Heather (33) is redacteur bij Kek Mama en moeder van een zoon (4) en dochter (1). Haar columns zijn een mix van herkenbare momenten, hilarische situaties en kleine overwinningen in het moederschap.
Sinds dit jaar is het zover: mijn zoontje gaat naar de basisschool. Daarmee is Sinterklaas ineens méér dan een paar pepernoten in de supermarkt en een schoentje voor de deur. Het hele feest leeft – en hoe.
Van sinterklaasliedjes mompelen in zijn slaap tot Pietjes spotten op de daken (“Ik zag een Piet lopen, kijk dááár!”). Ik geniet ervan om hem zo enthousiast te zien en zijn oogjes die oplichten bij elk aangevreten worteltje die hij ’s ochtends aantreft in zijn schoen. Het brengt me ook terug naar mijn eigen jeugd, toen ik ook nog geloofde in de magie van de Sint.
Nou ja, tot die ene dag in groep 3.
Sinterklaas en zijn pieten kwamen langs op school. Hét hoogtepunt van het jaar. De spanning in de klas was om te snijden; we wachtten vol verwachting tot de beste man en zijn entourage eindelijk bij ons lokaal aanklopte. En daar zat hij dan, Sinterklaas, met zijn grote rode boek en imposante verschijning op een klein, houten schoolstoeltje. Elk kind mocht om de beurt met knikkende knietjes naar voren komen, waar hij iets persoonlijks over je vertelde. Totdat… Jesper.
Jesper was het jongetje uit de klas dat altijd net iets te veel plezier beleefde aan chaos. Terwijl hij plaats nam op de schoot van de goedheiligman, deed hij het ondenkbare: hij rukte zo de baard van Sinterklaas van zijn gezicht. Er viel een doodse stilte. Nou ja, bijna. Vera met haar lange blonde vlechten en hoge stemmetje slaakte een hoge gil.
Onze juf, in een wanhopige poging om het feest te redden, riep zo snel ze kon: ‘Oh maar jongens, dit is natuurlijk een hulpsinterklaas!’ Tja, voor mij was het over. Basta. De bubbel was geknapt.
Het goede nieuws: het heeft me niet minder laten genieten van het sinterklaasfeest in de jaren erna. Ik heb uiteraard nog een tijd braaf tekeningen voor Sint gemaakt, bang dat ik anders geen cadeautjes meer van mijn ouders zou krijgen. Maar hoewel ik al snel wist hoe het echt zat, bleef ik dol op de gezelligheid, de cadeautjes en de spanning van de intocht.
Nu, als moeder, kijk ik met nog meer bewondering naar hoe mijn zoontje dit feest beleeft. En maak ik het zelf ook weer vanuit de ogen van een kind mee. Laten we hopen dat hij geen Jesper in de klas heeft en nog heerlijk lang mag geloven.
Ga voor me-time met Kek Mama Magazine!
Een fijne oppas vinden is een zegen. Want als ouder is het een klein wonder als je iemand vindt die je leuk vindt, betrouwbaar is én altijd beschikbaar. Maar soms bezorgt zo’n zegen je ook bijna een hartaanval. Als je een Tikkie van 800 euro krijgt bijvoorbeeld.
Weet je wat jij op dinsdag moet doen? Nee, geen was vouwen of kind nummer drie ophalen van zwemles. Dinsdag is dé dag om je vakantie te boeken. Dat is niet zomaar een moedergevoel, maar keihard onderzocht door de CheapTickets.nl.
Zangeres Eva Simons, die dit jaar de rol van Maria speelt in The Passion, deelt een intens persoonlijk verhaal. Tijdens een repetitie voor de paasvertelling kreeg ze een miskraam. “Het was intens verdrietig.”
Genoeg vrouwen doen het weleens: stiekem in zijn telefoon kijken. Niet omdat ze op zoek zijn naar ellende, maar omdat er iets wringt. Een gevoel. Iets wat niet helemaal klopt. Het overkwam Iris. En voor ze het wist, zat ze in zijn telefoon, op zoek naar antwoorden waar ze helemaal niet voor was.
Kijk, we maken allemaal weleens fouten als ouder. Het hoort erbij. Maar sommige gewoontes kunnen — als je ze keer op keer herhaalt — je kind echt schade toebrengen. Emotioneel. Mentaal. En op de lange termijn.
“Ik vroeg het eigenlijk gewoon voor de grap…” Dat schrijft de 28-jarige Natallia Tarrien over het moment dat ze ChatGPT raadpleegde vanwege een vreemd gevoel in haar kaak. Wat begon als een onschuldig gesprekje met een chatbot, eindigde met een spoedopname, een bevalling en… het redden van haar leven.