Hoewel mensen soms denken dat we in een vierentwintig-uurs dienst echt continu wakker naast de telefoon zitten, slapen we gewoon in ons eigen bed zolang het rustig is. Nu ik weet dat Marije elk moment kan bellen, maakt dat me onrustig. Ik hoop daarom dat ze vanavond nog belt, dat scheelt me wat uren draaien in bed.
Ik heb geluk: om 20:30 uur belt Marije’s man Bastiaan. De weeën zetten door en ze zijn bezig om het bevalbad in de woonkamer te vullen. Het appartement waarin ze wonen is klein, maar alles is wel lekker gelijkvloers en het bevalbad in de woonkamer is daardoor slechts een paar meter verwijderd van het bed in de slaapkamer. Als ik bij het gezin aan kom, blijkt dat ik niet de enige ben die blij is dat het nu al doorzet. Morgen ochtend zouden Marije haar vliezen vierentwintig uur gebroken zijn geweest, wat een reden zou zijn voor een bevalling in het ziekenhuis. De vorige keer is ze prachtig thuis bevallen, dus dat is nu ook het plan.
De weeën zetten inderdaad goed door en binnen twee uur wordt er een wolk van een dochter geboren. Na de geboorte van de placenta en het gouden uur, leg ik haar op de weegschaal. Ruim vier kilo! Bastiaan glimt van trots als hij zijn pasgeboren dochter van me overneemt. Als ik op het punt sta hen wat laatste adviezen voor de nacht te geven, gaat mijn telefoon.
Ik loop naar de keuken en neem daar op. Zou er vannacht nog een baby geboren willen worden? Inderdaad: Zakarias belt dat Idil weeën heeft. Op de achtergrond hoor ik Idil hevig zuchten, dus ik geloof dat ik haast mag maken. Gelukkig ben ik op dit soort situaties voorbereid: tijdens het gouden uur heb ik mijn spullen al opgeruimd en ik heb altijd ruim voldoende voorraad van alles in mijn verlostas.
‘Succes bij Idil, hè!’ grapt Marije. ‘Hoe hilarisch zou het zijn als zij nu ook gaat bevallen!’ Ik doe mijn best mijn gezicht in de plooi te houden. ‘Nou zeg, inderdaad’, breng ik met moeite uit. Toen ik net op zocht waar ik naar toe mocht, zag ik tot mijn verbazing dat Idil hier in de buurt woont. Sterker nog, in dezelfde flat. Alleen mag ik dat niet zeggen, vanwege mijn beroepsgeheim.
Gelukkig vraagt Marije verder niet door en kan ik snel daarna de deur uit. Dat is maar goed ook, want slechts drie kwartier later heb ik de baby van Idil al in mijn handen. Deze wijk is best wat verder rijden, dus het is maar de vraag of ik anders op tijd was geweest. Idil krijgt een gezonde zoon en zo is deze flat in slechts een paar uur tijd twee bewoners rijker. Alsof de baby’s (of hun moeders?) het aanvoelden.
Hier lees je meer over Geke en haar leven als verloskundige.
Vanaf 2 mei ligt Geke’s boek Goed bevallen in de winkels! Een boek vol met positieve bevallingsverhalen. Ontroerend en hartverwarmend en een genot om te lezen, ook al je niet zelf zwanger bent.
Ga voor me-time met Kek Mama Magazine!
Iedereen kent er wel een: een verwend kind. En niemand van ons vindt verwende kinderen leuk, toch? We willen dus ook zeker niet dat ónze kinderen ineens verwend gedrag gaan vertonen.
Daniel (38) dacht dat hij het allemaal voor elkaar had: een lieve vrouw, een zoontje van vier en pas een tweede kindje erbij. Maar waar het gezin op het eerste gezicht compleet leek, begon het van binnen langzaam uit elkaar te vallen.
Mijn dochter leert praten. Ik vind het werkelijk een van de schattigste fases tot nu toe. Die brabbelende dreumes die allemaal grappige dingen zegt: het is om van te smelten. Het levert alleen ook weleens gênante situaties op.
Genoeg vrouwen doen het weleens: stiekem in zijn telefoon kijken. Niet omdat ze op zoek zijn naar ellende, maar omdat er iets wringt. Een gevoel. Iets wat niet helemaal klopt. Het overkwam Iris. En voor ze het wist, zat ze in zijn telefoon, op zoek naar antwoorden waar ze helemaal niet voor was.
Groep 8 kamp. Voor veel kinderen het hoogtepunt van hun basisschooltijd, maar voor Mariska en haar dochter was het iets waar ze enorm tegenop zagen. Haar dochter mocht namelijk geen contact hebben met het thuisfront.
Kijk, we maken allemaal weleens fouten als ouder. Het hoort erbij. Maar sommige gewoontes kunnen — als je ze keer op keer herhaalt — je kind echt schade toebrengen. Emotioneel. Mentaal. En op de lange termijn.