Bron: Pexels
Britt (35) heeft drie kinderen en woont in de Randstad. Wekelijks schrijft ze een column voor Kek Mama over haar belevenissen als moeder van drie. Van de week kreeg ze even lichte paniek toen er een ambulance met gillende sirenes door de straat reed en ze niet wist waar haar zoontje was, omdat hij zijn GPS-horloge niet droeg.
“Even geleden zag ik op Instagram een reel voorbijkomen van een momfluencer. De reel ging over het wel of niet geven van een GPS-horloge aan je kind. Zij koos ervoor dit niet te doen, omdat het horloge niet helpt bij grote gevaren buiten. Ze twijfelt eraan of het goed is voor de ontwikkeling van een kind om zijn of haar ouders altijd met een druk op de knop ‘in de buurt’ te hebben.
Twijfels waar ook wij door eh, twijfelden. Wel of geen GPS-horloge voor de 7-jarige die graag buiten wil spelen? We willen namelijk niet dat hem iets overkomt, maar dat gaat een GPS-horloge inderdaad niet tegen. Ook willen we hem het vertrouwen geven dat hij echt wel alleen buiten kan spelen en ons niet altijd nodig heeft. Hoewel je dat vertrouwen mét een horloge ook best kan geven.
Aan de andere kant, vinden we het namelijk ook fijn dat hij even een berichtje kan sturen wanneer hij bij iemand binnen gaat spelen bijvoorbeeld. Of dat wij een berichtje kunnen sturen wanneer we bijna gaan eten. Lang verhaal kort: we gaven hem een GPS-horloge. Kind blij, wij blij. We hebben hem uitgelegd dat we konden zien waar hij was, maar dat we niet de hele tijd daarnaar gingen kijken. Alleen als dat echt nodig zou zijn. Ging hartstikke goed, hij speelde graag buiten en belde ons af en toe op of stuurde een spraakbericht om te vertellen dat hij naar een andere speeltuin ging bijvoorbeeld.
Zo hebben we hem niet meteen helemaal los hoeven laten en is hij voor zijn gevoel ook niet meteen in het diepe gegooid van de buitenwereld. Nu, een jaar later, rent hij zonder zijn GPS-horloge de deur uit. Meestal weet ik dan wel waar hij is, omdat hij dan nog roept naar wie hij gaat. Behalve gisteren.
Gisteren dacht ik dat hij een buurmeisje ging ophalen om buiten op de stoep te gaan spelen. Opeens reed er een ambulance door de straat met gillende sirenes. Dan krijgt deze moeder toch even lichte paniek. Voor de zekerheid appte ik de moeder van het buurmeisje om bevestigd te krijgen dat mijn kind bij haar was. ‘Nee…’, kreeg ik terug, hij bleek daar niet te zijn.
Andere moeder uit de buurt geappt: ook niet. Nog twee andere moeders geappt: geen kind van mij in de buurt. Naar buiten gelopen om te kijken of ik hem ergens zag, maar nee. De twee jongste kinderen waren nog druk aan het tekenen, dus het duurde even voordat ze er klaar voor waren om toch maar even op zoek te gaan naar hun oudere broer.
Ik zette ze in de bakfiets en reed langs de speeltuin. Geen kind van mij. Naar de volgende speeltuin en ja hoor, daar zat ‘ie in het speeltoestel met een heleboel andere kinderen. Een moeder die ik ken van uit de buurt en school, zat erbij op een bankje. Ik vertelde het verhaal en ze zei: ‘Oh nee, ik dacht er nog aan om je even te appen dat hij hier was, maar hij (mijn inmiddels 8-jarige) zei zo stoer dat hij al in groep vijf zit en alleen naar buiten mag, dat ik toch maar geen berichtje naar je gestuurd heb.’
Uiteindelijk moesten we daar natuurlijk wel om lachen, want de 8-jarige denkt inderdaad dat hij al heel erg groot en stoer is. Nou weet ik wel dat hij zich kan redden, maar toch fijn om even te weten waar hij uithangt. Ondanks dat ze zo groot worden, blijven het toch voor altijd onze kleine baby’s, nietwaar?”
In ons Kek Mama magazine lees je de mooiste verhalen, herkenbare columns en de leukste fashion en lifestyle tips. Abonneer je nu voor slechts € 29,95 per jaar en ontvang de glossy als eerste op je deurmat.
Genoeg vrouwen doen het weleens: stiekem in zijn telefoon kijken. Niet omdat ze op zoek zijn naar ellende, maar omdat er iets wringt. Een gevoel. Iets wat niet helemaal klopt. Het overkwam Iris. En voor ze het wist, zat ze in zijn telefoon, op zoek naar antwoorden waar ze helemaal niet voor was.
Kijk, we maken allemaal weleens fouten als ouder. Het hoort erbij. Maar sommige gewoontes kunnen — als je ze keer op keer herhaalt — je kind echt schade toebrengen. Emotioneel. Mentaal. En op de lange termijn.
Een fijne oppas vinden is een zegen. Want als ouder is het een klein wonder als je iemand vindt die je leuk vindt, betrouwbaar is én altijd beschikbaar. Maar soms bezorgt zo’n zegen je ook bijna een hartaanval. Als je een Tikkie van 800 euro krijgt bijvoorbeeld.
Je kind hoeft echt niet op zijn of haar vierde een businessplan te schrijven of knuffels te coachen met post-its op hun voorhoofd om later succesvol te worden.
Hij kwam er niet via de geijkte paden, maar via een affaire. Maar dat maakt het zoontje van Sarah er zeker niet minder gewenst om.
Marloes (33) is redacteur bij Kek Mama en woont met vriend, peuter (4) en baby (11 maanden) in Arnhem. Ze schrijft in haar columns over hoe ze het hoofd boven water houdt in haar chaotische gezinsleven en de overgang van één naar twee kinderen. Deze week over de eerste schooldag