Bron: Pexels
Britt (35) heeft drie kinderen en woont in de Randstad. Wekelijks schrijft ze een column voor Kek Mama over haar belevenissen als moeder van drie. Ze had een gesprek met haar oudste zoon toen ze hem naar bed bracht en voelde opeens een overstroming van liefde voor generatie Alpha.
“Generatie Alpha is samen met Gen Z de toekomst van onze aardbol. Klinkt zwaar (is het voor hen eigenlijk ook wel), maar is wel zo. Er drukt genoeg op de schouders van deze kinderen wanneer ze groot zijn. Denk aan de klimaatcrisis en de oorlogen.
Het is ook een bijzondere generatie. Generatie Alpha is geboren tussen 2010 en 2025. Dat maakt deze groep kinderen de eerste die volledig in de 21ste eeuw ter wereld is gekomen. De laatste kids van deze generatie zijn nu in de maak. Laten we hopen dat zij, ondanks de coronaperiode, de klimaatcrisis en alle andere ellende in de wereld, de wereld een stukje mooier en beter maken.
Deze Google kids of digital natives mogen dan wel in een digitale wereld opgroeien, ze hebben echt niet alleen oog voor dat scherm. Het schijnt de generatie te zijn die inclusiviteit en diversiteit hoog heeft zitten. Zo leert generatie Alpha zichzelf te zijn en accepteren ze elkaar zoals ze zijn. Dit komt mede door ons, millennials-ouders. Wij hebben samengestelde gezinnen of zijn regenboogouders, dus de norm valt een beetje weg voor onze kinderen.
Ook leren wij onze kinderen aan om zichzelf te zijn, om hun emoties te uiten en gevoelens onder woorden te brengen. Iets wat wij over het algemeen minder meekregen van onze ouders. Dit heeft invloed op de volgende generaties, zoals gen Z, maar zeker ook generatie Alpha.
Dit bleek maar weer toen ik laatst een gesprek had met mijn achtjarige. Hij was gevallen op school en had daar een paar flinke schaafwonden aan overgehouden. In bed vertelde hij me wat er gebeurd was. Ik reageerde met: ‘Dan zul je wel geschrokken zijn en het zal wel pijn hebben gedaan’. Hij vertelde dat het inderdaad pijn deed en ik vroeg hem of hij moest huilen.
‘Nee hoor mam, ik hoefde niet te huilen’, zei hij. Ik vroeg of dat kwam omdat hij niet wilde huilen bij de kinderen in zijn klas. Tegenwoordig mag ik namelijk niet meer meelopen naar de klas en een knuffel wordt om de hoek gegeven waar niemand het ziet.
Hij is (doet) dus best een beetje stoer op z’n tijd. Op de vraag over het huilen antwoordde hij: ‘Ik huil wel waar mijn vrienden bij zijn hoor mam, dat vind ik niet erg. Ze troosten me dan en bij je vrienden kan je gewoon huilen’. Mijn hart ontplofte even van liefde en trots, dat snap je. Hoeveel van onze generatie kan hier nog wat van leren?
Want hoewel ik hem als millennial-moeder zo opvoed, heb ik natuurlijk geen grip op de invloed van anderen. Gelukkig is generatie Alpha empathisch en ruimdenkend en komt het wel goed met de wereld wanneer deze kinderen aan het roer staan.”
/cta
Genoeg vrouwen doen het weleens: stiekem in zijn telefoon kijken. Niet omdat ze op zoek zijn naar ellende, maar omdat er iets wringt. Een gevoel. Iets wat niet helemaal klopt. Het overkwam Iris. En voor ze het wist, zat ze in zijn telefoon, op zoek naar antwoorden waar ze helemaal niet voor was.
Kijk, we maken allemaal weleens fouten als ouder. Het hoort erbij. Maar sommige gewoontes kunnen — als je ze keer op keer herhaalt — je kind echt schade toebrengen. Emotioneel. Mentaal. En op de lange termijn.
Een fijne oppas vinden is een zegen. Want als ouder is het een klein wonder als je iemand vindt die je leuk vindt, betrouwbaar is én altijd beschikbaar. Maar soms bezorgt zo’n zegen je ook bijna een hartaanval. Als je een Tikkie van 800 euro krijgt bijvoorbeeld.
Je kind hoeft echt niet op zijn of haar vierde een businessplan te schrijven of knuffels te coachen met post-its op hun voorhoofd om later succesvol te worden.
Hij kwam er niet via de geijkte paden, maar via een affaire. Maar dat maakt het zoontje van Sarah er zeker niet minder gewenst om.
Marloes (33) is redacteur bij Kek Mama en woont met vriend, peuter (4) en baby (11 maanden) in Arnhem. Ze schrijft in haar columns over hoe ze het hoofd boven water houdt in haar chaotische gezinsleven en de overgang van één naar twee kinderen. Deze week over de eerste schooldag