Suzanne is samen met haar man Guido en moeder van drie meiden. Lou, Keet en de kleine (ukke)Puk. Om de week schrijft ze over het moederschap en haar tikkeltje chaotische huishouden met liefdevolle grenzen. Van dansen, tot zingen en veel glitterlijm. Veel kan en mag. Suzanne bekijkt de wereld met een open blik en schuwt niet om eerlijk te zijn over het moederschap. Bovenal probeert zij ook weer gewoon Suus te zijn.
In deel 1 van deze column deelt Suzanne haar eerste ervaring met borstvoeding.
“Tijdens mijn tweede zwangerschap vroeg de verloskundige weer of ik borstvoeding wilde geven. Ondanks mijn eerste ervaring, zei ik volmondig ‘Ja!’. Zou het misgaan, zou ik stoppen.
Ons tweede kindje kwam ter wereld. Hoewel ze een luie en kleine eter was, ging het voeden prima. Totdat ik na twee weken weer een onrustige en onverzadigde baby had. Het voelde alsof mijn borsten leeg waren, maar de lactatiekundige zei dat ik moest doorzetten. ‘Het is een kwestie van vraag en aanbod’. Ieder baby’tje had immers een moeilijk eetmoment, liet ik mij vertellen.
k heb gezweet, geploeterd, gehuild en gemopperd. Na een bezoek aan het consultatiebureau waar bleek dat ons meisje bijna niet aankwam, zette ik er een punt achter. Ik gaf weer op, maar in tegenstelling tot de vorige keer, viel het me zwaar.
Lees ook – Georgia: ‘Ik wilde niet afwachten tot het makkelijker zou worden, ik wilde op die roze wolk zitten waar iedereen het over had’
Ik herinner me goed dat ik met een vriendin meeging naar een yoga-moedergroep, waar vrouwen hun kinderen ter plekke borstvoeding gaven en enthousiast vertelden over de voordelen ervan. ‘Het is zo goed voor je kind!’ ‘Je kunt je kind niets beters geven!’ Op dat moment voelde ik me echt als de grootste mislukking onder de moeders. Ik had het gevoel dat ik had gefaald omdat ik niet in staat was om mijn kinderen borstvoeding te geven.
Mijn laatste zwangerschap bracht weer die beruchte vraag bij de verloskundige teweeg. Dat deed iets met me. Paniek, emotie, en twijfel namen de overhand. Wilde ik dit nog wel een keer? Wat als het weer niet zou lukken?
Voor de tweede keer zei ik heel nuchter: ‘Ach, als het niet lukt, stop ik er gewoon mee.’ Maar zo werkt het natuurlijk niet in de praktijk. Als je aan borstvoeding begint, moet je deze moederlijke taak goed volbrengen. De angst om weer te falen bezorgde me zweet op de rug. Toch kon ik het niet verkroppen dat mijn derde kindje niet aan mijn borst zou liggen.
Lees ook – ‘Mijn baby weigert de fles, hoe bouw ik veilig de borstvoeding af?’
“Op dat moment voelde ik me echt als de grootste mislukking onder de moeders”
Pfew… Ik kon rustig ademen. Mijn lichaam produceerde voldoende melk. Zodanig dan er een voorraad in de koelkast terechtkwam. Ondanks de toevoer moest ik dit derde avontuur vroegtijdig stoppen. Alweer. Niet omdat het niet lukte, maar vanuit een weloverwogen beslissing.
In de eerste weken heeft je kleine gemiddeld 10 voedingen per dag nodig. Dit vergt veel tijd en energie, die ik niet alleen nodig had om te herstellen van de bevalling, maar ook om mijn andere meiden voldoende aandacht en zorg te bieden. Daarom had ik er vrede mee dat ik nooit meer borstvoeding zou geven.
Lees ook – Vijf jaar en borstvoeding: ‘Als je het niet wil zien kijk je maar de andere kant op’
Je denkt nu misschien: uiteindelijk wordt elk kind toch groot door borstvoeding of flesvoeding, wat maakt het uit? Maar zo werkt het niet in het brein van een pas bevallen vrouw. Ook al kun je daar nog zo nuchter over denken tijdens de zwangerschap, daarna is het echt andere koek.
Elke vezel in je lijf zegt dat jij dit kindje moet voeden, zoals moeder natuur dat heeft bedacht. Je lijf bereidt zich op de meest bizarre manieren voor, maar niks bereid je voor op wat het met je doet als het anders gaat dan in de boekjes, zoals de theorie voorschrijft.
Dus misschien moet er eens een boekje verschijnen met: wat als het niet lukt? Met alle dingen die je mentaal en fysiek te wachten staan. Lukt het niet met de tiet? Treur dan niet. Een bestseller, zeg ik je!
In ons Kek Mama magazine lees je de mooiste verhalen, herkenbare columns en de leukste fashion en lifestyle tips. Abonneer je nu voor slechts € 29,95 per jaar en ontvang de glossy als eerste op je deurmat.
Danique Bossers (32) is CEO van mode-imperium Most Wanted en maakt de podcast Unfinished Business met verloofde Pieter Musters. Ook is Danique open over de ziekte endometriose, waar ze aan lijdt en aan geopereerd is. Ze maakte een podcastaflevering met specialist Maddy Smeets over deze slopende ziekte.
Anne-Marie en haar vriendin Laura verwachten in april hun eerste kindje en zoals veel aanstaande ouders, wilden ze graag een 3D-echo laten maken. In de ochtendshow met Mattie en Marieke deelde de zwangere nieuwslezeres haar eerste (en waarschijnlijk laatste) ervaring met de welbekende 3D-echo.
Elke moeder kent zo’n strijd. Zo’n totaal onnodige, maar toch eindeloos durende strijd met een peuter. En als je dan ook nog eens commentaar krijgt van een onbekende op straat doet dat je spreekwoordelijke emmer helemaal overlopen. Jade (30) vertelt er meer over.
Waterparels, ook wel bekend als Orbeez of water beads, zijn kleine, kleurrijke balletjes die water absorberen en in omvang toenemen. Hoewel ze populair zijn als sensorisch speelgoed, kunnen ze ook gevaarlijk zijn.
Er zijn van die vrouwen die meteen wisten: “Een dochter, dat past perfect bij mij!” Niet zo gek, want ze hadden al een zwak voor roze glitterjurkjes, vlechtkunst op topniveau en high tea’s met mini-sandwiches.