Juf Ineke: ‘Of ik het woord ‘nee’ niet in de klas wilde uitspreken’
Honderden manieren om je kinderen op te voeden, allemaal goed en wel, maar juf Ineke moet op school érgens de grens trekken.
Heather (33) is redacteur bij Kek Mama en moeder van een zoontje (4) en dochter (1). Haar columns zijn een mix van herkenbare momenten, hilarische situaties en kleine overwinningen in het moederschap.
Op de laatste dag van het jaar heb ik een vast ritueel: met een warme kop thee en een overgebleven restje chocoladeletter baan ik me een weg door de 25.000 foto’s en filmpjes op mijn telefoon. Dat uiteraard voornamelijk bestaat uit beeldmateriaal van mijn kinderen. Je weet wel, 385 keer dezelfde foto van een leuk outfitje uit een verschillende hoek. Dat soort dingen. Ik begin netjes bij 1 januari 2024 en werk me zo door het jaar heen.
Verjaardagen, vakanties, leren lopen, de eerste keer op de fiets zonder zijwieltjes. Ik zie ze letterlijk op mijn kleine scherm voor de tweede keer opgroeien. Ik lach, ik snotter, ik veeg meerdere keren emotioneel een traantje weg. Maar dan stik ik bijna in een stukje chocolade. Onverwachts stuit ik namelijk op een filmpje dat ik diep in mijn geheugen had begraven.
Mijn toen nog 3-jarige zat, zoals maar weinig voorkomt (ik had het moeten weten hé?), vredig te verven aan tafel. Zijn zusje vond dat het juiste moment om haar luier vol te poepen, waardoor een razendsnelle pitstop boven nodig was. Een poep en een scheet later kom ik beneden en wat tref ik aan: iets wat gerust een moderne kunstinstallatie genoemd kan worden. De peuter had zich in welgeteld drie minuten tot ware Picasso ontpopt en het hele huis voorzien van een nieuwe laag verf. De tafel, de vloer, het tv-meubel, de televisie… Alles in een prachtige mengelmoes van pasteltinten. Inclusief zichzelf, terwijl hij straalde alsof hij net een Gouden Penseel had gewonnen.
Dit moment vergeet ik nooit meer. Niet vanwege de troep die ik nadien moest opruimen (vraag me niet hoeveel vochtige doekjes er doorheen zijn gegaan), maar omdat ik nu niet anders kan dan hardop lachen om het tafereel. Het is zo’n herinnering die het chaotische, frustrerende en o-zo-verrassende leven met kinderen perfect samenvat. Maar het zijn ook onvergetelijke herinneringen die je de rest van je leven bijblijven.
Nou ben ik de beroerdste niet, dus ik laat je graag meegenieten. Even lachen? Check het filmpje hieronder. En wees vooral gewaarschuwd: die peuters zijn niet te vertrouwen.
Ga voor me-time met Kek Mama Magazine!